8 maanden oud, nooit goed geslapen, altijd veel gehuild

A

Anoniem

Guest
Ik zoek lotgenoten met een kind dat veel huilt en vanaf de geboorte ook slecht slaapt. Dus niet alleen tijdens "sprongetjes", eenkennigheid of tandjes die doorkomen... Mijn dochter "mankeert" volgens het consultatiebureau niets omdat ze goed groeit. Dat ze goed groeit is natuurlijk heel fijn, maar het vele huilen en weinige slapen breken mij na acht maanden helemaal op.

De volgende "wondermiddelen" hebben we geprobeerd, zonder veel resultaat:
- inbakeren
- rust en regelmaat, Ria Blom
- behandeling bij de osteopaat.

De volgende huis-, tuin- en keukentips hebben we ook zonder veel resultaat geprobeerd:
- babymassage
- wandelen
- schommelstoel
- draagdoek

Mijn dochter huilt 's nachts vaak in haar slaap, zodat ik weer wakker schrik. In de tijd dat ze 's nachts niet doorsliep (de eerste 18 weken) sliep ik zo'n 3 á 4 uur per nacht, met minstens evenveel onderbrekingen. Sinds ze doorslaapt, van ongeveer 22:00 uur tot 06:30 uur, haal ik met veel pijn en moeite 6 uur slaap en ook dan word ik zeker 4 keer wakker..
Ik heb geen sociaal vangnet dat ik vaak om hulp kan vragen en mijn man werkt in nachtdiensten.
Wie steekt mij een hart onder de riem?
Natuurlijk hou ik veel van mijn dochter en ik zou haar ook voor geen goud willen missen, begrijp me niet verkeerd.
Mijn omgeving onderschat de situatie en komt met loze opmerkingen als: ik slaap ook wel eens slecht en mijn kind ook... Ja, maar ik slaap al zo'n 8 maanden niet meer en mijn kind heeft in haar korte leventje nauwelijks geslapen. Dat is wel een heel ander verhaal. Maar het maakt wel dat ik me nog ongelukkiger voel en helemaal het gevoel heb dat ik helemaal faal....
 
Ik wil je zeker een hard onder de riem steken, Zifjon heeft ook extreem veel gehuild en heeft dit maanden volgehouden. Hulpenloos voelden ik mij en we gingen van het ene ziekenhuis naar het andere wijkverpleging kwam langs en ik was helemaal op. Zifjon was onrustig en extreem gevoelig voor van alles en nog wat maanden lang sliep hij niet en het enigste wat ik hoorde was dat gekrijs want normaal huilen kon je het niet noemen. Ik kon niet meer en al het bovenstaand wat jij geschreven heb ik ook allemaal uitgeprobeerd. Zifjon had wel reflux waar hij later medicijnen voor gekregen had maar dit was niet DE oorzaak van het huilen. De stempel huilbaby kreeg hij officeel, maar wat heb je daar nou aan. Na drie jaar van een medische molen om zwanger te mogen raken was zo een kraamweek en kindje echt een grote zware onweerswolk. En nog heb ik er veel moeite mee, ben vandaag naar de huisarts gegaan omdat mijn hele zenuwgestel over de toeren is door alles. Zifjon huilt nu niet meer zoveel als in het begin maar hij blijft wel super geprikkeld voor alles, iets buiten zijn ritme en hij is van slag. Nu komen zijn tanden door en huilt hij weer opnieuw veel.

Hij was ook heel vaak boos en overstrekten zich en hij schreewden echt heel hard. Vanadf het moment dat hij uit mijn buik was gekomen heeft hij maanden lang gehuild. En toen werd het minder ik weet niet waarom of hoe maar een strak ritme heeft er zeker bijgedragen. Heb je wel eens gedacht aan een allergie en ben je wel eens bij d ekinderarts in het ziekenhuis geweest. Soms zijn er verborgen dingen die wij niet kunnen zien maar en kindje zeker wel dwars zitten. Mijn CB arts zij mij dat als mijn eigen huisarts niet wilden ee werken of mij niet serieus nam ik gewoon naar de spoedeizende hulp moest gaan en een nood kreet moest laten horen. En dat heeft wel gewerkt we werden verder geholpen in het ziekenhuis en ook wij kregen geestelijke steun. Dus zet alles op alles om je te laten helpen en laat die nood kreet horen.

ik wil je veel sterkte en karcht toewensen ik weet helaas hoe hulpenloos je kan voelen.

gr van Mariska mama van Zifjon (bijna 8 maanden)
 
Hee hoi,

Ons zoontje heeft ook veel gehuild, agek genoeg alleen als hij alleen met ons was...soms frustrerend, want volgens anderen viel het wel mee...niet dus!
Mijn mannetje was heerlijk (in mijn ogen) aan het werk en ik zat met zo'n brullend kind, vreselijk! Gister had de huisarts het toevallig nog over kiss syndroom, daar sta ik niet achter, maar ik bedoel maar.
Het gaat nu goed, daar heb jij niet zoveel aan, maar ik snap je gevoel heel goed, ik hoop dat je daar wat aan hebt!

Ik heb geen advies (want die ben je inmiddels wel zat denk ik) maar ik hoop dat er snel een zonnige periode aankomt!!!

Liefs Lientje
 
Hai, ik herken je gevoel maar al te goed. Alleen niet bij onze Leah, maar bij mijn oudste zoon. Nu bijna 9 jaar geleden. Dolgelukkig zwanger en toen die zware periode die zo leuk had moeten zijn. Ook een huilbaby, ook snel overprikkeld, maar ook weer altijd op zoek naar prikkels.............  Hij kon niet zelf in slaap komen, we moesten hem altijd helpen. Hij lag als baby altijd in de draagdoek, dan kwam er wel eens een half uurtje slaap aan te pas.
Ik reageer op je verhaal omdat ik weet hoe slopend het was. Ook de nachten, die continu werden onderbroken. Op een gegeven moment durf je niet eens meer te slapen. Je wacht als het ware tot hij weer van zich laat horen.
En je eigen wallen onder de ogen worden steeds groter.
In ons geval heeft het consultatieburo niet alert gereageerd. Hoort erbij, sprongetje, van alles en nog wat kwam voorbij, terwijl ik echt zeker wist dat er 'iets' anders was.
Nou ja, kan je een heel verhaal vertellen.....
Niet alles is hoopgevend, maar veel dingen ook weer wel.

Mijn dochtertje was ook erg onrustig (ons 3e kindje) en die bleek een koemelkallergie te hebben waar haar gedrag erg door werd beinvloed. Is een mogelijke koemelkallergie bij jullie al uitgesloten?

Mocht je nog verder willen 'kletsen' hierover of vragen hebben, kunnen we misschien via de mail e.e.a. uitwisselen. Als jij daar behoefte aan hebt.
Hou je haaks, ik weet hoe je op watten kunt lopen na al die gebroken nachten.

O, ja, wat wij hier op een gegeven moment deden: 'wisseldiensten' draaien: de ene nacht was 'ie voor mijn man, die sliep dan nauwelijks en de volgende nacht voor mij. Zo kon ik 1x per 2 nachten een goede nacht maken (wel op 'n andere slaapkamer gaan slapen natuurlijk).

Groet!
 
Volgens mij is er een huilpolie in het kinderziekenhuis in utrecht. Misschien wat voor jou?

Sterkte.

Manon
 
Hoi

Even een korte reactie.
Het is alsof ik ineens besef dat ik niet de enige ben.
Ik herken veel in jullie verhalen.
Yende, onze dochter van 7 mnd is ook en heel onrustige baby. Slaapt weinig en kort, zowel overdag als 's nachts. Is snel overprikkeld.
Huilt snel, kan zich slecht lang zelf vermaken, valt alleen bij mij aan de borst in slaap....ik zie haar kamertje vaker dan mijn eigen bed.
Heel herkenbaar dus.
En ze is het 4e kindje in ons gezin, dus ook zeer vermoeiend voor de rest van het gezin.

