Hoi Inge,
Je moet natuurlijk altijd op je eigen intuitie afgaan, die is nog steeds het beste.
En wat je zegt over dat wij misschien dingen tegenwoordig wel te snel willen voor onze kinderen kan zo zijn. Toch denk ik ook dat wij onze kinderen tegenwoordig erg snel beschermen.
Klinkt misschien heel hard zoals ik het hier opschrijf maar is het tegenwoordig verboden voor een kind om te mogen huilen? Mag het geen verdriet hebben? Tuurlijk moeten wij onze kindjes een veilige basis bieden en ja, het leven moet vooral fijn zijn maar ik vind ook dat onze kindjes moeten kunnen uitvliegen, ontdekken en ervaren. En daar hoort ook wel eens bij dat iets niet altijd meteen fijn is. Sven wil ook niet altijd naar de opvang en begint dan 's ochtends al te roepen dat hij niet wil. Toch brengen wij hem erheen en zal hij moeten accepteren dat dingen niet altijd gaan zoals hij wil.
Ik wil daarmee niet zeggen dat je je meisje een trauma moet bezorgen met de psz maar ik denk dat je het wel een kans moet geven.
Ik begrijp uit je verhaal dat Mette 1 keer in de week er naartoe gaat. Dat is niet zo vaak en daardoor kost het wellicht wat meer tijd om te wennen. Sven gaat 3 keer in de week naar het kdv en voor hem is het dus een deel van zijn leventje.
Ik zou echt nog even doorzetten. Misschien dat je er een paar keer in de week eens langs kunt rijden en het er met Mette over hebben. Bereid haar de dag ervoor voor op wat er gaat gebeuren. Vraag waar ze mee wil spelen of noem een paar namen van kindjes die er ook zijn of namen van de leidsters. Vertel haar wat er gaat gebeuren. Wie weet helpt het?
Heel veel succes!
Groetjes,
Maike