Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Baby slaapt niet in eigen bed – ik ben hopeloos!
- Onderwerp starter Marrjolein
- Startdatum
[quote quote=10410294]Heb je op de buik slapen al geprobeerd? Dat was bij ons dé oplossing. Ik deed het eerst alleen overdag, tot ik er zeker van was dat het goed ging.[/quote]
Precies dit. Bij ons was buik slapen dus ook de oplossing. Ieder kind is anders natuurlijk, maar bij ons maakte dat het verschil tussen niet en zowaar een paar uurtjes achter elkaar slapen. En zelf inslapen.
Precies dit. Bij ons was buik slapen dus ook de oplossing. Ieder kind is anders natuurlijk, maar bij ons maakte dat het verschil tussen niet en zowaar een paar uurtjes achter elkaar slapen. En zelf inslapen.
En oh ja, je bent echt géén falende moeder!!!
Het komt best vaak voor. Veel kindjes gaan na 4 maanden pas wat beter in een bedje slapen. Die van mij ging na 12 weken het ochtendslaapje nog wel eens in haar bedje doen terwijl ik ernaast zat. Op een goede dag. En pas na 17 weken deed ze al haar dagslaapjes in haar bedje. Ze heeft tot 8 maanden in de cosleeper geslapen. Maar de eerste 2 maanden sliep ze in mijn bed. (Idd even plassen en wakker). Ik heb me tot 3 maanden afgevraagd wat mensen bedoelde met jengelen. Het klonk gewoon altijd op volume tien. Daarna kwam het jengelen pas.
Ik heb haar altijd de veiligheid van mij geboden. Maaaaar dat ze in haar eigen bedje ging slapen kwam niet vanzelf. Dat was veel werk. Ik oefende eerst met 1 slaapje, zodat ik er niet de hele dag druk mee was. Maar dan een kort ritueel: slaapzak aan, gordijn dicht, white noise apparaatje aan (aanrader) en een kort liedje zingen. Ik was daarbij heel kalm en gebruikte een lieve zachte stem. Zodra ze het matras raakte was het brullen en gillen. Zolang ze er geen ademstilstand van kreeg heb ik haar liggend getroost. Handje vasthouden, sussen en positief toefluisteren, speentje terug doen, hand op haar ruggetje leggen. Dat soort dingen. De eerste keren duurde het soms wel een uur voor ze sliep. En als ze sliep, al was het maar 10 min, dan kwam ik haar super trots en vrolijk weer ophalen. Een beter slaapje kwam daarna in de doek wel.
Dat slaapje werd 30 tot 45 min. En het huilen werd 10 min. Toen ben ik een tweede slaapje erbij gaan oefenen. En so on.
Eerlijk? De opvang hielp enorm. Ze zat op 4 a 5 x kort slapen en moeilijk op bed te leggen. 3 weken op de opvang en ze zat op een ritme met 3 slaapjes waarvan 1 lang (onvoorspelbaar welke). En ze ging makkelijker slapen als ik het deed. Man had er wel nog moeite mee, dat ging rond 6 maanden beter. Ik heb de opvang aangegeven dat we niet willen dat ze in haar eentje overstuur achtergelaten wordt. Ik ga ervan uit dat ze dat dus ook niet gedaan hebben. En omdat ze een vrolijke meid werd die het erg leuk vond op de opvang en beter sliep, durfde ik ook niet goed naar hun methode te vragen uit angst voor dat ik er een slecht gevoel over zou krijgen. Geen idee dus.
Voor de avond ging ik vanaf 2,5 maand samen met haar om 20.00 naar bed, zij in de cosleeper, handje vast en huilen maar. In eerste instantie een uur of 2. En na 3 weken nog maar 10 minuten. Na 1,5 maand kon ik savonds weer naar beneden.
Mensen hebben me voor gek verklaard. Maar dit was dus 1,5 maand in afnemende mate heel veel werk. Maar ik heb nu wel een fantastische slaapster, die erg vrolijk is en een vast ritme heeft. En om daar te komen vanaf huilbaby, het heeft me nooit mijn principes gekost. Ik ben er altijd voor haar geweest. Nooit alleen laten huilen.
Ik heb haar altijd de veiligheid van mij geboden. Maaaaar dat ze in haar eigen bedje ging slapen kwam niet vanzelf. Dat was veel werk. Ik oefende eerst met 1 slaapje, zodat ik er niet de hele dag druk mee was. Maar dan een kort ritueel: slaapzak aan, gordijn dicht, white noise apparaatje aan (aanrader) en een kort liedje zingen. Ik was daarbij heel kalm en gebruikte een lieve zachte stem. Zodra ze het matras raakte was het brullen en gillen. Zolang ze er geen ademstilstand van kreeg heb ik haar liggend getroost. Handje vasthouden, sussen en positief toefluisteren, speentje terug doen, hand op haar ruggetje leggen. Dat soort dingen. De eerste keren duurde het soms wel een uur voor ze sliep. En als ze sliep, al was het maar 10 min, dan kwam ik haar super trots en vrolijk weer ophalen. Een beter slaapje kwam daarna in de doek wel.
Dat slaapje werd 30 tot 45 min. En het huilen werd 10 min. Toen ben ik een tweede slaapje erbij gaan oefenen. En so on.
Eerlijk? De opvang hielp enorm. Ze zat op 4 a 5 x kort slapen en moeilijk op bed te leggen. 3 weken op de opvang en ze zat op een ritme met 3 slaapjes waarvan 1 lang (onvoorspelbaar welke). En ze ging makkelijker slapen als ik het deed. Man had er wel nog moeite mee, dat ging rond 6 maanden beter. Ik heb de opvang aangegeven dat we niet willen dat ze in haar eentje overstuur achtergelaten wordt. Ik ga ervan uit dat ze dat dus ook niet gedaan hebben. En omdat ze een vrolijke meid werd die het erg leuk vond op de opvang en beter sliep, durfde ik ook niet goed naar hun methode te vragen uit angst voor dat ik er een slecht gevoel over zou krijgen. Geen idee dus.
Voor de avond ging ik vanaf 2,5 maand samen met haar om 20.00 naar bed, zij in de cosleeper, handje vast en huilen maar. In eerste instantie een uur of 2. En na 3 weken nog maar 10 minuten. Na 1,5 maand kon ik savonds weer naar beneden.
Mensen hebben me voor gek verklaard. Maar dit was dus 1,5 maand in afnemende mate heel veel werk. Maar ik heb nu wel een fantastische slaapster, die erg vrolijk is en een vast ritme heeft. En om daar te komen vanaf huilbaby, het heeft me nooit mijn principes gekost. Ik ben er altijd voor haar geweest. Nooit alleen laten huilen.
[quote quote=10410312] Precies dit. Bij ons was buik slapen dus ook de oplossing. Ieder kind is anders natuurlijk, maar bij ons maakte dat het verschil tussen niet en zowaar een paar uurtjes achter elkaar slapen. En zelf inslapen.[/quote]
Hier ook. Vanaf 6 weken sliep ze altijd op haar buik en dat ging wel iets beter.
Hier ook. Vanaf 6 weken sliep ze altijd op haar buik en dat ging wel iets beter.
[quote quote=10410223]Heb je al geprobeerd hem in te bakeren?[/quote]
Yes, ook al een tijdje geprobeerd zonder succes...
Yes, ook al een tijdje geprobeerd zonder succes...
[quote quote=10410247]Hi Marjolein. Jeetje wat super rot voor jou! Kan me voorstellen dat je ten einde raad bent! Is een slaapconsulent inschakelen een idee? In het januari kindjes en mamma’s was er een dame die het gratis aanbood die was in opleiding.ergens op 1 vd laatste pagina’s En anders een goede in jouw buurt zoeken? Zij kunnen echt professioneel met jou meekijken! heel veel respect voor jou![/quote]
Dank voor je reactie! Heb bij m'n oudste een slaapcoach genomen (hij was toen wel ouder), maar vond het lastig dat het nog steeds op afstand was, en eigenlijk gewoon via het boekje nog steeds.. kortom te algemeen. Maar wie weet wel nieuwe poging waard.
Dank voor je reactie! Heb bij m'n oudste een slaapcoach genomen (hij was toen wel ouder), maar vond het lastig dat het nog steeds op afstand was, en eigenlijk gewoon via het boekje nog steeds.. kortom te algemeen. Maar wie weet wel nieuwe poging waard.
[quote quote=10410256]Heb je al een knuffel met hartslaggeluid geprobeerd? Dat bleek hier de oplossing om m’n dochter in eigen bedje te krijgen. Anders wilde ze ook alleen op mij slapen.[/quote]
Die heb ik besteld (wanhoop is goed voor dit soort producten...!) Ben benieuwd!
Die heb ik besteld (wanhoop is goed voor dit soort producten...!) Ben benieuwd!