quote: orchideke reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('17-02-2009 14:32:20&apos
);
Hey daisy,
Ook ik ben vroeg mama geworden.
Ik was 21 toen ik ongepland zwanger was,ik wist het pas laat en de relatie met de vader liep toch zowat op zijn einde,daar stond ik dan,zwanger en alleen,wist niet wat ik moest doen,ik wou het houden zoiezo maar dan begon ik na te denken van hoe dit en hoe dat?Want uiteindelijk was ik hier totaal niet klaar voor,ook al was ik volwassen voor mijn leeftijd en toch al 21.
Ik woonde nog bij mijn ouders en mijn vader had dan nog eens kanker en voor mij is het een hele zware zwangerschap geweest.
Ik ben uiteindelijk vijf weken te vroeg bevallen en daar stond ik dan met zo'n klein fijn minimensje,vanaf dat ik haar zag,zag ik haar al zo verschrikkelijk graag.
Ze is nog een tijdje in het ziekenhuis moeten blijven en dan mocht ze mee naar huis,ze sliep bijna niet,ook niet in de dag,ze huilde heel veel,was echt een huilbaby,stond er alleen voor,papa die dan niet veel kon verdragen door zijn ziekte.
Ik heb echt de eerste maanden een wrak geweest,mijn moeder was ook niet zo van blijf maar lekker liggen,ik zorg wel voor haar,nee het was mijn dochter en mijn verantwoordelijkheid.
Als ze 3 maanden was ben ik met haar gaan alleen wonen,was ook niet alles in het begin en ook financieel was dit zwaar.
Maar uiteindelijk zijn we er wel geraakt hoor en heb nog geen moment spijt van haar maar heb het wel alleen moeten doen,alles.
Dus daarmee wou ik even zeggen,denk toch goed na,pas op je moet doen wat je zelf het beste vind en je zegt nu dat je vriend het zelf ook graag wilt,maar vergeet niet dat het in het begin wel zwaar is en dat er altijd een kans is dat je het ooit alleen zou moete doen moest het niet meer lukken met je vriend en zo.
Ik hoop natuurlijk dat dat niet gebeurd maar je moet er toch rekening mee houden en of je dat wel aandurft moest het zo zijn.
De papa van mijn dochter was zo in de wolken als ze geboren was(we waren uit elkaar als ik vier maand zwanger was) en hij ging er mee voor zorgen en alles wat je maar wilt,maar een paar weken later was hij haar al beu en ze is nu 17 maand en hij kijkt er al van toen niet meer naar om,dus op alimentatie of dergelijke moet ik ook niet rekenen,heb dit nooit gehad.
Ik heb nu terug een vriend die ook mijn dochter geacepteerd heeft en zijn heel gelukkig samen,wij zitten nu in ronde 3 voor het tweede kindje,dus je ziet het komt wel goed.
Ik hoop voor jou dat bij jou alles heel goed gaat en dat je zeker van bent waar je aan begint en als dat zo is hoop ik dat je snel zwanger mag zijn.
Liefs orchi
Heey orchi,
Dat is een ingrijpend verhaal. Hopelijk mag jij snel je tweede kindje in je armen houden! Bedankt voor je verhaal, dat helpt me.
Liefs Daisey
); Hey daisy,
Ook ik ben vroeg mama geworden.
Ik was 21 toen ik ongepland zwanger was,ik wist het pas laat en de relatie met de vader liep toch zowat op zijn einde,daar stond ik dan,zwanger en alleen,wist niet wat ik moest doen,ik wou het houden zoiezo maar dan begon ik na te denken van hoe dit en hoe dat?Want uiteindelijk was ik hier totaal niet klaar voor,ook al was ik volwassen voor mijn leeftijd en toch al 21.
Ik woonde nog bij mijn ouders en mijn vader had dan nog eens kanker en voor mij is het een hele zware zwangerschap geweest.
Ik ben uiteindelijk vijf weken te vroeg bevallen en daar stond ik dan met zo'n klein fijn minimensje,vanaf dat ik haar zag,zag ik haar al zo verschrikkelijk graag.
Ze is nog een tijdje in het ziekenhuis moeten blijven en dan mocht ze mee naar huis,ze sliep bijna niet,ook niet in de dag,ze huilde heel veel,was echt een huilbaby,stond er alleen voor,papa die dan niet veel kon verdragen door zijn ziekte.
Ik heb echt de eerste maanden een wrak geweest,mijn moeder was ook niet zo van blijf maar lekker liggen,ik zorg wel voor haar,nee het was mijn dochter en mijn verantwoordelijkheid.
Als ze 3 maanden was ben ik met haar gaan alleen wonen,was ook niet alles in het begin en ook financieel was dit zwaar.
Maar uiteindelijk zijn we er wel geraakt hoor en heb nog geen moment spijt van haar maar heb het wel alleen moeten doen,alles.
Dus daarmee wou ik even zeggen,denk toch goed na,pas op je moet doen wat je zelf het beste vind en je zegt nu dat je vriend het zelf ook graag wilt,maar vergeet niet dat het in het begin wel zwaar is en dat er altijd een kans is dat je het ooit alleen zou moete doen moest het niet meer lukken met je vriend en zo.
Ik hoop natuurlijk dat dat niet gebeurd maar je moet er toch rekening mee houden en of je dat wel aandurft moest het zo zijn.
De papa van mijn dochter was zo in de wolken als ze geboren was(we waren uit elkaar als ik vier maand zwanger was) en hij ging er mee voor zorgen en alles wat je maar wilt,maar een paar weken later was hij haar al beu en ze is nu 17 maand en hij kijkt er al van toen niet meer naar om,dus op alimentatie of dergelijke moet ik ook niet rekenen,heb dit nooit gehad.
Ik heb nu terug een vriend die ook mijn dochter geacepteerd heeft en zijn heel gelukkig samen,wij zitten nu in ronde 3 voor het tweede kindje,dus je ziet het komt wel goed.
Ik hoop voor jou dat bij jou alles heel goed gaat en dat je zeker van bent waar je aan begint en als dat zo is hoop ik dat je snel zwanger mag zijn.
Liefs orchi
Heey orchi,
Dat is een ingrijpend verhaal. Hopelijk mag jij snel je tweede kindje in je armen houden! Bedankt voor je verhaal, dat helpt me.
Liefs Daisey