Advies???

Nog even iets erbij van herboven : wij wilden dus ook oom,maar dat werd gewoon genegeerd en het werd opa. Vandaar deze draai gegeven zodat de vader van mijn man niet werd "vergeten".
 
Kan me goed voorstellen dat je niet wil dat jullie kind opa zegt tegen de nieuwe vriend van je opa. Vindt het eerlijk gezegd ook raar dat je moeder daar wel zo op hamert. Juist zij zou toch begrip moeten hebben voor jouw gevoelens en voor het feit dat jouw (helaas overleden) vader de echte opa is. Samen met je schoonvader uiteraard. Uiteindelijk bepalen jij en je man wat jullie willen hoor. Bij ons is het simpel opgelost: wij noemen onze ouders altijd al bij hun voornaam, en de kleinkinderen doen hetzelfde. Dus ze hebben 1 paar grootouders die ze bij de voornaam noemen, en de ouders van de aamgetrouwde kant worden opa en oma genoemd. Maar ja, dat werkt natuurlijk niet in iedere familie zo...
Sterkte en laat dit nou niet echt een wig tussen jou en je moeder drijven!

 
Beste Tanja,
Ik kan me jouw reactie heel goed voorstellen. Mijn vader is inmiddels ook vier jaar overleden en ik moet er niet aan denken dat mijn kleine straks iemand anders dan mijn vader of schoonvader opa noemt. Mijn moeder heeft geen nieuwe vriend dus voor ons is dat (nog) geen probleem. Ik weet waar je doorheen gaat op dit moment want je zult hem wel heel erg missen net als ik. Als je behoefte hebt om te praten, mijn mailadres is poohbear25@zonnet.nl. Sterkte!
Liefs Willeke
 
Hoi,

wij willen het ook op gaan lossen door de voornaam erachter te plakken, dus opa achternaam (mijn vader) en oma voornaam (zijn vrouw, niet mijn moeder). En we gaan de ukkies ook vertellen dat oma achternaam (mijn moeder) in de hemel is, zodat ook zij een onderdeel van de familie is en blijft.
Mijn broers en zus doen het ook zo en dat werkt prima. Hun kinderen hebben dondersgoed door hoe het zit (misschien wel op kinderlijk niveau, maar het idee komt wel over).

Ik heb er wel een beetje moeite mee om haar straks oma te noemen, maar ergens is ze dat wel en ik wil haar ook een beetje tegemoet komen omdat ik haar zo overduidelijk niet als moeder accepteer (wel als vrouw van mijn vader).

Ik speel wel eens met de gedachte dat als mijn vader overlijdt dat ik dan helemaal niets meer met haar te maken wil hebben (oma of niet). Hoe is dat voor jullie?
En haar kinderen worden ook absoluut geen oom en tante van mijn kinderen.

Ik wens je veel sterkte met de situatie, want zo makkelijk is het niet en wat je ook kiest je zult erdoor toch steeds weer aan herinnerd worden dat er iets niet klopt (namelijk dat je vader er niet meer is).

Veel sterkte en kop op!
Ze
 
ik sluit me volledig aan bij het merendeel.
ik zou de kleine ook opa laten zeggen maar dan met z'n naam erachter.
zo hebben jullie beiden toch een beetje jullie zin.
een kind snapt namelijk snel een situatie.
en anders als de kleine opa zegt en bij jou thuis staat er een foto van je vader op de kast om dat dan nog uit te leggen zou dan misschien moeilijker zijn.
succes ermee gr. nat.
 
hallo,

ik ben inmiddels al weer 12 weken moeder van een zoon. Ook ik zit in deze situatie alleen is het mijn schoonvader die nu een nieuwe vriendin heeft, ook zij noemt zich in het bijzijn van anderen stiefoma, op zich al belachelijk want zeg dan gewoon oma. Maar in ieder geval in het verleden heeft dit mens ons al zo veel nare dingen geflikt en haar eigen (klein)kinderen gaan altijd voor en deze noemen mijn schoonvader ook geen opa. Hebben wij er dus moeite mee dat ze zich zonder te overleggen met ons oma noemt, ik was veel liever voor de titel van tante.... gegaan. Nu hebben mijn man en ik zoiets van laat maar en als onze zoon straks oud genoeg is zullen wij hem duidelijk maken wie zijn echte oma was en dat zij dus gewoon de vriendin van opa is en dus zeker niet zijn oma. Maar wij moedigen ook niet aan om te zeggen ga maar ff bij oma zitten of als ze komen (wat heel sporadisch is) zeggen wij ook altijd daar komt opa en ..... (de voornaam).
Op dit moment kunnen wij hier nu wel mee omgaan en als zij zich oma noemt zullen wij hier zeker ook op ingaan, maar voorlopig blijft het dus nog maar ff accepteren.

Sterkte en nog een fijne zwangerschap gewenst, het lijkt nog ver voor dat de kleine komt, maar voor je het weet is het zover, kortom geniet er met volle teugen van en laat je zwangerschap niet verpesten door dit alles
 
Terug
Bovenaan