Arg MANNUH bléh

Hihi,

Ik geloof dat het bij ons toch een beetje omgekeerde wereld is. Manlief wil mij van alles uit de handen nemen, maar ik ben gewoon stronteigenwijs. Blijf volop klussen, sjouw me wezenloos en laat me gewoon niet op de bank dirigeren. I

s wat overdreven, maar mijn echtgenoot probeert mij soms, nog steeds, af en toe aan de ketting te leggen. Is heel lief, erg bezorgd, maar weet dat 'ie mijn tomeloze energie niet aan banden kan leggen. Gelukkig houdt hij vol, krijgt mij soms ook wel in mijn mand, maar meestal wil ik gewoon alles zelf blijven doen.

Niet omdat ik zo nodig moet laten zien dat ik het allemaal wel red, maar omdat ik gewoon bezig moet blijven. Stil zitten niks doen is niks voor mij. Liever rol ik 's avonds afgepeigerd mijn bed in. Maar soms is het gewoon heerlijk om even niets te doen. Even de boel de boel te laten en gewoon een paar uur ik bad te hangen, boek lezen  en manlief de honeurs te laten waarnemen.

Al met al heb ik niets te klagen dus. Als iets mij teveel wordt, neemt hij de boel zó over. En dat weten is voor mij al genoeg.

Anita
 
Mijn man is ook niet van het overdreven behulpzame soort! Bij mijn vorige zwangerschap viel het nog best mee, nu zijn we pas enkele weekjes ver en is het nog niet nodig geweest dus wacht ik nog even af met mijn commentaar.
Wat mij vorige keer enorm 'stoorde', was dat mijn man echt niet wist wat hij wilde: het ene moment zei hij dat de fles limonade die ik wilde nemen te zwaar voor me was, het andere vroeg hij me te helpen een zware kast te verhuizen... Nu zegt hij steeds dat ik meer moet rusten en zo, maar als ons zoontje 's morgens vroeg wakker wordt, moet ik eruit om hem zijn flesje te geven terwijl manlief nog een uurtje verderslaapt! Nu ja, ze snappen het gewoon echt niet...
 
Hihi,

Nijnen zijn konijnen en wel Franse Hangoren.
Ik fok die. Was heel enthousiast bezig met steeds meer van deze knuffels te verzamelen maar zie nu toch wel in dat dat allemaal niet zo gaat lukken.

Dus ben ik aan het inkrimpen (verkopen).

Maar als zij gaan stampen zit je wel rechtop in je bed hoor. Ze wegen ongeveer 6 kilo per stuk dus tel uit je nachtrust. (welke nachtrust?)
 
Hai Lady's!

Wat heerlijk herkenbaar deze verhalen..(tenminste de helft ongeveer, haha)

Mijn vriend die doet als of hij het allemaal wel begrijpt..in zijn woorden tenminste...
Maar intussen zeggen de daden mij wat anders...

Hij laat me gewoon zonder moeite het huishouden doen..terwijl we beide werken..
(ik baal er gewoon van dat ik overal om moet vragen...wil je dit doen, wil je dat doen enzo enzo en dan ook nog een chagi-kop als hij dan zegt OKE..)
Wat ik er de afgelopen weken wel in heb gestampt is dat hij me in het weekend even laat liggen en er met ons zoontje van 3 vast uitgaat...

Aan de ene kant heb ik zoiets van: "ze kunnen zich ook niet gemakkelijk in ons verplaatsen en hij zal ook wel last hebben van mijn buien door de hormonen..."

Op het moment ben ik ook niet de gemakkelijkste en gelukkig is deze periode tijdelijk...Ik ben nu bijna 14 weken en nog steeds beroerd en futloos....

Maar hier slaan we ons weer doorheen, haha!

Maar eh...ik wou dat hij wat meer uit zichzelf deed......grrr..
Zo dat is eruit....lucht ook lekker op!!!

Ik wens iedereen veel sterkte en succes...

Groetjes Wendy
 
Leuk!!!Deze verhalen!!!
Inderdaad heel herkenbaar voor een groot gedeelte..heb wel een hele lieve vriend, maar echt begrijpen zal die het niet als ik zeg, "pff kan niet meer zitten op die kruk."..(ja ik ga nog wel eens mee ergens wat drinken:sinaasappelsap dan..)" ja joh, hoe kan dat nou??"uhm nou wat denk je???beetje rare houding met zo'n toeter) Of hij wil lekker even stappen met zijn vrienden, terwijl we in een verhuizing zitten, op zich prima natuurlijk, maar niet als ik de doezen inmag pakken terwijl hij lekker biertjes aan het dirnken is...Hmm misschien ligt het ook wel aan mij, maar toch vind dat dan zo gemeen!! Maar ja ik zit ook wel in een moeilijke fase nu, veel hormonen denk ik..snel voel ik me alleen, (maar als hij er dan is wil ik niet dat hij de hele poos aan me zit...tja ben ook geen makkelijke!!)

Nou ja wel lekker te lezen dat anderen ook wel eens, vaak!, last hebben van onbegrip van hun wederhelft!
groetjes, sanne
 
Dames,

Inderdaad leuk hoor, al die verhalen! Ik heb mijn man een aantal berichtjes laten lezen van de mannen die dus niets doen en commentaar leveren.

Hij vind dat jullie ze allemaal een schop onder de kont moeten geven!!
 
Het geweldige aan dit soort topics, is dat ik ineens weer heeeeeeeeel
blij wordt met mijn ventje. Hij is niet overbezorgd, maar ik hoef hem
niks uit te leggen als ik moe ben, pijn heb... Ik mag doen wat ik wil,
behalve de kattebak verschonen en poetsen met chemicalien, maar als ik
er geen zin in heb, hoef ik maar te kikken of hij doet het voor me. En
dan niet eens op momenten dat het hem uitkomt, maar als ik het graag
wil.

Voor ik zwanger was dronk ik graag een glaasje wijn als we ergens
waren, waardoor hij moest rijden. Hij verzuchtte vaak, ik kan niet
wachten tot je zwanger bent, dan kan ik negen maanden drinken en mag
jij terugrijden. Nu ben ik zwanger en dan zegt hij: ik houd er wel
rekening mee, hoor... Als je dan te moe bent, dan kan ik ook
terugrijden!

Hij is echt een ENGEL!!! Ik wil wel altijd zwanger zijn, want daarvoor was het echt niet altijd zo fantastisch!

Ik hoop van harte dat ik hem niet al te veel stoor met mijn hormonen...



Sorry, meiden. Ik wil jullie niet jaloers maken, maar ik kan echt geen kritiek leveren op de mijne.



Groetjes,



Sandra

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan