Baby 1 maand oud, slaapt alleen op mama of papa

Dit is het 4e trimester. Ik sluit me aan bij de rest qua tips. Klinkt hard maar hoort erbij. Het word echt beter! Vraag hulp aan familie of vrienden, al is het maar voor een uurtje. Je kikkert er echt van op
 
Fijn dat er herkenning is zeg! Kreeg toch het idee dat ik iets fout aan het doen was... want echt, ze hoeft van mij echt niet elk slaapje apart te liggen. Maar 1 of 2 zou al zo fijn zijn :) de slaapjes die ze bij papa doet zijn voor mij ook echt goud. Dan kan ik me gewoon even bewegen in bed haha!
En zoals jullie zeggen zal ik het maar accepteren, dat scheelt vaak al de helft ja! We stoeien hier nu ook even met borstvoeding (te snel, te veel melk waardoor ze nu 1 borst soort van weigert) dus misschien sowieso niet echt het moment..
Bedankt voor de link en de tips meiden :) die met het dekentje en de bank ga ik sowieso wel proberen haha!
Rozenmeisje, war heftig dat er ook reflux bij komt nog... fijn dat jullie steun van familie hebben! 
 
Heftig he! En heel herkenbaar, de kindjes die je zo in een bedje legt en dan gaan of blijven slapen zijn echt de uitzondering. 
Misschien wil je je voor 's nachts inlezen over veilig samen slapen? Dat heeft mij echt gered van ernstig slaaptekort! Hier lees je daar meer over https://samenslapen.nl/
Dit artikel heb ik ook veel aan gehad https://kiind.nl/let-your-monkey-do-it/
Je doet het hartstikke goed en het wordt echt makkelijker!
 
Beste bo-belle,
Aller eerst je doet het goed , ga niet aan jezelf twijfelen!
Ik ook uit de sept topic, ons eerste kindje was net als nu die van jou en nu nog moet ik er snachts vaker uit voor nr 1.. nr 2 word 1 keer wakker in zn wiegje en besef me na jou te lezen weer hoe verwend we zijn nu.
Maar dat terzijde , bij nr 1 hielp het als hij in slaap was gevallen een verwarmde kruik ( wij hadden de kipkep) op z'n buikje te leggen. Ik startte met m op mijn buik en de kipkep er tussen. Met neerleggen zorgde ik voor een kleine aanraking van iets tegen z'n hoofdje . Op ons bed bijv mijn hoofdkussen en dan de kipkep op zijn buik. Toen sliep ie toch dik een half uur. Gewoon even de kans naar de wc te gaan wat drinken voor jezelf te pakken indd. Had uiteraard ervoor gezorgd dat ie niet van bed kon rollen.
Het verzwaren op de buik met een kruik zag ik toevallig ook terug bij de jongste toen hij in het ziekenhuis lag. Zij maakte daar het bed op een boven op de deken legde ze een kersenpit zak niet eens verwarmde het zorgde voor het geborgen gevoel .
Beetje n lang verhaal misschien maar misschien kan je er wat mee. 
Verder vraag hulp of zorg als je man thuis is dat je even alleen de deur uit gaat en andersom voor je man natuurlijk. Probeer niet in een cirkel te komen van negatieviteit en accepteer inderdaad dat het zo is wat andere ook zeggen. Het hoort er bij het ene baby'tje meer bij als bij het andere .
Succes!
 
 
 
 
 
 
Ook hier herkenbaar! Tot een maand of twee zeker en toen vanaf 4 maanden ongeveer dat hij echt in zijn bedje kon slapen. Het is niet anders en gaat dus vanzelf over, als je dat wéét is het veel minder 'erg'! Je doet dus niks verkeerd.
Wel besloot ik na een tijdje dat ik zelf toch ook wel belangrijk was. Dus douchen of een kwarkje maken voor mezelf moest ook kunnen. Waar kon nam ik hem mee in de draagzak, maar onder de douche zette ik m vaak in de wipper (uitvinding van de eeuw trouwens! Als je die nog niet hebt echt aanschaffen want bleek hier onmisbaar de eerste maande ) in de badkamer en dan douchte ik zelf heel snel even. Soms was het dan krijsen, niet altijd, maar als dat zo was.. ja so be it dan even. Het werkt ook niet dat, als je er een beetje doorheen dreigt te gaan zitten zelf, je jezelf 'verwaarloost' omdat je je kleintje niet alleen kunt laten. Verder zijn wij ook totaal nooit van het laten huilen geweest, maar aan jezelf denken is (zeker die eerste weken/maanden) ook echt heel belangrijk!
 
Dpl ja de nacht had ik sowieso snel opgegeven haha. We slapen inderdaad op die manier samen, tenzij dat niet gaat dan ligt ze op mijn borst. Had gewoon nog niet echt geaccepteerd dat de dagen ook zo (kunnen) gaan haha.
Kimmoe, wat een genot haha! En thanks voor de tip, wij gaan vandaag eens opzoek naar een kersenpitzak. 
Na een terrordag gisteren hebben we wel een goede nacht gehad zonder gehuil en veel slaap. De wereld ziet er weer een beetje gezelliger uit. 
 
Gebruiker,  zo sta ik er inderdaad ook in. In een bedje leggen en laten huilen gebeurt hier niet. Maar soms moet ik echt even bewegen. Dan huilt ze dus ook maar even. 
Ik voel me al een stuk lichter nu ik weet dat het er bij hoort! En het dus ook verbeterd en ik niet echt iets verkeerd doe :)
 
Ook herkenbaar hier. Ons kleintje sliep ook het liefst bij ons in de armen, haar eigen bedje moest ze niks van hebben vanaf dag 1. Overdag lukte het heel af en toe in de box. Maar inprincipe was het altijd bij ons in de armen of draagzak na een tijdje. 's avonds ging het dan na heel wat uurtjes voor wiegen wel goed. Maar met 5 maanden wilde ze ineens savonds ook niet meer in haar bedje en was het krijzen geblazen. We waren echt gebroken. Dus een slaapcoach ingeschakeld. En nu slaapt ze overdag en 's avonds 'hallelujah' zelfstandig in haar eigen bedje. Pittige training zo gecontroleerd laten huilen, maar het is het waard. Misschien kan je nu een kledingstuk van jou in haar bedje of box leggen en ik denk dat je toch gewoon moet proberen met in haar eigen bedje te leggen en consequent blijven. En eventueel met 3 maanden ook een slaapcoach inschakelen mocht niks werken. Maar ik weet wat je voelt, een beetje me time zou fijn zijn he. Hoop voor je dat het beter word!
 
Terug
Bovenaan