Baby vasthouden

Hoe gaan jullie om met het vast houden van de baby vlak na de geboorte?

Ik ben nu 29 weken zwanger van mijn eerste kindje en ben daar steeds over na aan het denken. Toen ik nog niet zwanger was vond ik het soms wat vreemd als moeders niet wilde dat de kraamvisite hun kindje vasthield. Ik zei ook steeds tegen mijn man, van mij mag iedereen ons kindje vasthouden. Tot aan nu ben ik dat blijven zeggen maar ik merk de laatste dagen dat het heel erg door mijn hoofd speelt en ik steeds denk ik wil helemaal niet dat iedereen mijn kindje meteen vast gaat houden, onze ouders prima maar dan houd het wel op.
Toch merk ik ook dat ik er een beetje buikpijn van krijg omdat ik zeker weet dat de oma van mijn man hem gelijk zou willen vasthouden. Ze is nu al heel claimed als het om ons kindje gaat. Steeds aan mijn buik willen zitten, ons steeds naar hun toe proberen te lokken om te zien hoe het gaat, continu langs willen komen(gelukkig wonen ze een uur bij ons vandaan en staan ze dus niet als suprise bij ons op de stoep)
Hoe geef ik duidelijk aan dat ik niet wil dat iedereen ons kindje vasthoud? En hoelang duurde het bij jullie voordat het okee voelde om je kindje door andere te laten vasthouden?
 
Ik heb dat gevoel nooit gehad. Iedereen mocht dat van mij. Mij. Man is daar iets terughoudender in dus als compromis eerst alleen naast familie. Na een maand of 3 ook vrienden etc.
 
Jij bent de ouder jij bepaald dat. Ik heb dat bij me 1e de 1e maand niet gedaan. Die is maand te vroeg geboren en was het advies ook doe het de 1e maand niet

2e midden in corona tijd. Dus zwz niet veel kraamvisite. Ik vond heerlijk

3e wordt aanstaande zomer geboren maar ik denk dat ik dan pas makkelijker wordt. Maar ook de eerste weken alleen door mensen die je egt wilt.


Doe waar jij je goed bij voelt

 
Wij hebben onze eerste pas na een paar weken door familie laten vasthouden. Daarvoor alleen bij papa en mama. Andere mensen pas veel later. Heel blij mee want mijn dochter was behoorlijk snel overprikkeld dus dit gaf lekker rust. 


Ook bij mijn zoon (nu 10 dagen) doen we dit. Hij lijkt wat makkelijker, maar ik vind het niet fijn voor mijn kind als hij van hand tot hand gaat en iedereen hem vast houdt. 
 
Ik was er ook heel terughoudend in. Corona bracht toen in de eerstebgolf regels, maar die gaf ik ook graag de schuld. Ons kindje kwam een maand te vroeg. Dus ik wilde helemaal niet allerlei bacterieen bij haar in de buurt. Eerste 6 weken mee oppassen zeiden ze in het ziekenhuis. En de kraamhulp bleef bijna 2 weken, dus in die tijd mocht er geen bezoek komen. Daar hebben directe familieleden wel over "gezeurd". Maar ik gaf toen aan dat ik het ook wel fijn vond omdat ik zelf ook niet ongehavend door de bevalling kwam. Die eerste twee weken waren heel zwaar en ik kon mijn bed niet eens goed uit. Na een paar keer herhalen dat het nou eenmaal zo liep, lieten ze het wel los. Geen ruzies ofzo. 
En na die twee weken hebben we eerst directe familie ontvangen. Die mochten allemaal kort de baby vast houden (moeders, vader, broer, zus, geen kids op visite nog). Ze mochten alleen komen als niemand in hun gezien ziek was (ook niet van gewone griep of verkoudheid oid). En goed handen wassen bij binnenkomst en voor het vasthouden van de baby, geen kusjes of recht in het gezichtje praten ofzo. Dit hebben we uitgelegd door te zeggen dat ze te vroeg kwam en dat ze makkelijker erg ziek wordt als ze wat oploopt. Ze mochten ook maar 5 minuutjes ofzo. Na een voeding was er toch niet veel wakkertijd meer over en slapen deed ze gewoon bij een van ons. Ook wilde ik niet dat mensen bleven eten. Rond de lunch vond ik fijn, even wat broodjes op tafel, regelde mijn man. Maar geen uren blijven hangen en avondeten. Iedereen ging na 1 of 2 uurtjes max wel weer naar huis. Iedereen hield zich er goed aan. 
Nu ben ik 33 weken zwanger en zullen de coronaregels me niet beschermen. Maar ik ga het wel weer opnieuw zo doen. Heb nu toch wat meer schijt aan wie ik ermee beledig ofzo ? een jonge baby is nog zo kwetsbaar. Ze leren ook nog helemaal niks hiervan. Dus ik volg gewoon mijn instinct. 
Wij geven net als bij de eerste op het geboortekaartje al aan dat visite welkom is, wel eerst even bellen. Zo komen er geen hordes tegelijk en heb je zelf een beetje controle over wie je eerst laat komen. Verder bespreken we vooral met directe familie en een paar hechte vrienden hoe het werkt met vasthouden bij ons. En dat hou ik gewoon weer lekker bij mezelf. Dat ik me er beter bij voel. En ik ga ervan uit dat mensen die van ons houden ons daarin respecteren. Ze is nog lang genoeg klein en later kan het best wel. Kennissen geef ik gewoon de baby niet, zonder er wat over te zeggen. 
Bij mijn oudste werd ik na een maand of 2/3 soepeler. Toen ze wat meer interactie vertoonde en wat steviger/groter leek. 
 
Ik deed als volgend nee ze slaapt als ze sliep in box liet ik der lggen alleen kijken was ze wakker vond ik het goed even vast houden ik zorgende huist bij mensen die ik niet wilde dar ze sliep dus kon het niet
 
Ik veranderde door hormonen in een leeuw die haar jong bewaakte. Niemand mocht mijn baby aanraken. Vond niet iedereen leuk. Maar ik vond het echt verschrikkelijk. Vooral mensen met van die enorme misselijkmakende parfum op? Ik moest er niks van hebben. Kan er achteraf wel om lachen.

Bij de tweede had ik daar minder last van en mocht soms iemand haar wel vasthouden. Maar echt niet van de één naar de ander.
 
Ik snap het overigens ook niet zo goed waarom het normaal schijnt te zijn om pasgeboren baby’s vast te moeten houden. Ik heb daar zelf ook niet echt behoefte aan als ik op kraamvisite ga.
 
Terug
Bovenaan