Liefs Manda
 
Hoi,

Mijn 1e dochter heeft vanaf dag 1 dat ze op de wereld kwam gehuild en dat heeft heeeeel lang geduurd, ik werd er gek van soms. Dat ik combi met je hormonen en slecht slapen, pfff, soms trok ik het echt niet meer.
Vanaf dag 1 heeft ze kramp gehad tot een maand of 5, ze sliep overdag/'s nachts erg onrustig en onregelmatig, ook al probeerde ik er een ritme in te krijgen, de ene keer sliep ze 10 minuten en dan weer 3 uur !
Het enigste wat ze goed deed was drinken/eten.
Aan het CB heb ik destijds niet veel gehad, ze vonden dat het erbij hoorde, dus slikte ik het maar, stom achteraf gezien, want toen we 4 jaar later bij een kinderarts zaten en vroeg hoe ze als baby was zei hij doodleuk, zoals het zo klinkt was het koemelkallergie, nou fijn, niemand die toen naar me luisterde.
Ze was ook erg snel overprikkeld, ik ging ook niet graag wandelen met haar, want ik liep altijd met een krijsende baby. Met vriendinnen leuk afspreken? Dacht het niet, zij liepen met zo'n vrolijk lachend baby-tje en die van mij huilde alleen maar.
Uiteindelijk raadde de dokter mij aan om met een psycholoog te praten, nog zo'n aanfluiting. Meer als tja mervrouw, het hoort erbij dat huilen, en u heeft een zware zwangerschap/bevalling gehad, dat vraagt tijd om te verwerken, het is logisch dat u zich zo voelt, kwam hij niet. Daar schoot ik dus ook niks mee op !
Ik beken ook eerlijk (en daar heb ik nog steeds moeite mee) dat ik haar ook gewoon NIET leuk vond de eerste maanden. Ze huilde en sliep niet, mijn wereld was zo klein. En het leek wel of ze het expres deed dacht ik soms. Ik kwam tot omkeer toen ze erg ziek was en dacht, ach klein meisje, ik wil je niet kwijt.
Maar ik heb het er soms nog moeilijk mee, want ook al is ze nu 6 jaar(!) (en dat bedoel ik niet om je te ontmoedigen hoor, want het kan ook anders lopen) ze is nog steeds snel geprikkeld en geirriteerd, word nog gauw wakker, is snel uithaar humeur, snel ziek en vraagt nog steeds heel veel aandacht.

Gelukkig is mijn 2e dochter heel anders. Er zit een groot leeftdijsverschil tussen, maar dat komt mede omdat ik wel graag een 2e wou, maar het gewoon niet aandurfde.

Met mijn 1e hebben we ook alles geprobeerd, inbakeren, laten huilen, noem het maar op, het hielp niet.
We weten inmiddels wel dat ze licht astma heeft, en niet piepend adem haalt maar benauwd is wat zich eignelijk uit in moe zijn en niet lekker zijn. Waarschijnlijk heeft ze dat als baby ook gehad.

Heeel veel sterkte met alles, en probeer toch hulp te zoeken, ook al is het maar een uurtje oppas zodat je even onder de douche kan rustig, of in het zonnetje kan zitten. Soms gewoon alleen boodcshappen doen vond ik al een uitje !

Groetjes BIanca
 
hoi

Tessa heeft de eerste 3 maand ook erg veel gehuild. Zowel dag en nacht, daar maakte zei geen verschil tussen. Na 3 maand ben ik met haar bij de chiropractor geweest. Ze bleek haar nekje helemaal vast te hebben zitten. Toen is het overdag een stuk beter gegaan. Ze speelt vaak lekker en huilt weinig. Totdat ze in bed moet. want slapen vind ze nog steeds overbodig. Overdag slaapt ze erg weinig en valt moeilijk in slaap, 's nachts gaat het steeds iets beter. Ze gaat rond half 8 in bed, en wordt op de avond meestal 1 keer wakker tegen een uur of 11. Dan slaapt ze tot 3 uur, en na een fles tot 6 uur. Tussendoor maakt ze erg vaak geluidjes, dus wordt ik wel wakker,, terwijl zei nog half slaapt. ze ligt al op een andere kamer, en ook de babyfoon staat 's nachts meestal niet aan. Ik vind het ook erg vermoeiend, en omdat mijn man ook regelmatig 's nachts weg is, sta ik er dan alleen voor. gelukkig is mijn andere dochter een goede slaper en heb ik daar helemaal geen werk van.

Helaas geen tips verder. Alleen wakker in bed leggen helpt hier wel. Soms legde ik haar slapend in bed, omdat ze dan tijdens de laatste fles zo moe was. Maar dan was ze 's nachts wel 10 keer wakker.

suces !

groetjes grietje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan