Wat grappig het blijft toch een issue bij vrouwen, ook al is het aankomen dit keer volledig gericht op het helpen van moeder natuur.. ik merk het ook aan mezelf, ik had vooral rond week 20 even zo'n periode dat ik behoorlijk aankwam en er tegenop zag om naar sociale dingetjes te gaan ("zo jij bent al dik zeg", en "hoe lang moet je nog? Wat? Zolang nog?"). Ik ben nu in week 30 en de verloskundige zegt telkens dat ik prachtig groei, niets raars aan, ook niet teveel van het goeie ofzo. Dan ben ik wel weer gerustgesteld. Op de weegschaal sta ik niet. Dat heb ik jaren geleden afgezworen en ga ik ook nu niet doen. Ik merk aan mijn kleding precies hoeveel ik aankom; dat gaat echt in periodes.
Het is wel een feit dat ik een behoorlijk ronde buik heb, dus ook aan de zijkanten is veel ruimte voor de baby: ik voel regelmatig gehuppel in mijn zij, helemaal tegen mijn ribben!
Laatst was ik op een verjaardag en daar zeiden meerdere mensen tegen me, toen ze weggingen: "Nou, sterkte dan maar he". Dus ik zei, nou dank je wel, maar ik ben niet ziek hoor! "Nee, maar je moet nog 2,5 maand. En dat is toch niet leuk, om er zo bij te lopen..".
???
Sommigen vinden het mooi om te zien, anderen raken er lichtelijk van in de war.
