Arg MANNUH bléh

Hallo allemaal,

Ik heb ook behoorlijk geboft met mijn man. Hij is een beetje zoals Sandra B's man. Hij is absoluut niet over bezorgt maar neemt me wel veel uit handen als ik er om vraag. Hij verschoonde altijd al de kattenbak en ik het konijnenhok, (maar ja die is een jaar geleden doodgegaan). Ik kook nog vaak maar als ik echt moe ben dan heeft hij er geen problemen mee om zelf te koken. De boodschappen deed ik altijd en vaak doe ik ze nog steeds op mijn vrije dag en dan laat ik het kratje in de auto staan zodat hij het 's middags uit de auto kan tillen. Vaak doen we ook wel de boodschappen samen. Soms hebben we ruzie als ik weer eens humeurig ben of tekeer ga maar hij heeft al aardig geleerd om me dan maar beter met rust te laten.

Ik ben ook heel blij dat we de cursus samen bevallen doen. Daar horen de mannen ook eens van zo'n cursiste leidster wat er allemaal in een zwangere omgaat en hoe zwaar het kan zijn. Tijdens de bevalling heb ik al zijn steun nodig dus hij kan zich er nu ook goed op voorbereiden.

Meiden met mannen die het allemaal niet snappen. Geef ze een trap onder hun r..t en heel veel sterkte.

Groetjes
Natalie
 
Hallo Allemaal,

Dit is echt lachen ja. Ik herken dit ook zo goed. Tijdens mijn eerste zwangerschap was het nog het ergst. Hij deed wel de dingen die ik hem vroeg (na 3x vragen), zoals stofzuigen e.d. omdat ik dan de hele dag met harde buiken rondliep. Dat was iet wat hij ook kon voelen en begreep ie ook wel een beetje. Maar toen ik hem met  flinke  weeen wakker maakte had ie ook zoiets van mens gaat heen en laat me slapen. Uiteindelijk drong toen de ernst van de situatie tot hem door en stond hij zo naast me in de huiskamer. Maar ik vergeet echt nooit dat we in het ziekenhuis aankwamen om te gaan bevallen (ik was ruim 2 weken overtijd van onze 1e en mocht niet meer thuis bevallen). Hij ging even wat mensen bellen en ik hoorde hem tegen mijn schoonzus zeggen dat ik lag te piepen over de pijn in mijn rug (ik had vreselijke rug weeen) en me naar zijn idee een beetje aanstelde. Ik kon hem wel wat doen op dat moment. Gelukkig kreeg hij gelijk de wind van voren van mijn schoonzus dus dat scheelde alweer.

Ik moet zeggen dat hij nu bij deze zwangerschap een stuk behulpzamer is. We hebben voor deze zwangerschap 2 miskramen gehad en daar is ie toch wel van geschrokken. Alleen nu moeten we over een aantal weken weer gaan bevallen. Bij de eerste, heb ik buiten vertellen dat ik het zo in mijn rug had, geen kik gelaten tijdens de hele bevalling. Nu heeft hij het idee dat het een makkie is een kind op de wereld zetten. NIET DUS. Ik geef het hem te doen en de rest van de andere mannen ook. Ik denk dat de mensheid al gauw met uitsterven werd bedreigt als mannen kinderen moesten baren. Deze kleine in mijn buik is ook vreselijk druk en draait voortdurend van de ene naar de andere kant, waarbij mijn hele buik (ben nu 37 weken) mee verhuist. Dan zeg ik wel eens tegen hem dat ie dat eens in zijn buik zou moeten voelen, maar hij wordt al niet goed bij het idee.

Conclusie: Mannen zijn watjes die geen idee hebben wat voor een TOPSPORT een zwangerschap eigenlijk is (met enkele mannen uitgezonderd dan).

Veel liefs Alice
 
Ik denk dat we ook het oogpunt van mannen met betrekking tot
zwangerschap van hun partner niet uit het oog moeten verliezen. Als je
als vrouw veel bezig bent met de kwaaltjes van je zwangerschap, kan dat
op den duur best wel wrevel opwekken bij een man. Natuurlijk heb je als
zwangere vrouw kwaaltjes en ongemakken, de een meer als de ander, en
voor een man is een vrouw die zo erg veranderd is sinds ze zwanger is
ook niet makkelijk denk ik.Wederzijds begrip en elkaar gevoelens hierin
erkennen, ik denk dat je daar al een heel eind mee komt.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan