als het geslacht tegenvalt...

hoi wynie,

zoals je weet had ik voor de 20 weken echo gehoopt dat het een meisje zou zijn en toen ik net wist dat het een jongen wordt baalde ik ook wel een beetje, ik had het erg leuk gevonden als ik van alle twee 1 had.

maar nu  een paar dagen later en ik ben er helemaal overheen ik ben nu ook wel blij dat ik een jongen krijg nou kan ik hem vernoemen naar mijn broertje dat wilde ik altijd al maar mijn ex niet en gelukkig heb ik die keuze nu.

dus mijn zoon gaat Igino, Michael schut heten.

groetjes tineke
 
Wat een goed onderwerp!
Eigenlijk is dit voor ons een van de redenen om niet van te voren naar het geslacht te laten kijken; zeker bij ons eerste kindje wilde m'n man graag een zoon en ik graag een dochter. We waren bang dat een van ons teleurgesteld zou zijn als je bij de 20 wk echo het geslacht zou horen. Terwijl als je kindje geboren wordt het simpelweg "jouw kind" is en dan maakt het geslacht niet veel meer uit. Dat is tenminste onze ervaring (we kregen een dochter!).
Nu bij de 2e wil m'n man natuurlijk nog steeds graag een zoon, maar hij weet dat hij met een meisje ook net zo gelukkig is. Het maakt mij nu niet zoveel uit; een meisje is leuk (weet ik uit ervaring), maar een jongen is ook tof. Het wordt voor ons dus weer een verrassing op het laatste moment!

Sterk trouwens van de mama's die hier eerlijk hun gevoelens (teleurstellingen e.d.) al hebben gedeeld!

Jacoline.
 
Hoi meiden,

Ik ben van het febr. forum, maar lees eigenlijk overal mee. Ben dus inmiddels allang bevallen van een gezonde dochter.
Ik herken jullie verhalen wel hoor. Ik was er namelijk, vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, vast van overtuigd dat we een zoon kregen. Mijn man echter heeft al die tijd geroepen we krijgen een meisje. Hij zag zich ook al zitten zoals in die reclame hahaha.
Wij hebben er bij de 20 weken echo bewust voor gekozen dat we niet wilden weten wat het werd. Onze babykamer heeft veel met blauw, vooral omdat wij dit allebei een mooie kleur vinden.
Toen onze dochter geboren werd was ik superblij en trots. Er zit alles op en aan en het was toen ook niet meer belangrijk of het nu een jongen of een meisje was.
Ik merk nu wel met kleertjes kopen dat er veel roze is voor meisjes. Terwijl er voor jongens zulke stoeren kleren zijn in alle kleuren. Jullie raden het misschien al, ik koop stiekem ook wel eens jongenskleren. Niemand die het ziet of weet en het staat net zo leuk. Maar ze draagt ook jurkjes hoor absoluut.

Ik zou zeggen veel sterkte en je geniet er toch van of het nu een jongen of een meisje is.


Groetjes Anne (mama van Lara 9 weken en 4 dagen)
 
Hé hoi allemaal!

Wat goed dat dit topic geopend is en wat goed dat iedereen het ook oppakt zoals het bedoeld is - positief dus.

Bij mijn eerste maakte het mij helemaal niets uit. We kregen een geweldige zoon. Nu heb ik wel degelijk voorkeur. Ik zou zo ontzettend graag een dochter krijgen. Ik moet mezelf regelmatig vertellen dat het ook weer een jongetje kan zijn (we weten nog van niets). Als het straks een jongetje blijkt, weet ik dat ik niks minder van hem zal houden en dat ik waanzinnig blij met hem zal zijn (twéé schoffies!!!). Toch hoop ik nu of misschien wel een volgende keer (wie weet???) nog een dochter te krijgen!

Zelfs aan de namen merk ik het. We hebben al van het begin af aan een meisjesnaam (nee, niet wat we voor de eerste hadden bedacht), maar nog steeds geen jongensnaam.... We doen nu dus heel hard ons best een leuke jongensnaam te bedenken die bij onze oudste past.

Ik ben benieuwd wat iedereen uiteindelijk krijgt!!!!

Groetjes,
Tess
 
Zeker een goed onderwerp zeg..
Tenslotte zijn we allemaal mens en hebben we allemaal wel een beetje een wens..haha
daar zijn we mensen voor toch?!

Mijn man wilde graag een meisje..
Ik eigenlijk stiekem ook wel alhoewel als ik erover na dacht ik een jongen toch ook wel leuk zou vinden maar toch..hihi

Mijn idee met mijn zwangerschap was dat ik zwanger was van een meid..
Deze hele omgeving zei dat ook...
Nu hebben we met 3 echo's   de bevestiging gekregen dat het een meisje is..
Als het een kjongen zou zijn geweest denk ik dat ik eerder teleurgesteld zou zijn in mijn 'gevoel' ,omdat deze zo sterk naar een meisje was, dan het feit dat het een knul zou zijn..

Ik geloof ook dat je best ff kan/mag schrikken als het anders uitpakt dan je denk maar waarschijnlijk is de schrik reactie dus ook omdat je verwachte dat je zelf (als zwangere zijnde) best wel zeker denkt te weten wat voor kleintje je in je buik heb zitten..
Beetje teleurgesteld in je zelf dus..??!

Groetjes,
Renaat
 
Eerst had ik het idee dat ik alleen maar jongens wilde, aangezien ik uit een gezin met 4 dochters kom. Maar toen ik eenmaal zwanger was, wilde ik toch wel graag een meid. Het maakte me niet uit of dat bij de eerste zou zijn of bij de laatste, maar toen we een meisje kregen, had ik wel zoiets van ... Die is binnen!
Nu zwanger van nr. 2 en ik zie mij eigenlijk alleen maar als een meiden moeder. Toch in het begin van de zw.schap het gevoel dat het nu toch een jochie zou zijn,.... Niet dus. Uit de echo blijkt dat we waarschijnlijk weer een meid krijgen. Ik vind het weer helemaal super, ik kan mijzelf gewoon niet echt voorstellen met een jongen.
Maar goed, wie weet mochten we voor een derde gaan.. Zou natuurlijk toch leuk zijn, 2 soorten, maar het cliche blijft waar.. Als het maar gezond is.

Mijn zus die had zelf 2 jongens toen ze zwanger was van nr. 3 en ook zij wilde gewoon dolgraag een meid. Toen hebben ze een pretecho laten maken om te kijken wat het was. En inderdaad je mag het niet zeggen, maar zij had zelf zoiets van .. ik kan beter bij de echo even teleurgesteld zijn en misschien een huilbui hebben, dan bij de geboorte. Het bleek echter toch een meisje te zijn, dus ja.. helemaal top.
Ik begreep het wel dat ze het zo hadden gedaan. Als het gevoel hebt (en dat gebeurt nogal eens), en je hebt de mogelijkheid waarom niet?
Iedereen succes met de verdere zw.schap

Gr. Mamajo (25+1 wk zw. van nr. 2)
 
Top onderwerp. Er rust inderdaad een taboe op. Als ik zeg dat mijn voorkeur uitgaat naar een jongetje dan zeggen ze allemaal: als het maar gezond is toch, dan maakt het toch niet uit? Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Je mag best een voorkeur hebben. Toch zou ik ook enorm blij zijn met een meisje, maar het liefst een kleine kerel....Hier zit wel een reden achter dat ik het dan kan vernoemen naar mijn vader die overleden is.....Zo gek toch nog niet?
Voel je niet schuldig omdat je een voorkeur heb, doe ik ook niet.
 
Ik denk dat "teleurstelling" niet het goede woord, is. Dat is niet passend vind ik.
Wat dan wel het goed woord is, dat weet ik eigenlijk ook niet.
Maar, ik had dus bij mijn eerst zwschap dus écht geen voorkeur, dat kan dus óók!
En ik kreeg een prachtige zoon die nu 3en een half is!
Bij mijn tweede zwschap, had ik een héél klein beetje een wens dat het een meisje was. maar had ook het gevoel dat ik net zo blij zou zijn met een jongen. Dat dan weer wel.
De nacht voor de 20 weken echo had ik een droom, het zou een meisje worden. En dat was het dus ook! Een prachtig meid van 9 maanden inmiddels!
Ik denk (tenminste voor de moeders die een meisje wensen) dat het komt omdat je dan 'meidendingen' kan doen met je dochter, dat wil je graag doorgeven. Net zo als dat vaders vaak een zoon wensen, om mannendingen mee te doen later!
Heel gezond dus!
Ik denk alleen dat er écht iets niet klopt als je daadwerkelijk heel teleurgesteld bent en er dus echt last van hebt, ook nog jaren erna...dan heeft dat waarschijnelijk toch met je geestelijke toestand te maken lijkt mij.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan