<p>Hi lieve mama’s/papa’s, </p><p>Mijn eerste topic. Al een lange tijd lees ik mee, maar ik kan helaas geen antwoorden vinden. Hopelijk herkent iemand zich in mijn verhaal! </p><p>Mijn zoontje is nu 8,5e maand oud. Al vanaf het begin een hele alerte baby die slapen nogal overbodig vond. Hij krijgt vanaf het begin af aan al borstvoeding en nu nog, naast zijn vaste hapjes. Zelf ben ik gestopt met werken om voor hem te zorgen. We hebben echt, in mijn ogen, alles al geprobeerd om hem te helpen slapen. In het begin, inbakeren, donkere kamer, lichte kamer, warmer aankleden, kouder, slaapzak of pyjama. Het werd alleen maar dramatischer.</p><p>Ondertussen slaapt hij overdag, ’s middags, ’s avonds en ’s nachts slecht. Nu hij wat ouder is hebben we ook al pap flessen, laten huilen, gecontroleerd laten huilen, in de armen laten huilen, naast het bedje zitten en hem proberen te troosten, lampje aan, muziekje aan, white noise, Echt vanalles geprobeerd.</p><p>Hij ligt nu met z’n bedje bij ons op de slaapkamer, maar eigenlijk slaapt hij altijd naast mij. Dan wordt hij nog elke anderhalf uur wakker en valt alleen maar in slaap met mijn borst in z’n mond. Als ik hem er uit haal voordat hij slaapt is het krijsen. Eerst deed hij z'n ochtend en middag slaapje nog wel in z'n eigen bed, hooguit 3 kwartier maar meestal 25 min. Dit doet hij nu ook niet meer en wilt alleen in de draagdoek slapen.</p><p>Voor m'n gevoel heb ik alles geprobeerd om hem te helpen, allerlei manier en truukjes, helaas helpt voor ons niets. </p><p>Ik zou zo graag weer eens een avondje voor mezelf of een nachtje slaap willen, maar het voelt als te veel gevraagd. Ook ben ik steeds sneller "touched-out" omdat de kleine man de hele dag bij me wilt zijn.</p><p>Misschien hebben jullie ook geen tips meer, maar alleen al wat herkenning of steun zou fijn zijn.</p><p> </p><p>Lieve groet, </p><p>Marilyn </p>