Hallo meiden,
Na het verhaal van Miriam die een abortus onderging toen ze 20 weken zwanger was (heel erg rot voor je Mirjam, wat zul je er verdriet van hebben gehad en nog hebben), werd er weer even gepraat over dit zware onderwerp. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe jullie denken over abortus. Ben je voor of tegen en waarom? En als je voor bent, tot wanneer vind je dat er geaborteerd kan worden?
Ik ben zelf voor abortus al word ik een beetje misselijk van een 20 weken baby die nog weggemaakt moet worden. Geen veroordeling hoor, absoluut niet maar gewoon een wee gevoel in mijn buik als ik er aan denk.
Ooit heb ik zelf een abortus ondergaan van een vruchtje van een paar weken oud en dat vond ik al heel heftig. Gelukkig was ik er snel achter dat ik zwanger was en werd er door de huisarts en ziekenhuis snel gereageerd op mijn abortus verzoek.
Ik was zwanger van mijn ex vriend na 10 jaar relatie waarin ik moeilijk weg kon komen omdat hij me terug bleef halen en hij zowel psychisch als fysiek geweldadig was. 10 jaar lang niks aan de hand en twee weken nadat ik eindelijk en definitief gevlucht was kwam ik er achter dat ik zwanger was.
Ik was al voor abortus en ben blij dat ik die beslissing dus direct en zonder aarzelen kon nemen. Ik heb er dus geen spijt van, wel verdriet, begrijp me niet verkeerd. De zwangerschapstest van die ongeboren vrucht zit in een houten kistje waar mijn vriendinnen en ik gedichten in hebben gedaan en het kistje staat nog steeds op mijn schoorteen want ik wil het niet vergeten.
Hoe denken jullie over deze ingreep? Ik ben erg benieuwd vooral naar de motivatie van voor of tegen abortus. Ook de reden waarom vind ik heel interessant. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je een abortus pleegt uit lichtzinnigheid, er zit volgens mij altijd een verhaal achter. Een buurvrouw van mij heeft laatst een abortus ondergaan na onbeschermde sex en dan blijkt dat ook dan die beslissing heel moeilijk kan zijn, terwijl het te voorkomen had geweest vond ze zelf. Ze heeft 2 weken nagedacht of ze het wel of niet zou houden terwijl ik er dus direct uit was.
Reageer vooral anoniem als je het te persoonlijk vind. Ik hoop alleen dat het een volwassen discussie word, zonder veroordelende vingers in de richting van een ander of ordinaire scheldpartijen. Zou ik jammer vinden. Het is best een belangrijk onderwerp. Ook al ben je nu bijvoorbeeld zwanger van een kind wat je wel gaat houden, zoals ik. Een abortus vergeet je nooit meer denk ik.
Wat denken jullie?
Ben echt erg benieuwd naar jullie meningen en verhalen.
Linde
Na het verhaal van Miriam die een abortus onderging toen ze 20 weken zwanger was (heel erg rot voor je Mirjam, wat zul je er verdriet van hebben gehad en nog hebben), werd er weer even gepraat over dit zware onderwerp. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe jullie denken over abortus. Ben je voor of tegen en waarom? En als je voor bent, tot wanneer vind je dat er geaborteerd kan worden?
Ik ben zelf voor abortus al word ik een beetje misselijk van een 20 weken baby die nog weggemaakt moet worden. Geen veroordeling hoor, absoluut niet maar gewoon een wee gevoel in mijn buik als ik er aan denk.
Ooit heb ik zelf een abortus ondergaan van een vruchtje van een paar weken oud en dat vond ik al heel heftig. Gelukkig was ik er snel achter dat ik zwanger was en werd er door de huisarts en ziekenhuis snel gereageerd op mijn abortus verzoek.
Ik was zwanger van mijn ex vriend na 10 jaar relatie waarin ik moeilijk weg kon komen omdat hij me terug bleef halen en hij zowel psychisch als fysiek geweldadig was. 10 jaar lang niks aan de hand en twee weken nadat ik eindelijk en definitief gevlucht was kwam ik er achter dat ik zwanger was.
Ik was al voor abortus en ben blij dat ik die beslissing dus direct en zonder aarzelen kon nemen. Ik heb er dus geen spijt van, wel verdriet, begrijp me niet verkeerd. De zwangerschapstest van die ongeboren vrucht zit in een houten kistje waar mijn vriendinnen en ik gedichten in hebben gedaan en het kistje staat nog steeds op mijn schoorteen want ik wil het niet vergeten.
Hoe denken jullie over deze ingreep? Ik ben erg benieuwd vooral naar de motivatie van voor of tegen abortus. Ook de reden waarom vind ik heel interessant. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je een abortus pleegt uit lichtzinnigheid, er zit volgens mij altijd een verhaal achter. Een buurvrouw van mij heeft laatst een abortus ondergaan na onbeschermde sex en dan blijkt dat ook dan die beslissing heel moeilijk kan zijn, terwijl het te voorkomen had geweest vond ze zelf. Ze heeft 2 weken nagedacht of ze het wel of niet zou houden terwijl ik er dus direct uit was.
Reageer vooral anoniem als je het te persoonlijk vind. Ik hoop alleen dat het een volwassen discussie word, zonder veroordelende vingers in de richting van een ander of ordinaire scheldpartijen. Zou ik jammer vinden. Het is best een belangrijk onderwerp. Ook al ben je nu bijvoorbeeld zwanger van een kind wat je wel gaat houden, zoals ik. Een abortus vergeet je nooit meer denk ik.
Wat denken jullie?
Ben echt erg benieuwd naar jullie meningen en verhalen.
Linde