Angstig voor de bevalling

Ha,

Net als de meeste zeggen, ga ervan uit dat hij zoveel pijn gaat doen als jij aankan en nog even eroverheen, maar dan is het eind in zicht. Bij de 1e heb ik er met deze gedachte naar toegeleefd. Een bevalling van 8 uur uiteindelijk met vacuumpomp omdat hij te groot was.
Mijn 2e bevalling dacht ik, dat doe ik wel even, het is de eerste keer ook gelukt. Hier heb ik me grandioos op verkeken. Volgens de vk een bevalling volgens het boekje, zo'n 3uur echt weeen (vooraf nog een uur of 4 wat lichte weeen) en 10 min persen. Geen hechtingen en weinig bloedverlies.
Ik vond het zelf echt heel zwaar en heb er nog lang mee gelopen.
Nu zwanger van de 3e (20 wkn) en weet enerzijds dat ik het kan, maar ga ook echt weer uit van veel pijn tot tegen mijn eigen grens aan.
Ik wil nu de geboorte TENS gaan regelen zodat ik iets heb om zelf de pijn te verlichten.

succes, een ding staat vast, je kan het
 
Weet je wat het is, omdat het je eerste bevalling is, weet je niet wat er gaat komen. En dat zorgt er waarschijnlijk voor dat je wat angstig bent. Verder hoor je natuurlijk verhalen vanuit je omgeving en dat zal ongetwijfeld ook meespelen. Dat het zeer gaat doen, weet jezelf ook wel. Maar in de intensiteit is bij iedereen anders. Het enige wat je kunt is het over je heen laten komen. Door het volgen van een cursus, yoga of gym, kun je je ook voorbereiden op de bevalling. Hier leer je ontspannings- en ademhalingsoefeningen voor tijdens de bevalling. Ook kan je partner leren wat hij voor je kan doen tijdens de bevalling, bijv. masseren om de weeen op te vangen.

Mijn beide bevallingen waren pittig, maar het heeft me er niet van weerhouden om zwanger te worden van de derde. Pijn is echt maar betrekkelijk en tijdelijk. Als je kindje eenmaal geboren is, ben je dat al vrij snel vergeten (tenminste ik wel).
 
he meis, iedreen die de eerste kindje krijgen of hebben gekregen waren beetje bang maar laat het los denk aan het moment dat je kleine in je armen krijgt, bij elk wee denk je tijdens het puffen dat die nooit meer terug komt . als je bang bent maak je adreline aan waar door dus het stof wat de wee op wekt vermindert en dus nog langer duurt. ik denk altijd zo van het moet er toch uit kan niet in me lichaam blijven zitten. en als het echt erg was dan zou er heel veel vrouwen zeggen neem geen kinderen of nemen er geen 2de of meerdere erbij.

Ik heb bij de eerste heel lang geduurt ik heb zelfs 3 dagen voor de bevalling nierbekken ontsteking gehad in combinatie met dus die nierbekken ontsteking dus had om het uur kwartier lang pijn is echt niet tedoen, nierbekken ontsteking is nog ergere pijn dan weeen.

Zet hem op en denk aan het moment dat je kleine in je armen krijgt dat maakt alles goed en ben je alles vergeten.,

liefs
 
ik was 17 toen ik mn eerste dochter baarde, En ik was zoooooo bang, Hoe banger je bent, des te meer het meevalt.. Want na de persweeen(15 min later) Was ze er al.. en ik vond t pijnste de weeen.. het babytje deed niet zoveel zeer, toen ze eruit kwam. Maar ik had ook morphine infuusje gekregen. Suc6.
 
had had met de eerste zo iets we zullen wel zien maar het is me toen flink tegen gevallen zeker omdatik een eikel van een gynocoloog had wou eigenlijk thuis bevallen en maar me dochter had in het vruchtwater gepoept dus moest naar het ziekenhuis
ik had zo iets als ik toch in het ziekenhuis bent wil ik een ruggeprik nou daar kwam ik vies van terug die man zei het valt wel mee ik had bijna geen tijd om de weeen op te vangen moest blijven liggen omdat ze een draad om mijn dochters hoofd hadden gedaan en anders moesten ze op en neer lopen om te zien hoe het ging uiteindelijk ben ik onder de douche gaan staan uit eindelijk is ze nog super snel geboren om half 8 savonds had ik ongeveer 5 cm dus ik dacht als ik nu nog 5 uur zo moet wordt ik gek maar 45 min later is ze geboren ben binnen 40 min naar 10 cm gegaan dus uiteingelijke heeft de hele bevalling zo'n 4.5 uur geduurd mijn 2de bevalling ging supersnel die heeft in het totaal 30 tot 45 min geduurt mijn zoon is dan ook thuis op de bank geboren is door mijn vriend gehaald was wel heel spannend maar alles is goed gegaan nu ben ik weer zwanger en ik zie wel hoe lang het duurt hoop alleen niet zo snel als bij mijn zoon want dan beval ik deze keer misschien wel alleen
 
hier bij de oudste heel onbevangen de bevalling in gegaan... kind moest er sowieso uit en ja het zou waarschijnlijk ontzettend pijn gaan doen en ja die pijn zou over gaan en dan zou ons kindje er zijn.

Kon me er toen eigenlijk echt niet druk over maken *bloos*.

Zijn geboorte is uiteindelijk een medisch gebeuren worden en het is niet de pijn, maar alles er omheen wat me nog altijd enigzins negatief doet terug denken (en het is ruim 7 jaar geleden).

Want ja pijn deed het, maar dat vond ik eigenlijk niet eens het ergste... want die pijn was idd na tijd over... en voorbij.

Door zijn geboorte zag ik er bij de 2e in het begin ontzettend tegenop nogmaals te moeten bevallen.
Bij die zw.schap kreeg ik ergens rond 8 maand ineens een rust over me heen... kon me er wel druk om maken, maar daar zou de pijn vast niet minder van worden (eerder meer omdat je dan niet voldoende kan ontspannen) en de kleine zou er wederom toch uitmoeten...

Wat voor mij vooral een groot verschil maakte was dat bij de 2e de geboorte helemaal natuurlijk was en mijn lijf het zelf mocht en kon doen. Het heeft echt niet minder pijn gedaan... en toch kijk ik zoveel positiever terug op die bevalling.
 
Ik kan hier ook een heel mooi verhaal schrijven.......bevallen doet zeer zo makkelijk is het maar het is het zo waard en zodra je kindje op je borst ligt ben je het vergeten. Er in doet minder zeer dan eruit, hahahaha.

Probeer gewoon nuchter te zijn en laat het op je afkomen. Het is de eerste en je weet niet wat gaat komen. Probeer je niet te veel zorgen te maken. Misschien is je bevalling een eitje en zit je je nu al druk te maken.

Geniet nog ff lekker van de laatste 3 maanden! En je bevalling gebeurd op een van de mooiste dagen van je leven, de geboorte dag van je kind!

 
Mijn eerste bevalling verliep lekker. Ik had wel vanaf het begin om de 5 minuten weeën, maar het was goed te hebben. De bevalling heeft 11 uur geduurd. Tuurlijk doet het pijn, maar heb geen seconde gedacht aan pijnbestrijding omdat het gewoon goed te hebben was. Ondanks buik-, rug- en beenweeen. Mijn tweede bevalling was heel anders. Ons zoontje was uit het bekken gekropen en schuin gaan liggen (was al weken ingedaald). Hierdoor hadden de weeën geen effect en had ik dus al 3 uur voor noppes liggen puffen, want ook deze keer had ik meteen om de 5 minuten weeën. Naar het ziekenhuis, hier is hij terug op in het bekken geduwd en met sluitlakens op zijn plek gehouden. De weeën konden hierdoor geen kant op, dus spieren verkrampten helemaal. Maar het had wel geholpen en had 2 cm ontsluiting. Toen zijn vliezen gebroken en was het hel. De weeën waren zo heftig, in 1,5 uur van 2 naar 10 cm ontsluiting, pijnbestrijding was ook niet meer mogelijk. Ging in 1 wee van 6 naar 8 cm. En toen ik eindelijk mocht persen was ik alleen maar heel blij toen hij eindelijk was geboren.
Ik zeg dan ook altijd, de eerste bevalling doe ik nog wel een keer over, de tweede: nee dank u. Er zijn zoveel factoren die meespelen. Iedere bevalling is weer anders. En als de pijn te zwaar voor je wordt, vraag dan om pijnbestrijding. Als het daarvoor te laat is, weet je dat het niet lang meer gaat duren. Veel succes meid!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan