Baby 1 maand oud, slaapt alleen op mama of papa

Hoi bo-belle,


Zo herkenbaar! Ik heb er inmiddels twee maar bij beide hetzelfde, alleen bij mama willen zijn en dat betekent s nachts op mama slapen. T-shirt met geur,, teddybeer met hartslag, niks hielp! Tijd! En bij de oudste andere voeding (koemelkallergie) en de jongste andere voeding (ook kma) in combi met maagzuurmedicatie vanwege extreme reflux. Beide gingen uiteindelijk zelfstandig slapen na een maand of drie/vier en alleen op hun buik, ze wilden absoluut niet op hun rug.
Succes en hou vol, het is zwaar maar het wordt echt beter!
 
Ik had je tekst zo zelf kunnen schrijven. Heel herkenbaar en mega zwaar. Geen tijd voor jezelf en continu je baby in je inmiddels vermoeide armen. Dag en heel de nacht..
Wij hebben onze dochter nooit laten huilen. Hoe vaak mensen het ook tegen ons zeiden en dat we er even 'doorheen' moesten. Het voelde niet goed. Ik heb op een gegeven moment gelezen dat je kindje nou eenmaal een slaap voorkeur heeft. Een manier van slapen waar ze zich prettig bij voelt. Slapen in bed hoef je niet aan te leren, ze kunnen het al. Maar ze willen het niet omdat ze bij papa of mama nou eenmaal
fijner liggen. 


Ik heb er volledig aan toegegeven maar wel af en toe haar aangeboden om in haar bedje te liggen en kijken hoe ze er op zou reageren. Ons kindje is nu 4 maandjes en sinds kort doet ze al haar slaapjes in haar eigen bedje maar ze vind het wel het prettigst als wij in de buurt zijn. Doen we dat niet dan vindt ze (overdag) het moment dat ze de volgende slaap cyclus in gaat nog lastig. Daar heeft ze ons even bij nodig maar daarna slaapt ze wel weer verder. 


Ik wil dat ze zich veilig en vertrouwd genoeg voelt om alleen te slapen en door te slapen. Blijkbaar voelt ze zich inmiddels veilig genoeg om, als ik haar in bedje leg, gelijk haar ogen te sluiten en in slaap te vallen. Zonder dat ik hoef te wiegen o.i.d.


Ik ben heel tevreden over hoe het nu gaat. En zeker omdat ik (voor mezelf) heb bewezen dat laten huilen om een baby alleen te laten slapen dus niet hoeft! 

Het komt dus echt wel goed! Even accepteren en maar genieten van haar lijfje tegen jou aan. Want over een tijd moet je smeken om knuffels! 

 
Heel herkenbaar! Onze kleine dame sliep ook alleen maar bij mij of mijn man. Ik ben blijven volhouden elke keer proberen om er toch in bed te leggen. De nachten lukte vrij snel en overdag lukte dit de ene dag wel en de andere dag niet. Accepteren zorgde er ook voor dat het minder erg was en ze is nu 15 maanden en wil helemaal niet meer bij ons liggen, daar heeft ze het veel te druk voor. Probeer te genieten dat het jou nodig heeft en lekker bij jou ligt. 
 
Hoi Bo-Belle, Mijn zoontje wilde ook niet op zijn rug slapen. Pas na een paar maanden, doordat hij 1 armpje minder gebruikte, kwamen we erachter dat er meer aan de hand was. Zijn nekje bleek door de zware bevalling verkrampt te zijn. Dit kwam bij de Osteopaat naar voren. Zelf als baby kon ik volgens mijn moeder niet op de rug slapen ivm oorontstekingen, dus zou zeker in de gaten blijven houden of er een lichamelijke oorzaak voor is. Succes! 

 
Wat rot zeg! Het kan zo dubbel zijn hè? Je voelt liefde voor je baby maar kan ook nog hele andere gevoelens hebben...maar dit is wel erg geïsoleerd, dus daar moet je wel wat mee, heb je al geprobeerd om haar in te balderen in een puckababy of paco slaapzakje? En veel met de kinderwagen weg? Onze oudste heeft de eerste maanden veel in de voorverwarmde kinderwagenbak geslapen in de woonkamer, ook in de box of bedje daarna in de wagenbak, werkt veel beter! Probeer idd  een oppas te regelen.. je moeder of goede vriendin, want dit houdt je niet vol ook nog omdat t coronatijd is ? heb je het idee dat t een dagdeel erger is? Dan op een dagdeel beginnen hiermee waar de baby t rustigst is, of is t heel de dag? Ook savonds? Heel veel succes en laat je het weten wat je geprobeerd hebt?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan