Ben ik dan de enige????

Hai Risje,

We zijn niet bewust aan deze zwangerschap begonnen want die kwam als een verrassing! En ik heb aangegeven dat ik mijn kind nooit zou aborteren. En nogmaals we leven niet als beesten met elkaar, mijn vriend is wel degelijk in to zijn ongeboren kind en zal zeker wel een goede vader worden/zijn, daar twijfel ik niet aan. Alleen mijn gevoel naar hem is weg. Hij zegt nog dagelijks dat hij van mij houdt, alleen laat hij dat niet in daden zien. De periode dat hij mij zwaar in de steek heeft gelaten was drie jaar geleden toen ik de laatste miskramen te verduren kreeg en met leugens te kampen kreeg. Daar ben ik in onze relatie gebroken.Geloof me daarvoor hebben we jaren op goede voet met elkaar geleefd, alleen nu sinds drie jaar is er zoveel in mij gebroken en ja, ik heb zoveel voor mijn relatie gevochten, dat ik nu helemaal op ben.

En jouw opmerking van dat je ook relatieproblemen hebt maar niet zo erg als die van mij....wie bepaalt dat? Problemen zijn problemen, hoor! Het feit dat wij allebei in een situatie zitten die niet gezond is voor ons is, zeker tijdens onze zwangerschap is al erg genoeg. Ik vind persoonlijk dat het ene niet zwaarder weegt dan het ander. Dit soort dingen horen niet te gebeuren vind ikzelf. Jij ook succes toegewenst.

zuska
 
Nog een reactie voor mam.a.s:

Bedankt voor je reactie! Het bedrijf dat ik start is in geen enkele opzicht een barriere voor de opvoeding van mijn kind. Mijn kind zal hier zeker geen last van hebben. Dit is een bewuste keuze geweest en alles is tot in de puntjes verzorgd. Onafhankelijk ben ik nu al, hoor! Alleen ga ik niet te snel van stapel lopen. Ik heb dan ook aangegeven, dat telkens wanneer ik gekwetst word ik de neiging heb harder en meer te werken binnen mijn onderneming zodat ik sneller weg kan. Maar of ik dat ga doen, dat is de vraag! Ja, hormonen maken mij ook wel onzeker. Ik heb een probleem met mijn vriend, maar hij niet met mij of onze zoon. Ondanks dat zijn daden dat niet laten zien????!!! Ik zorg voor mezelf, dat heb ik mijn hele leven gedaan en zal ik ook blijven doen. Gewoon voor het geval dat.... Enneh, als iemand bij anderen moet gaan wonen periodiek, dan is hij dat wel. Dit is ook een ultimatum wat ik vorige week heb gesteld omdat ik die stress er niet bij kan hebben, dus houdt hij zich nu heel erg koest.

Ik ben momenteel heel erg op....en wil deze komende periode draaglijker maken. Ik zie wel waar het schip strand...., maar waak ervoor dat niks ten koste van mijzelf gaat of mijn kindje.

 
hallo zuska...
echt geloof me ik wens jou alle sterkte en kracht toe met je zoonte en hoop dat je ooit gelukkig zal worden...
zulke mannen die niet aan hun vrouw of vriendin denken zyn echt niks waard

ik weet hoe je je moet voelen sterkte meid.......

kop op je zult zien je zal er op den duurecht hard en sterk van worden.....
 
Zuska, het is me nu na je 2e en 3e bericht een stuk duidelijker. Als het voor jou echt klaar is en de relatie niet meer te redden is dan is het misschien een goed idee om er echt een punt achter te zetten. En iets voor jezelf te gaan zoeken. Misschien kun je tijdelijk bij familie blijven. Als de baby straks geboren wordt dan komt er zoveel op je af lichamelijk en emotioneel dat het misschien niet verstandig is dan nog in hetzelfde huis te wonen.
Ik wens je veel succes en kracht!
 
ik begrijp je gvoel. je zegt alleen dat het iet door hormonen komt. iets wat ik ook zeker wist bij mij. maar sins 2 weken zijn de vuiltjes uit de lucht.
geef elkaar adem ruimte, jullie hebben samen een belangrijke keus gemaakt... een kindje... laat je niet opfocken door nu te stressen want zoals je zelf wel weet is dat niet goed.
het word echt minder zodra je bevallen bent. en als je bv gaat geven duurt het nog iets langer voor alle hormonen verdwenen zijn.
misschien ontpopt hij zich wel als de perfecte vader...
geef het nog even.
x succes.
 
hoi zuska

ik wil even reageren, ik heb je verhaal gelezen en je reacties, ik vind dat je soms erg hard reageert, iemand probeert je goede adviezen te geven en met je mee te leven, en daarentegen ga jij dr heel hard tegenin..

even over je verhaal.. is het condoom geknapt of zo dan? want k kan nergens uit opmaken dat je echt geen kind meer met hem wou. en als je het zo zat bent, waarom gooi je hem dan niet uit huis? waarom gedoog je hem nog?

k hoop dat je de kracht vind om er iets mee te doen, of dat toch nog proberen is er met hem uit te komen, of dat dat is dat hij een ander huis moet zoeken zal je toch zelf moeten beslissen, maar voor mij lijkt het alsof je nog niet klaar bent voor die beslissing.

liefs shari
 
Hoi Zuska,

Een heel vervelende situatie waar je alleen samen uit kan komen. Mijn mening is wanneer je 100% zeker weet dat je je verdere leven niet met hem door wilt brengen, je er net zo goed meteen mee kan stoppen. Zorg dat alles goed geregeld is want jullie zullen altijd samen nog een kindje hebben.

Als je nog twijfelt, zoek dan even de rust op. Of hij nu (tijdelijk) ergens anders gaat wonen of jij, dat doet er op dit moment niet toe lijkt me. Zo wordt het meer een zaak van 'wie houdt het langer vol', en dat geeft zoveel stress lijkt me. Wacht nog even af totdat je bevallen bent als je nog twijfelt, misschien zijn het wel hormonen.

Sterkte!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan