Bedankt en misschien tot ziens...

Hallo allemaal!

De discussie "beslissing" was van mij en ik heb de volgende beslissing genomen:

Ik heb een abortus laten doen. Vreselijk dat ik niet meer zwanger ben maar de abortus zelf viel opzich wel mee, ook omdat ik het onder gehele narcose heb laten doen. Ik heb het zaterdag laten doen maar heb nu wel buikpijn en voel me belabberd.

Verder wilde ik dit even kwijt maar ben erg... ja ik weet niet eens hoe ik het uit moet leggen.


Groeten,

Kim El
 
het enige wat ik kan zeggen is dat ik hoop dat je er nooit spijt van zult krijgen! Zelf kan ik het niet zo goed begrijpen! Je bent zelf niet meer aan de pil gegaan en dus kon je er vanuit gaan dat je zwanger kon worden! En dan komt het niet zo goed uit en dan laat je het weghalen!

Ik hoop dat je de volgende keer langer erover denkt om zwanger te proberen worden en dat je goed moet nadenken of je dat met deze partner wil! Ik wil niemand voor hun hoofd stoten maar ik wilde me mening toch geven!

gr
 
Daar sluit ik me helemaal bij aan Coortje...Vooral als je bedenkt hoeveel meiden er onwijs lang voor knokken om dat wonder überhaupt een keer te mogen meemaken...Wil je niet kwetsen, want ik snap dat n abortus niet niks is, maar misschien toch verstandig om voortaan eerst beter na te denken en dan pas te doen (in dit geval bedoel ik wat betreft de anti conceptie!!)
 
Ook ik wil graag me mening geven. Ik vind het heel erg dat je voor deze beslissing stond. Maar het maakt me ook boos en verdrietig. Op dit forum zitten allemaal meiden/vrouwen die om een verschrikkelijke reden hun kindje kwijt zijn geraakt. Een reden waarin we allemaal geen keuze gehad hebben. Het raakt me enorm jouw verhaal. Ik wil je niet bevooroordelen, ik vind het alleen erg vreselijk. Ik hoop dat je de juiste keuze voor jezelf gemaakt hebt en dat je vriend het waard is.

Marlise.
 
sorie maar wil hier toch even op reageeren heb vroeger 4 miskraamen gehad en in nov 2005 een kindje dood bij 40 weeken en dan zeg je ik wil dit kind niet het kom nuniet uit rondweg belaglijk had je aan de pil moeten gaan je weet dat dat er van kom he denk eerst naar eer je een kindje dood maak zo zie ik het sorie hoor je wis t het van te vooren hier kan ik zo boos om worden je moeteens mee maaken wat ik alemaal al heb gehad ben dan nu wel 30 weeken zanger maar heb een heel voor geschiedenis sorie wou ik even kwijt zo denk ik er over denk eerst na voor je ergens aan begin jolanda
 
Ik volg deze discussie nu een paar dagen en ja, ik wil toch ook reageren. Het probleem is misschien wel Kim, dat de groep vrouwen op dit forum, onmenselijk veel verdriet heeft gehad om een verlies waar ze zelf beslist  niet voor hebben gekozen. Dat betekent niet dat jouw verdriet makkelijker is, maar wel dat je praat, en steun zoekt, bij vrouwen met een totaal andere voorgeschiedenis. Maar tegen de vrouwen zou ik willen zeggen... probeer je in Kim's situatie te verplaatsen, hoe bizar/onmogelijk dat in jullie ogen misschien ook is. Ik heb  door mijn werk kinderen geboren zien worden, waarvan je je af kan vragen of een abortus misschien niet beter was geweest. Hartverscheurende taferelen met vader en/of moeder die het niet aankonden. Ik zeg niet dat dat bij jou het geval geweest zou zijn, maar kennelijk durfde je het toch niet aan, los van je exacte motivatie.  Ik zie het toch iets goeds van onze tijd, dat deze kinderen, als het echt nodig is, 'gered'   kunnen worden. Al is het een vreselijke beslissing,  en moet zoiets aan alle kanten bekeken en belicht worden. Laten we elkaar een beetje ruimte geven en niet zo (ver)oordelen.... maar ja ik ben nu eenmaal een vredesstichter. Iedereen sterkte toegewenst, in welke situatie dan ook.
 
quote: Liseau4 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('16-02-2007 10:20:35'));

Ik volg deze discussie nu een paar dagen en ja, ik wil toch ook reageren. Het probleem is misschien wel Kim, dat de groep vrouwen op dit forum, onmenselijk veel verdriet heeft gehad om een verlies waar ze zelf beslist  niet voor hebben gekozen. Dat betekent niet dat jouw verdriet makkelijker is, maar wel dat je praat, en steun zoekt, bij vrouwen met een totaal andere voorgeschiedenis. Maar tegen de vrouwen zou ik willen zeggen... probeer je in Kim's situatie te verplaatsen, hoe bizar/onmogelijk dat in jullie ogen misschien ook is. Ik heb  door mijn werk kinderen geboren zien worden, waarvan je je af kan vragen of een abortus misschien niet beter was geweest. Hartverscheurende taferelen met vader en/of moeder die het niet aankonden. Ik zeg niet dat dat bij jou het geval geweest zou zijn, maar kennelijk durfde je het toch niet aan, los van je exacte motivatie.  Ik zie het toch iets goeds van onze tijd, dat deze kinderen, als het echt nodig is, 'gered'   kunnen worden. Al is het een vreselijke beslissing,  en moet zoiets aan alle kanten bekeken en belicht worden. Laten we elkaar een beetje ruimte geven en niet zo (ver)oordelen.... maar ja ik ben nu eenmaal een vredesstichter. Iedereen sterkte toegewenst, in welke situatie dan ook.


Hier wil ik dan graag nog even op reageren. Om te beginnen veroordeel ik niemand, althans dat was niet de bedoeling. Wel ben ik van mening dat er verschillen zijn in aborteren en aborteren! Als er iets met het kindje blijkt te zijn, waardoor het in papa's/mama's ogen niet menselijk is met de zs door te gaan, dan is het vanzelfsprekend dat zij daarvoor kiezen, hoe moeilijk dat ook is.

Dít vind ik daarentegen een heel andere verhaal. Als je de situatie van haar leest in haar andere berichtje dan kan ik hier geen of in ieder geval nauwelijks begrip voor opbrengen. Hoe moeilijk t voor haar misschien ook is...T is niet 'maar gokken of t lukt en dan zien we wel'!! Je kiest bewust voor n kindje en als je twijfelt dan ga je toch niet afwachten hoe je je op dat moment voelt? Bovendien zijn sommige dingen aan te zien komen...(helemaal in dit geval, als blijkt dat n relatie al tijden niet loopt zoals t hoort te lopen)

Maargoed, het heeft geen zin om hier over en weer over te gaan discussieren...het is gebeurd. Feit blijft dat er in sommige situaties, vind ik, te makkelijk gedacht wordt over het 'leven' en het wonder ervan!
 









Jeetje, wat kan de wereld wreed zijn. Vrouwen die absoluut  de zwangerschap NIET willen afbreken, maar wel moeten, omdat er een ernstige afwijking is geconstateerd. En mensen die de zwangerschap afbreken, omdat het  op dat moment  even niet uitkomt.

Aan de ene kant is het wel beter in het geval van Kim, want wat is er voor toekomst voor dit kind geweest.....maar aan de andere kant: Had beter nagedacht! Zorg eerst dat je relatie goed zit, voordat je aan een kleintje gaat beginnen. Nu is er onnodig een leven gestart en weer afgebroken.

ik kan hier eigenlijk alleen maar verdrietig om zijn......

 
Terug
Bovenaan