Bam-mam worden. Terwijl de eerste wel een vader heeft.

L

Lidwinaa

<p>Hoi mede mama's,</p><p>Hormonen... die kennen jullie vast wel!</p><p>Nou bij mij zijn ze erg actief. Al jaren eigenlijk. </p><p>Ten eerste ben ik gezegend met een gezonde super dochter van 5! Toch blijft er een hele erge sterke behoefte aan nog zo'n klein hummeltje ?</p><p>Nou ben ik een jaar geleden gescheiden van de vader van mijn kleine meid. </p><p>Een nieuwe partner zie ik echt niet zitten. Na een helse vechtscheiding en een ongelukkig huwelijk wil ik gewoon geen partner meer. </p><p>Nou heb ik zitten denken aan een zaaddonor. Maar dan heb ik een kind met een vader en een kind zonder vader.</p><p>Kan ik mijn kinderen dit aandoen? Hoe zou ik het uitleggen. </p><p>De drang naar een kleine is zo enorm groot. </p><p>Ik ben erg benieuwd naar wat jullie ervan denken. </p><p>Groetjes Lidwina</p>
 
Hoe ga je dat aan het toekomstige kind uitleggen? Je dochter heeft een pappa die ze regelmatig ziet. Dan krijg je toch scheve gezichten lijkt mij. En omdat jijzelf het een keer niet getroffen hebt met mannen zou het niet fair zijn dit over te dragen op je kind(eren). Want dat ga je dan wel doen.
 
Jij hebt een grote behoefte aan een kind, maar ik zou toch in de eerste plaats nadenken over het kind en of deze behoefte heeft om op de wereld gezet te worden, zonder vader en met een zus die wél een vader en moeder in haar leven heeft. 
Ik zou dat erg pijnlijk vinden voor mijn kind en nooit voor zo'n situatie kiezen. Denk in het belang van je kind (al bestaat deze nog niet) en doe het niet. 
 
[quote quote=10161096]Hoe ga je dat aan het toekomstige kind uitleggen? Je dochter heeft een pappa die ze regelmatig ziet. Dan krijg je toch scheve gezichten lijkt mij. En omdat jijzelf het een keer niet getroffen hebt met mannen zou het niet fair zijn dit over te dragen op je kind(eren). Want dat ga je dan wel doen.[/quote]
Ten eerste jouw vraag was mijn vraag. Ten tweede hoe weet jij dat mijn dochter haar vader regelmatig ziet? Ten derde "omdat ik het een keer niet getroffen heb" vind ik ongelooflijk kort door de bocht aangezien jij mijn situatie totaal niet kent. Ten vierde waarom zou ik dit over brengen op mijn kinderen? Dit is toch wat ik zelf kies om over te brengen op mijn kinderen? Waarom zou ik dit negatief overbrengen, ik kan er ook voor kiezen om het positief over te brengen. Dit is maar net hoe je er zelf in staat. En aangezien ik niet negatief over mannen of relaties denk zou ik niet weten waarom ik dit negatief zou overbrengen. Dat ik geen partner wil is totaal iets anders.
 
[quote quote=10161100]Jij hebt een grote behoefte aan een kind, maar ik zou toch in de eerste plaats nadenken over het kind en of deze behoefte heeft om op de wereld gezet te worden, zonder vader en met een zus die wél een vader en moeder in haar leven heeft. Ik zou dat erg pijnlijk vinden voor mijn kind en nooit voor zo’n situatie kiezen. Denk in het belang van je kind (al bestaat deze nog niet) en doe het niet.[/quote]
Dankjewel voor je eerlijke reactie! 
 
Aan je laatste reactie te zien heb je eigenlijk je keuze al gemaakt toch? Je vraagt wat anderen ervan denken en dan is er een kans dat er gezegt word wat je eigenlijk liever niet wilt horen. Ik sluit me aan bij de reacties. Ik denk dat het erg moeilijk gaat zijn voor het kind om geen papa te hebben en zijn/haar zus wel. 
 
[quote quote=10161112]Aan je laatste reactie te zien heb je eigenlijk je keuze al gemaakt toch? Je vraagt wat anderen ervan denken en dan is er een kans dat er gezegt word wat je eigenlijk liever niet wilt horen. Ik sluit me aan bij de reacties. Ik denk dat het erg moeilijk gaat zijn voor het kind om geen papa te hebben en zijn/haar zus wel.[/quote]
Aan mijn laatste reactie te zien? Dat snap ik niet helemaal... Als ik mijn keuze al gemaakt had zou ik niet hier op het forum zitten ? 
Ik vraag inderdaad wat andere denken! Ik vraag niet om botte gevoelloze reacties. Ook al heeft iemand een andere mening kun je het nog met gevoel en respect brengen!
Bedankt voor je reactie!
 
Als ik voor mijn 35ste geen partner had gehad dan had ik daarvoor gekozen! MAAR: ik had nog geen kinderen. Ikzelf ben opgegroeid met gescheiden ouders, en dit was al moeilijk genoeg. Stel dan dat je oudere zusje (eventueel vaak of niet) wel een ‘papafiguur’ heeft en ze soms weggaat. En jij niet. De jaloezie die zal komen, de tranen, het onbegrip, de onzekerheid. Ja jij zal het kind al jouw liefde geven. En als je nog geen kids had zei ik: DOEN! Maar dit maakt de situatie ietsje gecompliceerder en ik bedenk dan dat je liever je focus op je dochter zet. Je hebt al een kind en dat is meer dan anderen kunnen zeggen. Dus hierin zou ik de twijfel wel aanraden te volgen. Ondanks je goede inzet naar die kleine: mag jouw ‘nieuwe kinderwens’ niet boven de gevoelens van dit onbestaande kindje uitkomen. En draai het eens om? Je dochter MOET dan naar papa en haar broertje of zusje mag wel met jou mee picknicken of zwemmen of whatever...misschien is dat makkelijker in te leven. Dat zij al die bovengenoemde gevoelens en daarmee dus misschien zelf boosheid en haat naar de baby krijgt door jouw keuze? 
En dan is er nog optie 3: dat je volgend jaar ineens een geweldige vent tegen het lijf loopt en wel een relatie begint en dan gewoon met hem een kleine krijgt ? de wereld heeft gekkere dingen gezien ?. 
I wish you alle geluk, alsnog ligt de keus bij jou. Dit was inderdaad gewoon mijn gevraagde mening, ??
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan