Abortus ja of nee?

Hai anoniem,

Nee, ik had geen last van een schuldgevoel. Wel verdriet omdat je iets doet wat je eigenlijk niet zou willen hoeven doen. Ik heb altijd een onderscheid gemaakt (terecht of onterecht maar het is zeg maar MIJN onderscheid, niet een geldende norm) tussen een vrucht van een paar weken oud en een echte foetus met handen en voeten e.d.

Een baby zat er voor mij echt niet in op dat moment. Ik woonde op zolder bij mensen, werd gestalkt door mijn ex, ik had geen baan en draaide financieel op voor het koophuis waar ik met mijn ex in woonde omdat hij weigerde mee te betalen terwijl hij er woonde(!!).

Mijn leven was een puinhoop en ik had een kind niets te bieden, zelfs geen gezonde, blije aanstaande mama want ik was een wrak.
Schuldgevoel dus niet, wel verdriet en dat voel ik nu nog steeds wel. Wat dat betreft geef ik de anoniem die verderop een bericht over abortus schrijft gelijk, het verandert je leven en vergeten doe je het niet meer. Maar goed, zoals ik al zei, een abortus doe je niet zomaar, daar heb je meestal hele goede redenen voor. Ik ken tenminste niemand die het als een soort van voorbehoedsmiddel gebruikt.

Jij had het over abortus als je een gehandicapt kind zou krijgen...Ik kreeg een bloedtest aangeboden (tripple test). Ik ben keurig naar de informatie afspraak geweest, heb netjes geluisterd en vragen gesteld en heb buiten mijn man gebeld dat ik het niet wilde doen. Ik was al 15 weken zwanger en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht dit kind weg te laten halen. Ik ben gelukkig met mijn man, we verdienen uitstekend, we zijn geen 20 meer en als we een gehandicapt kind hadden gekregen waren we daar ook wel uitgekomen samen. Met andere woorden. Ooit was er een (voor mij)goede reden voor abortus, nu niet en dan zou ik er ook never aan beginnen, handicap of niet.

Groetjes,

Linde
 
Ik wil alleen even zeggen dat ik de reacties hierop niet helemaal begrijpelijk vind, dit is volgens mij niet per se een site voor vrouwen die dolgelukkig zijn met hun zwangerschap, tenminste, ik zie dat nergens staan. Of je het nu positief of negatief ervaart, het is allemaal ontzettend ingrijpend en ik vind het niet meer dan logisch dat je hier ook onzekerheden en minder vrolijke verhalen moet kunnen uitwisselen.
 
Nou, aangezien ik een gevoelig onderwerp heb aangesneden, vind ik eigenlijk dat ik ook moet reageren. Persoonlijk ben ik niet VOOR abortus, maar vind, zoals velen al zeiden, dat iedereen daar zelf de keuze in moet hebben. Ik moet wel zeggen dat ik toendertijd niet goed heb nagedacht, had gewoon geen gevoel. Ik moest direct beslissen, omdat 'het' maar tot 20 weken zou kunnen. Ik was er om half 11 en om 2 uur lag ik al in het z'huis. Zo snel heb ik besloten. Later heb ik in het z'huis begrepen dat het in Nederland zelfs tot 24 weken 'gedaan' word. Als ik dat toen wist had ik het waarschijnlijk niet gedaan. Ik heb maanden geloofd dat ik niet zwanger was, omdat testen negatief bleven. Had dus ook geen tijd om ernaar toe te groeien zeg maar. Misschien had ik dan ingezien dat het ook MIJN kindje was en niet iets smerigs van hem. Mijn schoonzusje is pas bevallen en is zwanger geraakt doordat ze al een jaar geen voorbehoedsmiddel gebruikte. Toen zij echter zwanger was, dacht zij erover om het weg te laten halen. Dat vond ik erg smerig. Niet erop los neuken en dan 'maar' weg laten halen. Het is een noodmiddel en geen voorbehoedsmiddel. Hier ben ik flink over uitgevallen en heeft haar aan het denken gezet, waardoor ze het heb gehouden. Ze is er nu ook erg blij mee. Een abortus is, zoals sommigen hier al hebben ervaren, ook niet zomaar iets. Er word vaak licht over gedacht, maar het is nog een hele ingreep. Het kan ook resulteren in onvruchtbaarheid. Ik vind dat de drempel voor een abortus een stuk lager zou kunnen, naar een week of 12. Buiten de medisch noodzakelijke ingrepen dan. Ook vind ik dat dat zogenaamde intake-gesprek, die ik die dag overigens wel heb gehad, meer zou moeten gaan over de mogelijkheid om het kindje te willen houden. Vrouwen komen daar, meestal in nood en zijn al helemaal van slag, hebben misschien even niet zoveel gevoel, maar daar word niet op ingespeeld. Naar mijn mening kunnen sommige vrouwen met heel andere gedachten weggaan wanneer er 'gewoon' es naar ze word geluisterd. Ook mag er niemand mee om bij het intake-gesprek zelf te zijn, zodat ze zien dat het je eigen keuze is en je niet word gedwongen, maar als je bv gewelddadige man of dominante moeder beneden in de wachtkamer zit, vertel je dat ook niet. Ik persoonlijk vind dat , ondanks ik mijn hele verhaal heb verteld, er niet echt 'geluisterd' is. Er werd gezegd: oke, dan kunnen we het weg laten halen. Daar zou volgens mij iets meer begeleiding in kunnen zitten. Ik denk dat het velen anders zou kunnen doen beslissen. Ik heb ze zien zitten in de wachtkamer: jonge meisjes, helemaal alleen, niemand erbij, heel erg. ook vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder, maar iedereen alleen. Ik had een hele goede vriend bij, maar zoiets kan toch niemand alleen? Wat zou nou mooier zijn, dat als iemand goed geinformeerd word, dat iemand de deur daar dichttrekt en wegloopt met een lach en zegt: bekijk het maar, dit is MIJN kindje. Ik denk dat die begeleiding erg zou helpen, het wijzen op de leuke kanten van een kindje krijgen en op de nare kanten van een abortus.
Ik wil nog even zeggen dat ik de kliniek niet de schuld geef, buiten de verplichte wachtdagen om misschien, maar vind wel dat ze veel meer aan goede begeleiding zouden moeten doen.
Ik hoop dat jullie een beetje begrijpen hoe ik dit alles bedoel, want is een beetje warrig. Kan het niet anders verwoorden.
Veel geluk allemaal en PRAAT!!!Schaam je niet.
Groetjes Miriam
 
