Ben 18 jaar en wil graag zwanger worden

Hoi,

Ik was 19 toen ik zwanger raakte, door de pil heen, 20 toen mijn prachtige zoon werd geboren.
De verwekker  wilde er niets mee te maken hebben. Ik ben dus heel bewust alleenstaande moeder geworden.
Natuurlijk  is het zwaar om voor zo'n kleintje te zorgen, maar je krijgt er zo onwijs veel voor terug.
Ik heb heel veel negatieve opmerkingen gekregen omdat ik zo jong was, maar ja je moet je eigen gevoel volgen.
Ik ben inmiddels alweer bijna 25, mijn zoon heeft nu een fantastische vader met wie ik  getrouwd ben en we hopen dat er een 2e mag komen.
Mijn idee is dat het niet uitmaakt hoe oud je bent. Als het gevoel goed zit en je bent er aantoe dan is het goed.

 
wel balen voor je dat t huren nog niet zo lukt, dat is toch al best een grote stap op zich. weet iemand in je omgeving dat je dit wilt? waar je steun aan kunt hebben?
 
wel balen voor je dat t huren nog niet zo lukt, dat is toch al best een grote stap op zich. weet iemand in je omgeving dat je dit wilt? waar je steun aan kunt hebben?
 
Ja inderdaad, zo dacht ik ook van ik moet mijn eigen gevoel volgen. Me vriend wil het ook heel erg graag. Financieel zitten we goed. We hebben allebij een fulltime baan, en ik ben van plan dan parttime te gaan werken als er een baby komt. Nee niemand uit mijn familie weet dit. Alleen mijn beste vriendin en mijn vriend dan. Ik denk dat ik ze gewoon voor het blok moet zetten, ik ben zwanger. En er is geen weg terug want ik wil het houden. Als ik het ga overleggen maak ik het alleen maar moeilijker. Tenslotte is het onze keus en onze verantwoordelijkheid denk ik dan. Het zal pittig worden, maar alles is goed als ik ons kleine hummeltje op een dag in me armen mag houden. Het lijkt me heerlijk! Dit wil ik mijn hele leven al, eigelijk toen ik nog maar 16 was. Maar als het mag lukken allemaal, ben ik 19 als de kleine komt. Dus opzich vind ik dat niet te jong ofzo. Nogmaals bedankt voor al jullie reacties en mooie verhalen!

xxx Daisey
 
quote: Daisey18 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('16-02-2009 16:18:24'));

Hoihoi,

Ik heb alle reacties aandachtig zitten lezen. Heel lief! Op dit moment woon ik nog niet samen, al zijn we er wel heel druk mee bezig. We gaan voor een huurhuisje en het schiet nog niet echt op. Ik denk ook dat we met een kindje sneller kans hebben. Al is dat beslist niet de reden om er al aan te beginnen hoor. Ik ben altijd al ouder geweest voor mn gevoel, uitgaan doe ik ook heel weinig. Maar het helpt me zeker met de keuze, ik wil iedereen bedanken via deze weg!

liefs, Daisey

Maar als ik het goed begrijp gaan jullie toch al voor een kindje, ondanks dat je nog geen huisje hebt? Want hoe ga je het dan doen als je kindje er is? Inwonen bij je ouders ofzo? Want de kans dat je met kind wel sneller een huurhuis krijgt is minimaal, dat weet ik uit ervaring. Het hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar ik vraag me af of je over de praktische kant wel heel goed hebt nagedacht. Want om je familie "voor het blok" te zetten, zeker als de bedoeling is dat je daar met baby en man gaat inwonen, is niet niks. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik gun je alle geluk van de wereld, en natuurlijk een baby, ik had die moedergevoelens namelijk ook al heel jong, maar je moet het wel heel goed overdenken!! Misschien dat je eerst je woonruimte in orde moet hebben, voordat je zwanger probeert te worden.

Succes!!

 
Hey daisy,


Ook ik ben vroeg mama geworden.
Ik was 21 toen ik ongepland zwanger was,ik wist het pas laat en de relatie met de vader liep toch zowat op zijn einde,daar stond ik dan,zwanger en alleen,wist niet wat ik moest doen,ik wou het houden zoiezo maar dan begon ik na te denken van hoe dit en hoe dat?Want uiteindelijk was ik hier totaal niet klaar voor,ook al was ik volwassen voor mijn leeftijd en toch al 21.
Ik woonde nog bij mijn ouders en mijn vader had dan nog eens kanker en voor mij is het een hele zware zwangerschap geweest.
Ik ben uiteindelijk vijf weken te vroeg bevallen en daar stond ik dan met zo'n klein fijn minimensje,vanaf dat ik haar zag,zag ik haar al zo verschrikkelijk graag.
Ze is nog een tijdje in het ziekenhuis moeten blijven en dan mocht ze mee naar huis,ze sliep bijna niet,ook niet in de dag,ze huilde heel veel,was echt een huilbaby,stond er alleen voor,papa die dan niet veel kon verdragen door zijn ziekte.
Ik heb echt de eerste maanden een wrak geweest,mijn moeder was ook niet zo van blijf maar lekker liggen,ik zorg wel voor haar,nee het was mijn dochter en mijn verantwoordelijkheid.
Als ze 3 maanden was ben ik met haar gaan alleen wonen,was ook niet alles in het begin en ook financieel was dit zwaar.
Maar uiteindelijk zijn we er wel geraakt hoor en heb nog geen moment spijt van haar maar heb het wel alleen moeten doen,alles.
Dus daarmee wou ik even zeggen,denk toch goed na,pas op je moet doen wat je zelf het beste vind en je zegt nu dat je vriend het zelf ook graag wilt,maar vergeet niet dat het in het begin wel zwaar is en dat er altijd een kans is dat je het ooit alleen zou moete doen moest het niet meer lukken met je vriend en zo.
Ik hoop natuurlijk dat dat niet gebeurd maar je moet er toch rekening mee houden en of je dat wel aandurft moest het zo zijn.
De papa van mijn dochter was zo in de wolken als ze geboren was(we waren uit elkaar als ik vier maand zwanger was) en hij ging er mee voor zorgen en alles wat je maar wilt,maar een paar weken later was hij haar al beu en ze is nu 17 maand en hij kijkt er al van toen niet meer naar om,dus op alimentatie of dergelijke moet ik ook niet rekenen,heb dit nooit gehad.
Ik heb nu terug een vriend die ook mijn dochter geacepteerd heeft en   zijn heel gelukkig samen,wij zitten nu in ronde 3 voor het tweede kindje,dus je ziet het komt wel goed.
Ik hoop voor jou dat bij jou alles heel goed gaat en dat je zeker van bent waar je aan begint en als dat zo is hoop ik dat je snel zwanger mag zijn.

Liefs orchi
 
Kijk alsjeblieft ook eens naar baby te huur van BNN, op zondagavond, of zorg dat je eens een kindje te logeren mag krijgen. Dan kun je ervaren hoeveel impact zo'n kleintje op je leven heeft, ook al zul je er ongetwijfeld heel veel van gaan houden. Maar houden van is niet genoeg; het is gewoon ook hard werken, hoor, een kind.
 



Hoi greet,

Dat programma kijk ik altijd. Ik kan van mezelf zeggen dat ik meer geduld heb en dat ik ouder ben in gedrag als hun. Ik heb natuurlijk ook een oudere vriend die eigelijk allang vader had kunnen zijn, die jongens zijn tussen de 17 en 20 volgens mij. Die zijn heel anders in gedrag. Dus begrijp me niet verkeerd ik heb er zeker goed over nagedacht. En daarom overleg ik het ook hier een beetje om te kijken hoe anderen reageren.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan