Advies gezocht, uit elkaar gaan met baby

[quote quote=10536522]Heeft je vriend een keuze in de uren die hij in zijn bedrijf moet stoppen om het draaiende te houden? Wat gebeurt er als hij daar minder tijd in stopt? Gaat hij dan failliet? Redt hij het dan? Over het algemeen hoor je wel dat het hebben van een eigen bedrijf veel vraagt, meer dan bij een reguliere baan.
Je vriend zegt dat hij zijn leven niet hoeft aan te passen. Moest jij dat wel? Lijkt me dan niet heel eerlijk (als hij een keuze heeft tenminste).

Als die keuze er is lijkt het me handig dat je vriend weet welke impact zijn gedrag op jou heeft. Je kunt misschien klein beginnen met een concreet voorstel. Dus niet zeggen: je moet veel minder werken. Maar wel: (voorbeeld) ik zou het fijn vinden als we op de dinsdag samen eten en jij het kindje in bed doet. Óf: ik zou het fijn vinden als we op de zaterdag samen lunchen en daarna een korte wandeling doen. (En als dat werkt dit wat verder uitbreiden met andere dingen). Ook aangeven waarom het voor jou belangrijk is. Je hebt sàmen een kind, je vormt sàmen een gezin, kindje heeft liefde en aandacht nodig van de vader, maar jij ook. Anders groei je uit elkaar. En duidelijk maken wat dan die consequentie is; als het niet meer fijn is voor jou, dan gaan jullie uit elkaar.
[/quote]Haihai, ja die heeft hij zeker, hij heeft ook personeel onder zich. De afspraak was van tevoren al dat hij 1 dag in de week papa dag heeft. Dat heeft ie week 1 al verzaakt want ja, ik lag toch op bed. (Met heel veel moeite is dat nu een ochtend) Achteraf gezien waren dat al de eerste punten. Hij ging gewoon werken en als de kraamhulp er was was ie er. En erna net zo snel weer weg. Als ik hem vroeg te blijven, ja wat moet ik doen jij en de baby slapen toch. Hij kan voor geen meter stilzitten. Dat is niet erg. Maar met andere ideeën komt hij niet. Als ik dingen bednk van een dierentuin of noem t maar op. Laatst moest hij gedwongen een hele dag oppassen, omdat ik ook een eigen zaak ben begonnen, en die dag een hele drukke dag had. Nou een commentaar en lelijke opmerkingen die ik heb gekregen door de dag heen. Maar wel 100 selfies maken van, kijk eens wat een top papa ik ben. En dat zien mensen. Niet het andere. Hij legt hem idd op bed inmiddels. Omdat de kleine hem anders max een half uur per dag ziet. Nu iets langer. Maar ook dat verzaakt ie vaak met de smoes dat ie terug naar het werkt moet.

Je laatste aanpak heb ik inderdaad ook geprobeerd. En dan zegt hij doodleuk geen tijd te hebben. En gaat dan de dag zelf sporten. Als ik er dan wat van zeg krijg je de 'ohhh jaa afspraak werd afgezegd" excuus. Dus op een gegeven moment is mijn wil en energie om voor de lieve vrede te blijven proberen, op.

De gouden tip die werkt heb ik niet gevonden. En vanalles geprobeerd.
 
[quote quote=10536591]Mijn man is net begonnen voor zichzelf en is ook druk met werk. Ik moet ook veel doen, maar ik ga zelf ook weg zodat hij met de kinderen is. Hij doet dan wel de baby in de wagen en gaat zijn bus opruimen. Niet helemaal misschien hoe ik het zou doen, maar ook ik doe dingen in en om het huis als de baby slaapt. Hij is gewoon niet echt zo dol op babies. Mijn man doet wel veel met de oudste sinds hij 3+ is. Wie weet komt het nog bij je vriend? Ik denk soms ook pfff ik trek het niet allemaal meer alleen. Als je rot voelt wil je al snel vluchten van het gevoel en denk je dat scheiden misschien de oplossing is. Ik heb een vriendin die wel de keuze heeft gemaakt in een vergelijkbare situatie. Alleen toen kwam er ook meer uit de beerput… Haar leven is er veel beter op geworden, maar dat heeft wel een hele poos geduurd. Het is dan ook niet één op de andere goed. Probeer te bedenken of het gevoel er nog is? Is het waard om te scheiden?[/quote]Dat is inderdaad precies wat er gebeurt. Op zijn papa ochtend( wat een dag zou moeten zijn) neemt hij de kleine mee naar het werk. Dat ik denk je hoeft maar 1 ochtend.....?!

Maar het vervelende is dat het continu strijd is. Ik strijd ervoor dat hij tijd met zijn zoon doorbrengt. Daar gaan de ruzies ook over. Niet eens meer over mezelf. En vervolgens krijg ik dan toegeworpen.. ' ik ben alleen maar bij jou nog voor hem' of ' jij gaat hem van mij weghouden als we uit elkaar gaan' en dan kan ik wel schreeuwen, janken of hem door elkaar schudden. Denk echt vriend. ALLES wat ik doe is zodat jij tijd spendeerd met die kleine.hoe kan je me deze dingen toewensen? We zijn 9 jaar samen dus het is niet dat we elkaar net kennen.. het is ook niet zomaar een tijd om weg te gooien. En voor die kleine strijd ik nog. En het is altijd een harde werker geweest, maar wel nog oog voor andere dingen. Maar nu...
 
Gadver… dat klinkt echt als een vreselijke situatie waar je in zit met een man waarmee geen land mee te bezeilen is…

Het klinkt als heel egoïstisch. Dat hij zich blijkbaar niet in jouw schoenen kan of wil verplaatsen. Waarom heeft hij het recht om zich in zo’n grote mate te onttrekken aan het ouderschap? Waarom vindt hij het blijkbaar vanzelfsprekend dat jij dat grote gat vult dat hij daarbij creëert? Nog los van de vraag waarom een ouder dit überhaupt wil… en dat hij blijkbaar niet begrijpt dat hij met dit gedrag ook geen leuke partner is en als deze situatie heel erg lang voortduurt je jezelf ook beter gunt dan een relatie met hem.

Door te zeggen dat hij bang is dat jij zijn kind bij hem weg zult houden lijkt het erop dat hij jullie kind toch wil zien als het uit is. Hoe verwacht hij dat te doen dan? Kan hij dan wel ineens een heel weekend vrij boeken? Of gaat iemand anders het hele weekend oppassen en hij brengt het kindje naar bed?

Het lijkt me dat hem op de 1 of andere manier duidelijk moet worden dat jullie om verder te kunnen gaan samen moeten investeren in een fijne relatie en in het ouderschap. Dat is geen keuze, maar echt een plicht/verantwoordelijkheid. Het is niet vanzelfsprekend dat je bij elkaar bent en ook niet dat jij het leeuwendeel doet in het ouderschap. De gouden tip heb ik niet voor je.

Wat ik wel merk is dat veel mensen de urgentie pas echt door hebben als het al te laat is helaas. Dus misschien helpt het om een maandje ergens anders heen te gaan. Aan te geven dat hij altijd z’n kind mag zien wanneer hij dat wil. Dan kan hij alvast zien hoe zijn leven eruit ziet als hij niets aan z’n gedrag doet….
 
[quote quote=10536593]Ooooo hemeltje wat een kerel! Zeker als hij na de beloftes en er samen voor gaan toch geschrokken is of denkt het toch niet goed te kunnen doen vind ik het heel raar dat hij niet wat tijd wilt vrijmaken. Of een kleine aanpassing maken qua gedrag. Hij klinkt erg onverantwoordelijk en ik ben bang als ik het zo hoor dat er niks gaat verbeteren…jij doet t toch wel en hij raakt zijn poetsvrouw/nanny/secretaresse toch niet kwijt. Maar ondertussen zijn jullie al lang geen partners meer. Zonde en ik begrijp inderdaad dat je dan nooit met hem aan kinderen was begonnen en dat dit niet was hoe het startte. Dat hij eerst anders was (of leek). Zeg dan eigen zaak zeg dan Corina of whatever. Ja dat kan een dompertje geven soms. Maar niet zo lang en zo abrupt en zo onattent! Je verdient veel beter, en er is geen enkele reden om je een bijzaak te voelen voor iemand die jij tot op heden op een voetstuk had staan. En hem ook zo behandeld. Wat een lef, ik vind het niet meer dan logisch dat jij nu zelf laat zien wat lef is en stappen ondernemen om los te laten. Als dat zijn ogen en hart niet weer opent dan weet je genoeg ?[/quote]Dankjewel ❤

Tja het enige jammere is dat ik elke dag hoor. ' als ik nou ga kom ik niet meer terug he!' Dus gisteren heb ik gezegd dat ie dan maar gewoon moet gaan. Ik heb er geen zin meer in. Vervolgens krijg ik dan dat hij alleen nog bij mij is voor de kleine (en dan denk ik al zou jij hem doordeweeks niet meer zien is dan nog maar 2u). Maar hij is niet gegaan. Ja gaan werken om heel laat weer thuis te komen toen ik al sliep met de kleine. Heb gisteren geprobeert met mijn moeder het erover te hebben, omdat we een prima band hebben. Maar helaas. Ze blijft bij de mening dat ik het voor die kleine maar moet oplossen. Heb verteld van zijn streken en hoe ongelukkig hij mij maakt. Maar nog geen reden om te stoppen. Doet wel beetje zeer. Geen steun van iemand die je hoog hebt. Ben wel heel blij met jou en jullie reacties. Fijn om te weten dat ik NIET gek ben.

Ik heb voor mezelf bedacht, omdat de bday en doop eraan komt. Dat hij tot het einde van de maand heeft om iets aan te passen. Laatste week van de maand hebben we nog eens relatie therapie, (al vindt ik dat die therapeut hem veel te veel steunt. Als in dat ik blij moet zijn met de momentjes die die vind om iets samen te doen ?) dus daar ga ik ook maar even alles eruit gooien wat er de afgelopen maand is gebeurt. Gaat er dan nog geen lichtje branden. Dan moet de gehele stekker er maar uit.

Helaas zitten daar meer consequenties aan vast. Ik ben sinds een aantal maanden bedrijfje begonnen aan huis (waar hij enorm op neerkijkt) dat zal moeten stoppen want dit huis is niet te betalen voor mij alleen en heb grond nodig ?. Maargoed ik ben zover dat ik zelfs dat voor lief ga nemen..
 
Nu ik nog meer over je situatie lees, denk ik dat het meer is zoals bij mijn vriendin dan als in mijn situatie. Het grote verschil zit er in dat ik mijn man zie proberen zich aan te passen ook al slokt zijn werk hem op. Wat jouw vriend doet lijkt op gaslighting. Ken je dat? Zo niet Google maar eens, want dat is heel naar. Dan hoop je continu op verbetering maar je ziet er nauwelijks iets van. Je gaat dan op eieren lopen zoals je schreef. Ik heb dat niet, want mijn man zegt meestal geen nare dingen tegen me. En als hij het wel eens doet, dan biedt hij zijn excuses aan. Dat is denk ik het grote verschil. Ik heb een manager gehad die dat deed en dat was echt heel lastig. Je kunt het wel doorbreken als de andere het ook inziet en zich wil aanpassen. Als degene het wel best vindt dan is het niet op te lossen.
 
Ps tip: noem je bedrijf geen bedrijfje! Je bent startende ondernemer! Neem jezelf hier ook in serieus, dat geeft zelfvertrouwen. Als hij er op neer kijkt, dan is dat toch geen partnerschap?
 
Ik vind het heel verdrietig voor je dat je in zo’n situatie zit. Het feit dat hij zegt dat hij alleen bij je is vanwege jullie kind zegt eigenlijk al genoeg. Dan is er ook niet de wil om te investeren in de relatie. Er is zoals ik het lees geen respect voor jou, en geen liefde voor jou. Als je echt om elkaar geeft dan gun je elkaar toch een gelukkig leven? En wat daarvoor nodig is bespreek je in alle redelijkheid met elkaar… en je probeert de ander echt te begrijpen en in elkaars schoenen te staan…. Je kunt je dan ook afvragen hoe zinvol relatietherapie is… ik vind het dan wel bijzonder dat hij daarin meegaat. Ik zou hem dan, op dat moment in een sessie, willen vragen wat voor hem het ultieme doel is wat hij daarmee zou willen bereiken.
 
[quote quote=10536758]Gadver… dat klinkt echt als een vreselijke situatie waar je in zit met een man waarmee geen land mee te bezeilen is…

Het klinkt als heel egoïstisch. Dat hij zich blijkbaar niet in jouw schoenen kan of wil verplaatsen. Waarom heeft hij het recht om zich in zo’n grote mate te onttrekken aan het ouderschap? Waarom vindt hij het blijkbaar vanzelfsprekend dat jij dat grote gat vult dat hij daarbij creëert? Nog los van de vraag waarom een ouder dit überhaupt wil… en dat hij blijkbaar niet begrijpt dat hij met dit gedrag ook geen leuke partner is en als deze situatie heel erg lang voortduurt je jezelf ook beter gunt dan een relatie met hem.

Door te zeggen dat hij bang is dat jij zijn kind bij hem weg zult houden lijkt het erop dat hij jullie kind toch wil zien als het uit is. Hoe verwacht hij dat te doen dan? Kan hij dan wel ineens een heel weekend vrij boeken? Of gaat iemand anders het hele weekend oppassen en hij brengt het kindje naar bed?

Het lijkt me dat hem op de 1 of andere manier duidelijk moet worden dat jullie om verder te kunnen gaan samen moeten investeren in een fijne relatie en in het ouderschap. Dat is geen keuze, maar echt een plicht/verantwoordelijkheid. Het is niet vanzelfsprekend dat je bij elkaar bent en ook niet dat jij het leeuwendeel doet in het ouderschap. De gouden tip heb ik niet voor je.

Wat ik wel merk is dat veel mensen de urgentie pas echt door hebben als het al te laat is helaas. Dus misschien helpt het om een maandje ergens anders heen te gaan. Aan te geven dat hij altijd z’n kind mag zien wanneer hij dat wil. Dan kan hij alvast zien hoe zijn leven eruit ziet als hij niets aan z’n gedrag doet….[/quote]Nouja in zijn mening doe ik niet zoveel. En is het niet zoveel werk om die kleine te verzorgen..en inderdaad wat jjj zegt als we uit elkaar zijn kan dat ineens wel. Dan is ie de zogenaamde disneypapa. Alleen leuke dingen doen en leuk voor de buitenwereld. Heb deze week al 20x moet aanhoren hoe leuk en lief het wel niet was dat hij met de kleine naar de dierentuin was.
Terwijl in werkelijkheid is ie er 2 u geweest, en probeert hij hem de hele tijd bij mij achter te laten. Maar ik had het gewoon echt te druk (had eindelijk een drukke eerste dag op mn bedrijfje). Maar hij zal idd de kleine naar zijn moeder doen als het hem niet uitkomt. Maar dan nadenken van joh dan is ons zoontje beter af bij zijn moeder, dan zit zn ego in de weg. Want ik zal hem eens meer hebben.... dan vind ik je gewoon geen vader als je zo denkt. .

Het nadeel aan een maandje ergens anders heengaan is dat ik die kleine dan uit zijn vertrouwde omgeving moet halen. En dar wil ik niet. Plus mijn bedrijf is aan huis. Ik zou liever zien dat hij zelf gewoon tijdelijk elders heen gaat. Maar dan weet hij ineens niet waarheen. (Slaap lekker op je zaak )
 
Terug
Bovenaan