als het geslacht tegenvalt...

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo,
zelf weten wij het niet, maar ik vroeg me af of het ook wel eens tegenvalt, de geslachtsbepaling van de echo! en hoe je daar dan mee omgaat.
hoop niet dat ik nu boze moeders op me af krijg, want dat is niet de bedoeling, maar dit is iets waar je nooit mensen over hoort praten, omdat dat niet mag, vindt de omgeving, want je moet toch blij zijn!
zelf merk ik in mijn omgeving dat de voorkeur bij veel mensen uitgaat naar een meisje. hoe is dat bij jullie???
 
Hoi Wynie.

Dapper dat je dit topic opent. Het lijkt inderdaad  not done om te zeggen dat het geslacht van je kindje tegenvalt. Dan lijkt het net alsof je niet blij bent met de uitkomst en dus ook niet met je baby.
Dat lijkt mij redelijk kort door de bocht. Mijn vriend en ik waren er voor 300% vanuit gegaan dat we een zoontje zouden krijgen. Ik heb mijzelf altijd voorgesteld als moeder van 2 jongens en heb ook nooit nagedacht over het feit dat het in principe een loterij is, waarbij je 50% kans hebt op het geslacht dat je voorkeur heeft.
Zoals je aan voelt komen, ben ik nu ruim 26 wk van een meisje.... Toen de echoscopiste zei dat het een meisje is, vielen mijn vriend en ik allebei even stil. Daar hadden we helemaal geen rekening mee gehouden! Mijn vriend kreeg al een beetje visioenen van die reclame waar de vader My Little Pony's zit te kammen ha ha ha.

Maar goed, wij houden iedereen voor dat we niet weten wat voor geslacht ons kindje heeft. Dat maakt de verrassing alleen maar groter straks. Ik ben wel blij dat we het weten, en dat we ons er helemaal op kunnen voorbereiden. Begrijp me niet verkeerd, ik ben nu superblij met het feit dat we een meisje krijgen en dat het kindje er goed uitziet. Dat is uiteindelijk het belangrijkste vind ik, maar het was wel even wennen.
Stom hè. Mensen zeggen altjid dat het niet uitmaakt, zolang het maar gezond is, maar ik denk dat iedereen stiekem toch wel een voorkeur heeft en als die niet uit blijkt te komen, dat je dan toch even moet omschakelen ofzo.

Ervaar jij dat ook zo?

liefs, Loesje
 
Hoi dames,

Inderdaad, iedereen roept stellig 'als het maar gezond is', maar diep van binnen heeft iedereen een wens/voorkeur. Wij hadden bij de eerste ook het allerliefste een dochter, en dat bleek ook zo te zijn. Bij deze zwangerschap riep ook iedereen 'dan gaan jullie nu voor een jongen zeker'. Maar diep van binnen had mijn man het liefste nog een dochter. Ikzelf heb steeds al het idee gehad dat het een jongetje was (is ook zo), maar merkte aan mijn man dat 'ie echt even om moest schakelen. Was dezelfde avond gebeurd hoor, maar vind het toch fijn dat we het nu al wisten.

Groetjes, Claudia
 
Hey,

Goede topic inderdaad! Zelf had ik een voorkeur voor een jongen. Ik viel ook stil toen ze bij de echo vertelde dat ik zwanger ben van een meisje.
Achteraf weet ik wel waar die voorkeur vandaan komt, ik heb een lading uit mn jeugd mee en ben doodsbang dat zij misbruikt zal worden....
Na een heftige dag vol jank aanvallen en zware gesprekken met mn vriend en beste vriendin heb ik het los kunnen laten. Na een week begon ik het heel erg leuk te vinden. Inmiddels ben ik heel erg blij. Het is ook geen moment zo geweest dat ik minder blij was met mijn kindje, het was in mijn geval angst. Ik had ook nog niet echt overwogen dat het een meisje zou kunnen zijn. Ik ging gewoon uit van een jongen.

Maar ik merkte ook in mijn omgeving dat iedereen er maar klakkeloos vanuit ging dat ik wel in de zevende hemel zou zijn, 'geweldig een meid.'

Nu ben ik al helemaal aan het idee gewend en gelukkig heb ik heel veel steun aan mn super lieve vriend.

Gr.


 
Hoi allemaal,
Goede topic.
Wij weten niet wat het gaat worden, maar ik heb zelf wel een tijd lang een voorkeur voor een meisje gehad. En waar dat door kwam dat weet ik eigenlijk niet zo, maar ik ben zelf gek op roze en bloementjes haha. In de winkels dook ik meteen op de meisjeskleren.
Jongenskleren zag ik niet hangen.
Maar nu ik verder in mijn zwangerschap ben lijkt me een jongentje ook harstikke leuk! Ik zie nu ook hele leuke jongenskleren, zie ik allemaal leuke jongentjes om heen en valt me op dat voor meisjes alles hetzelfde is (idd roze en bloementjes haha).
Nu maakt het me dus niets meer uit, maar ik moest ook eventjes over een drempel heen, terwijl mijn vriend het andersom heeft, hij zag zichzelf wel met een jongentje en moest even overschakelen dat het ook een meisje kan zijn!
Ik denk dat je het gewoon de tijd moet geven en dat je ook van beiden de positieve kanten moet bekijken!

Voor ons is het dus nog even een verrassing, en ik kan niet wachten tot ik ons kindje in mijn armen heb! En weet wat het is hahaha...

Goed dat deze topic geopend is, want dit zijn hele menselijke gevoelens die je een plekje moet geven voordat het kindje er is!

Groetjes, Lieke
 
Wij hebben ook altijd gezegd dat we hoopte dat het een meisje zou worden, maar toen ze tijdens de echo zeiden dat het een jongetje was begon ik ook echt even te huilen.
Ik ben nl drager van een erfelijke oogziekte met blindheid tot gevolg, en de kans bij een meisje op de ziekte is 0 tot 25% en bij een jongen 50%, en dat is dus de reden dat we gehoopt hadden op een meisje.
Maar we zijn nu ook helemaal aan het idee gewend, en als het zo heeft moeten zijn, dan is het zo..... Mn vader heeft zelf ook de ziekte en zei meteen, hebben ze twee oortjes gezien op de echo? Nou dan kan hij toch een brilletje op, en dat vond ik wel heel lief van hem.
Al met al een blije mama en papa in spé!
groetjes Jacky
 
Ik denk dat het heel normaal is dat je even moet omschakelen als je verwachtingen niet uitkomen. Ik daht dt de eerste een jongen zou zijn en dat was een  meisje. ik moest echt even schakelen maar was zeker niet teleurgesteld. nu dacht ik weer een meid te krijgen, maar het blijkt een jongen te zijn. Ik moest echt even schakelen...maar vind het hardsikke leuk.

want echt waar jongens of meisjes... het maakt mij niet uit. . wat je denkt wat het wordt is iets anders dan wat je eigenlijk wilt, teminste bij mij wel.

Anne
 
Ik sluit me helemaal bij het voorgaande bericht aan. Iedereen in mijn omgeving zei vanaf het begin dat ik zwanger was van een meisje, en daar werd ik toch in mijn hoofd door beïnvloed. Maar toen het een jongen bleek te zijn, moest ik niet slikken ofzo, moest ik er wel even aan wennen, maar meer de omschakeling in mijn hoofd, roze er uit, blauw er in zal ik maar zeggen. Nu het alweer een maand bekend is, ben ik er helemaal aangewend en vind ik het fantastisch. Ik krijg een klein ventje!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan