[quote quote=10161118]Als ik voor mijn 35ste geen partner had gehad dan had ik daarvoor gekozen! MAAR: ik had nog geen kinderen. Ikzelf ben opgegroeid met gescheiden ouders, en dit was al moeilijk genoeg. Stel dan dat je oudere zusje (eventueel vaak of niet) wel een ‘papafiguur’ heeft en ze soms weggaat. En jij niet. De jaloezie die zal komen, de tranen, het onbegrip, de onzekerheid. Ja jij zal het kind al jouw liefde geven. En als je nog geen kids had zei ik: DOEN! Maar dit maakt de situatie ietsje gecompliceerder en ik bedenk dan dat je liever je focus op je dochter zet. Je hebt al een kind en dat is meer dan anderen kunnen zeggen. Dus hierin zou ik de twijfel wel aanraden te volgen. Ondanks je goede inzet naar die kleine: mag jouw ‘nieuwe kinderwens’ niet boven de gevoelens van dit onbestaande kindje uitkomen. En draai het eens om? Je dochter MOET dan naar papa en haar broertje of zusje mag wel met jou mee picknicken of zwemmen of whatever…misschien is dat makkelijker in te leven. Dat zij al die bovengenoemde gevoelens en daarmee dus misschien zelf boosheid en haat naar de baby krijgt door jouw keuze? En dan is er nog optie 3: dat je volgend jaar ineens een geweldige vent tegen het lijf loopt en wel een relatie begint en dan gewoon met hem een kleine krijgt ? de wereld heeft gekkere dingen gezien ?. I wish you alle geluk, alsnog ligt de keus bij jou. Dit was inderdaad gewoon mijn gevraagde mening, ??[/quote]
Bedankt voor je lieve reactie!
Ik ben nu nog jong en als dit iets is wat ik ga doen zou het sowieso pas over 5 jaar starten.
Ten eerste wie weet wat er op mijn pad komt en ten tweede dat het makkelijker uit te leggen is aan de oudste en waarschijnlijk ook aan de jongste.
Nog een hoop tijd om goed na te denken. Maar andere inzichten zijn altijd welkom!
Ik ben gewoon puur aan het kijken wat mijn opties zijn.