hoi allemaal ,wat ik alleen over dit onderwerp wil zeggen is, heb ook 2 jaar geleden zo gestaan werd zwanger maar in een moeilijke en pijnlijke situatie sorry wil er verder niet op in gaan, maar als ik dan nu naast me kijk zit hier een lief mooi klein mannetje langs me op de grond ,en dan denk ik toch wel ,,,,anders had hij hier niet gezeten,kan ik me niet voorstellen meer.maar goed ieder z,n eige beslissing maar ik denk dat iedere vrouw een moeder kan zijn met of zonder vader dus voor iedereen die zwanger is veel geluk groetjes
 
Het is erg goed dat wij het recht op abortus hebben (en het is ook erg goed dat iedereen daar weer zijn eigen mening over heeft). Maar als je het rationeel bekijkt dan zie je dat als je abortus weer af zou schaffen je weer de deur open zou zetten naar enorm menselijk leed. Niemand wil toch terug naar de tijd van de breinaalden en kwakzalvers. En dat zou zeker gebeuren ook al is er het adoptie-alternatief. Als je het zo bekijkt is het verbieden van abortus gewoon geen optie.
 
Ik kom misschien heel hard over. Maar dit is toch mijn mening. Een baby of je nu 4 weken of 40 weken zwanger bent is een levend wezen. En omdat wij het door ons eigen toedoen vaak niet willen moet het maar vermoord worden? Sorry het klinkt heel hard maar zelf ben ik radicaal TEGEN in mijn ogen staat het gleijk aan moord met voorbedachte rade.

Nu zeg ik wel dat ik zwijg in situatie's als een verkrachting of ernstig gehandicapt kindje. Dit is zowiezo heel moeilijk. Maar ff een abortus doen omdat je zwanger bent geraakt door onveilige sex en het kindje je niet uitkomt. Sorry maar daar ben ik dus helemaal TEGEN!!!!
 
Je mag er tegen zijn dat mensen een abortus laten plegen, maar ben je er ook tegen dat het kan in Nederland? Denk eens aan wat Gufrie zegt. In de praktijk is het zo dat iets verbieden niet werkt om te voorkomen dat het gebeurt. Want het gebeurt toch wel. Alleen als het legaal is, kan het in de gaten worden gehouden en veilig gebeuren. En het gaat niet alleen om veiligheid voor de moeder, maar denk eens aan het kind, als de abortus mislukt maar de baby wel onherstelbare afwijkingen heeft opgelopen. Ik vind nog steeds dat alle controversiele dingen (abortus, euthanasie, prostitutie, softdrugs, etc etc) legaal moeten zijn, of ik het er nou mee eens ben of niet. Omdat je er anders geen controle over hebt. Op deze manier kan het in de hand worden gehouden en worden ongelukken voorkomen.
 
Als aller eerste wil ik niemand be of veroordelen. mijn ervaring,
Ik ben nu dol gelukkig zwanger van mijn 1 ste kindje 23wk zwlf ben ik 21 jaar.
Wij mijn vriend en ik zijn er echt heel blij mee. Mijn probleem was alleen toen ik 14 was heb ik ook een abortus laten plegen. Iets waar ik nog steeds aan herrinert wordt vooral omdat ik nu zwanger ben.
Ik gebruikte toen de pil en een condoom, zo zie je maar ook al doe je denk je in principe alles veilig ik werd toch zwanger.
Ik was er toen helemaal niet klaar voor. Ik had een test bij de dokter laten doen en het stond gelijk al vast dat ik een abortus wou laten doen. Ik moest alleen naar het ziekenhuis omdat de kans groot was dat het eitje in mijn eierstokken zou zitten.
In het ziekenhuis trof ik een of andere kerkelijk trut die tegen abortus was.
Ze vertelde me dat ook, ze heeft me laten luisteren naar het hartje en heeft me een echo foto mee gegeven.
Zodat ik een verstandige keuze zou maken. Wat ik wil zeggen dat iedereen zijn eigen mening mag hebben>
Gelukkig leven we in een land waar je keuze's kan maken.
Hoewel ik nog steeds veel verdriet van mijn abortus was het wel de beste oplossing.
Ik heb mijn school afgemaakt, heb nu een baan als supervisor, een mooi huis en een hele lieve vriend. Ik heb ons kind nu veel meer te bieden.
Groetjes Moniek
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan