Ben 18 jaar en wil graag zwanger worden

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden en vrouwen,

Ik ben in november 18 jaar geworden, en heb nu al 2 jaar een vaste relatie met een schat van een jongen. Hij is 26. We willen heel graag een kindje krijgen. Ik ben van plan te stoppen met mijn pil aanstaande maandag. De wens is altijd al heel groot geweest, en ik ben nooit een feestbeest geweest. Ik zei vroeger altijd ik wil vroeg kinderen. Mijn nicht heeft afgelopen dinsdag 10/02/09 haar eerste zoontje gekregen op 22 jarige leeftijd. Ik verlang er ook zo naar. Ben ik de enige die dit wil gaan doen, en ben ik verkeerd bezig denken jullie? Ik zie overal jonge moeders lijkt wel. Ik zou er alles voor over hebben. Wil iemand mij raad geven?

groetjes
Daisey
 
Hoi Daisey,

Ik ben een oudere moeder, was 31 toen de eerste kwam. Ik kan me je wens wel goed voorstellen om kinderen te krijgen, maar ik kan me het zo moeilijk voorstellen bij die leeftijd. Toen ik 18 was was ik nog zo'n ander mens dan nu. Zo onervaren. Zeker nu ik kinderen heb, ben ik blij dat ik ze niet toen al gekregen heb. Al was het maar omdat het dan met de verkeerde man geweest zou zijn, haha.
Maar daar kan ik bij jou natuurlijk niks over zeggen. Jullie moeten doen waar jullie hart naar uitgaat, en dan moet je je niks aantrekken van zo'n "oude bok" van inmiddels 34. Het is jullie leven en jullie keus, en van niemand ander.
Heel veel geluk samen en hopelijk in de toekomst met zijn drietjes of meer.
 
hoi!!

Ik kan je goed begrijpen hoor! Toen ik 18 was wilde ik ook al best graag een klein kindje!! Heerlijk toch. Ik had toen een relatie van 1 jaar en dat vond ik zelf niet lang genoeg. Ik wil alleen een kindje met iemand die ik door dik en dun ken. Maar goed, mijn vriend was net zo oud, dus dat scheelt wel weer. Je situatie is natuurlijk ook belangrijk. Kun je het financieel aan... hoe zit het met je werk/studie. Heb je een eigen huisje? En de belangrijkste vraag is natuurlijk: hoe zie je de toekomst en ziet je vriend dit ook zo. Als dit allemaal goed geregeld is, dan is het natuurlijk geen probleem.

Ik was 23 toen mijn zoontje geboren was. Elke dag geniet ik weer van hem. Maar ik heb ook een heleboel moeten inleveren. Contact met vrienden gaat moeilijker, omdat zij niet 'mee' kunnen praten. Ze begrijpen het niet. Je kunt minder goed weg. Ik ging het laatste jaar al niet meer uit, maar gezellig op de koffie bij andere doe je ook niet snel. En de hele dag thuis zitten vond ik enorm zwaar. Daar tegenover zijn er ontzettend veel positieve dingen...........

Jij moet beslissen. Als je het aan denkt te kunnen moet je er zeker voor gaan. Maar als je maar even twijfelt, zou ik gewoon een jaartje wachten.

succes met je keuze!
 
Heej,
Ik begrijp jou heel erg goed!
Ik ben zelf niet 19 (sinds 24/1), en mijn vriend en ik zijn ondertussen al anderhalf jaar bezig.
Ik was 17 toen ik voor het eerst zwanger werd(door de pil heen) dat is een miskraam geworden helaas, en toen hebben we er god over gepraat en besloten te stoppen met de pil, en maar zien.
Tot op heden nog niks.

Ik kan je meegeven om er in ieder geval goed over nadenken, want als je beslist er echt voor te gaan, staat je hele wereld op de kop.
En of je het financieel aankan enzo.

Verder weet ik niet zoveel, het is   nog vroeg haha.
Xx Denise
 
Hallo!
Ik ben op mn 22e zwanger geraakt en op mijn 23e werd mijn dochtertje Julia van inmiddels 6 geboren. Iedereen in mijn omgeving vond het wel erg jong, het was ook niet gepland maar wel heel welkom.
Een week voordat Juultje geboren werd heeft mijn vriend een zwaar auto-ongeluk gehad en is in een coma geraakt, een dag na haar geboorte is hij helaas overleden. Daarom was voor mij het moederschap erg zwaar aan het begin, maar alles is wat dat betreft goed gekomen, ik heb na Julia nog twee zoontjes geadopteerd en over de hele wereld gewoond. Nu wonen we lekker in Nederland en zijn we een gelukkig gezinnen, ik wil maar zeggen, wat je omgeving er ook over denkt, als je er een goed gevoel over hebt, moet je het denk ik maar gewoon doen!
Succes met het nemen van je beslissing!
 
Hoi,

Toen ik 19 was ben ik moeder geworden van een zoon (inmiddels 7, bijna 8  jaar) Ik had ook een goede relatie, tenminste, dat dacht ik. Een maand voor de geboorte van mijn zoon kwam ik erachter dat hij vreemd ging, en we zijn uiteindelijk, toen mijn zoon een half jaar was, uit elkaar gegaan. Natuurlijk weet je nooit zeker of een relatie voor eeuwig is, maar nu denk ik weleens dat ik toen echt te naief was. Uiteindelijk is het allemaal wel goed gekomen, en hoewel ik mijn zoon echt niet meer wil missen, als ik het over had kunnen doen, had ik wel andere keuzes gemaakt!

Heb het er heel goed over met je vriend. Wees er ook van overtuigd dat het ook iets is wat hij echt wil.

Als jullie het allebei echt graag willen, jullie hebben er de (financiele) ruimte voor, gewoon lekker doen.
 
en nog 1 ding er zijn weer steeds meer jonge meiden die zwanger willen worden en graag een gezinnetje willen dus je bent zeer zeker niet de enige hoor en laat je door de buitenwereld niet vertellen wat je moet doen want ik zeg maar zo jij bent degene die het kindje 9 maanden mag dragen en uiteindelijk terwereld mag brengen :D
 
Hoihoi,

Ik heb alle reacties aandachtig zitten lezen. Heel lief! Op dit moment woon ik nog niet samen, al zijn we er wel heel druk mee bezig. We gaan voor een huurhuisje en het schiet nog niet echt op. Ik denk ook dat we met een kindje sneller kans hebben. Al is dat beslist niet de reden om er al aan te beginnen hoor. Ik ben altijd al ouder geweest voor mn gevoel, uitgaan doe ik ook heel weinig. Maar het helpt me zeker met de keuze, ik wil iedereen bedanken via deze weg!

liefs, Daisey
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan