Behulpzaamheid man

<p>hi! </p><p>Ik zou willen vragen hoe behulpzaam jullie man of partner is?</p><p>Ik ben zelf ruim 34 weken zwanger, we hadden nog flink wat klussen in huis ivm verhuizing, maar ik ben degene die alle initiatief neemt om het huis in orde te maken. Ik heb afgelopen week nog 2 hele dagen geschilderd en geklust. Ik voel me niet gezien hierin door m’n man. Hij vindt dat ik teveel wil doen in huis. Ook voor de baby uitzet en het regelen van andere dingen voor de baby neemt mijn man weinig tot geen initiatief. Hoe gaat dat bij jullie? Ik las ergens dat iemand van haar vriend met 28 weken al niks meer in het huishouden mocht doen. Ik word dan n beetje verdrietig met hoe het bij ons gaat. Verder is hij wel betrokken, enthousiast en gaat hij mee naar een Zwangerschapscursus, dus wat dat betreft mag ik weer helemaal niet klagen! </p><p>Ik ben benieuwd naar jullie reacties, dankjewel alvast!</p>
 
Hoi Anna, 
 
herken je verhaal wel een beetje toen ik zwanger was van mijn oudste was mijn vriend ook zo hij zij joh ik heb nog 6 weken. Met 34 weken en 2 dagen braken mijn vliezen en 3uur later lag onze zoon op mijn borst. Dus bij de 2 en 3 had hij bij 26 weken alles klaar. Mannen ervaren het anders☺️. Misschien moet je hem vertellen hoe je je voelt en vertel hem ook dat jij je prettiger voelt als alles klaar is. En dat het niet nix is 34 weken zwanger zijn. Succes en geniet nog ff van je zwangerschap je bent er bijna ?
 
Three little men, ze wil waarschijnlijk het huis af hebben voordat de kleine er is. En begrijpelijk! Zo'n klein wondertje heeft het al zwaar genoeg om ineens in een hele grote wereld terecht te komen. Die wil je dan ook graag in alle rust ontvangen en het voor je kleintje zo comfortabel mogelijk maken. Dan heb je geen zin en al helemaal geen tijd om nog bijv. gaten te moeten boren in de muren, kozijnen te schilderen en vloeren te leggen....... ik vind het heel vervelend voor je dat je man je al het initiatief laat nemen en vooral het je ook nog allemaal laat doen. Jij hoort lekker je rust te kunnen pakken en vertroeteld te worden door je man vooral als je al zo ver bent... niet voor niets dat de meeste stoppen met werken 6 weken voor de bevalling... wij moesten ook nog verhuizen toen ik zwanger was maar ik was niet eens zo ver en mijn man heeft mij helemaal niks laten doen hoewel ik wel wilde maar hij liet het niet toe en heeft alles zsm afgemaakt ruim voordat de kleine kwam.... En ik vind dat jij vanaf nu niks meer moet doen, en je vent het maar lekker af moet maken met een stel maten! 
 
Ik ben nu 12 weken en me man is super lief en behulpzaam, haalt eten voor me als ik het nodig heb, of drinken als ik weer misselijk ben.
En nu op zn vrije avond is ie lekker in de baby kamer aan t rommelen.
Hopelijk trekt je man snel bij als de kleine er is!
 
Ik heb gemerkt dat mannen het allemaal maar op zijn beloop laten. Ze hebben de "het komt wel goed mentaliteit " hahah
Mijn man wil heel veel voor me doen in het huishouden.. Maar ik geef toe, als hij zegt van Ooh ik doe zo de afwas wel. Dat ik dan zeg oohh nee hoeft niet doe ik wel.
Maaar... vervolgens ben ik boos omdat ik alles moet doen.
En als hij is werken en ik zeg dat ik echt een saaie dag gehad heb en niks heb uitgevoerd krijg ik te horen " moet je heel de dag het huishouden doen is het niet goed, kun je heel de dag series kijken is het ook niet goed: ?
Wat betreft de baby spullen/kinderkamer/wagen etc ben ik wel degene die alles zsm geregeld wil hebben. Maar dit is ook mijn dingetje omdat ik het verschrikkelijk vind om te moeten haasten en stress te hebben.
Probeer met hem in gesprek te gaan en aan te geven waar je mee zit en waarom je dit vind. Hij heeft hiervoor misschien ook zijn redenen. Maar probeer ook niet te veel te vergelijken met andere en hem hier op te wijzen, dat kan in het verkeerde keelgat schieten (spreek uit ervaring hahah )
 
Heeeel erg veel succes nog met de laatste loodjes! Xx
 
Ik herken mij helemaal in jouw verhaal. Toen ik net zwanger was deed mijn vent nog wel wat extra in huis, maar omdat ik mij de hele zwangerschap wel goed voelde liet hij dat al snel weer los. Als ik hem om hulp vroeg in het huishouden bijvoorbeeld dan was dat allemaal te veel gevraagd. Maar dan wel boos worden als ik op een stoel ga staan om een plant op de kast water te geven! Tja, jij doet t niet dus zal ik wel moeten...
Tegen het eind van mijn zwangerschap werden sommige dingen wel echt te veel of zat mijn buik echt in de weg waardoor het gewoon niet meer lukte, maar iets uit zichzelf doen zat er gewoon niet in. En wel vinden dat ik zeur. 
Ik ben uiteindelijk met 35 weken zwangerschap bevallen van een gezonde dochter. Mijn vent is er van overtuigd dat dat mede komt omdat ik nog te veel deed aan het einde, maar ziet niet in dat hij daar dus ook zijn bijdrage in heeft gehad. Ik hoop dat dat met een eventuele volgende zwangerschap anders gaat zijn, maar denk dat dat toch voor een man een stuk minder tastbaar is waardoor het ook minder begrepen wordt vanuit hun kant. 
Op het gebied van die kleine doet hij nu wat meer, als is hij nog wel erg afwachtend. Als ze huilt dan zal hij niet direct aan haar bed staan maar wacht eerst af of ik niet even ga kijken. Wel wil hij per se mee naar de controles bij de kinderarts en het cb. Maar tijdens de zwangerschap ging hij ook altijd mee naar de vk. En verder heeft hij een hulp in de huishouding geregeld omdat ik heb aangegeven het niet meer allemaal alleen te kunnen en hij er zelf geen zin in heeft. 
Geef vooral goed je eigen grenzen aan. Wat je niet meer kan moet je ook niet meer doen. En laat het dan ook los dat het niet gebeurd. Misschien als jij het niet doet, gaat hij het ineens uit zichzelf doen en anders komt het wel in de loop van de tijd. En sleep hem gewoon lekker mee naar de babywinkels voor de uitzet. Als je er een gezellig dagje weg van maakt en even ergens gaat lunchen ofzo is hij het vast zo weer vergeten. 
Laat je niet gek maken! Sterkte! 
 
Mijn vriend zegt altijd wel dat hij alles voor me wil doen, maar eigen initiatief is er niet. Als ik iets wil moet ik er om vragen (en vaak nog herhalend ook). Daar hou ik helemaal niet van dus dan doe ik het zelf. Maar dat gaat niet zo goed.
We hebben al zo veel gesprekken gehad over het feit dat ik me alleen voel staan in de zwangerschap. Maar het veranderd helaas yveel. Ik ben ook bang dat het straks hetzelfde is als de baby er is.
 
Terug
Bovenaan