Ben ik egoïstisch??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben afgelopen juni bevallen van ons overleden meisje. Er is niets uit de onderzoeken naar voren gekomen over de oorzaak. Het is gewoon domme pech, de natuur heeft gewoon ingegrepen.

Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is.......
Een vriendin van mij was tegelijk met mij zwanger, altands ik was 4 dagen eerder uitgerekend dan haar. Bij haar gaat wel alles goed, daar ben ik voor hun ook blij om. Want wat wij hebben meegemaakt gun je je ergste vijand nog niet. Maar wat mij zo ongelooflijk zeer doet is dat zij gewoon doorrookt. En niet zo van af en toe een sigaretje. Soms wel bijna een pakje per dag (24 stks). Terwijl ik alles heb gelaten, ik was gestopt met roken en ik dronk niet (af en toe een glaasje moet kunnen) buitensporig.
Ok er is dan wel uit de onderzoeken niets gebleken, maar toch doet het ontzettend veel zeer. Ik weet ook niet dat als ze bevallen is, ik wel blij voor haar kan zijn. Ik hoop het wel, maar ik ben toch bang dat ik niet meer zo graag naar hun toe ga. Ik zie er nu nog wel eens tegenop om naar hun te gaan. Dan zie ik haar met zo'n mooie dikke buik en dan denk ik: "was ik dat maar".

Hebben jullie hier ook ervaring mee of hebben jullie nog advies?

Alvast bedankt
Simone, mama van Kyra* 29 juni 2007
 
Nee ik vind niet dat je egoistisch bent. Ik vind dat je vriendin egoistisch is, ze denkt alleen maar aan zichzelf door gewoon door te blijven roken. Ik hoop natuurlijk wel dat het kindje geen schade oploopt maar het is natuurlijk niet eerlijk.
Jij hebt alles gedaan om je kindje in buik goed te laten groeien en je vriendin doet dat niet. Ik snap dat je het moeillijk hebt hoor. Ik kan je geen advies geven en heb er ook geen ervaring mee. Misschien kan je met je vriendin praten hoe je erover denkt. Misschien lucht dat wat op.

Veel sterkte verder!
 
Ik begrijp je erg goed. Ik ben vorig jaar ons zoontje verloren met een zwangerschapsduur van 42 weken. Mijn vriendin zou in januari bevallen. Ik weet al vanaf kinds af aan dat ik graag kinderen wil, bij haar hoefde het nooit zo. Aantal jaar geleden was ze "per ongeluk" zwanger geraakt en heeft het toen weg laten halen omdat het even niet uit kwam. Ook dit kindje was een "ongelukje". Ik heb toen ook na mijn bevalling gedacht, waarom ik?? Ook omdat wij er alles voor over hadden, er helemaal klaar voor waren. Zij wist niet eens hoe ze een luier verschonen moest, dat babyvoeding warm gemaakt moest worden enz. Dat deed me erg veel pijn. Natuurlijk gun ik haar niet wat wij mee hebben gemaakt, maar de gedachten van oneerlijkheid hebben weleens in mijn hoofd rond gespookt.

Groetjes, Marlise.
 
Ik kan je gevoel heel goed begrijpen. Ook wij zijn ons zoontje verloren na 33,5 wkn zwangerschap. En als je dan ziet wat je er allemaal voor gedaan hebt of gelaten, terwijl een anderhet helemaal niet zo nauw neemt met alles en daar gaat het wel goed. Dan kun je echt boos worden ja. Ik heb dat ook met een erg jong stel bij ons in de straat, was een foutje, en als je ziet hoe ze hun kind er dan bij laten lopen. Je gunt het inderdaad niemand maar dan gaat het echt wel eens door je heen van wat oneerlijk, waarom wij. En dat heeft niets met egoïsme te maken.

gr Patricia
 
Heel begrijpelijk inderdaad. Ik verloor ons kindje en mijn buurvrouw beviel gewoon van een gezond meisje van een getrouwde vent!

Ik vond dit zo oneerlijk!

Maar het probleem is naturlijk wel dat dit soort gevoelens jezelf niet verder helpen. Het verandert de zaak niet. Mijn verdriet bleef en werd er niet minder door.

Intussen is die bevalling begin nov een jaar geleden en zal ik als alles goed gaat rond kerst alsnog bevallen van een tweede kindje.....het is dus goed gekomen.

gr mama van MD
 
quote: mama van MD reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('16-09-2007 22:15:42'));

Heel begrijpelijk inderdaad. Ik verloor ons kindje en mijn buurvrouw beviel gewoon van een gezond meisje van een getrouwde vent!

Ik vond dit zo oneerlijk!

Maar het probleem is naturlijk wel dat dit soort gevoelens jezelf niet verder helpen. Het verandert de zaak niet. Mijn verdriet bleef en werd er niet minder door.

Intussen is die bevalling begin nov een jaar geleden en zal ik als alles goed gaat rond kerst alsnog bevallen van een tweede kindje.....het is dus goed gekomen.

gr mama van MD



Voor mijn buurvrouw is het minder gezellig, die vent verlaat zijn gezin niet en dus staat zij er nu toch echt alleen voor. Ik benijd haar nu dus niet meer, terwijl dat vorig jaar wel anders was.

 
He meiden

Heel erg bedankt voor jullie begrip en jullie eigen verhalen. Ik heb er best veel steun aan gehad. Inmiddels is mijn vriendin bevallen van een gezonde jongen en alles gaat goed. We zijn al op visite geweest maar het was wel heel erg moeilijk. Gewoon omdat je eigen verdriet weer naar boven komt en dat je er (als alles goed gegaan was) ook zo bij had kunnen zitten met je kindje in je armen.
Ik hoop echt dat ik toch weer snel in verwachting raak. Niet omdat ik Kyra wil vervangen maar mijn kinderwens is nu nog sterker geworden omdat al die 30 weken eigenlijk voor niks zijn geweest. Het is misschien raar gezegt maar ik denk dat jullie het wel begrijpen.

In ieder geval bedankt voor jullie steun!!!!

groetjes Simone (mama van Kyra* 29 juni 2007)
 
Lieve Simone,

Ik heb jouw verhaal gelezen en de reacties. Ook ik heb het meegemaakt (22 weken zwanger, op 7 december 2005 bevallen van Beau*). Ik dacht toen ook dat het in het leven oneerlijk verdeeld was. Wij konden een kind zoveel liefde schenken en dan  lees je afschuwelijke dingen in de krant. Als er een god zou zijn, waar is 'ie dan mee bezig. Wat was ik toen ontzettend kwaad. Er was niets aan de hand met ons dochtertje bleek later. Ook bij ons domme pech.

Ik las je laatste berichtje: Wat dapper dat je toch op kraamvisite bent geweest. Ik heb een periode gehad dat ik kraambezoek en kinderverjaardagen vermeed. Ik kon het niet aan. Ik vind je echt een hele sterke vrouw dat je toch bent geweest!

Meis nog heel veel sterkte. Ik hoop dat je binnenkort weer zwanger raakt en dat alles goed zal gaan. Ik ben in januari bevallen van een gezonde dochter. De zwangerschap zelf vond ik moeilijk en ik heb mijn best gedaan om er van te genieten. Ik heb in die tijd heel veel gehad om met lotgenoten erover te praten. Dat helpt echt.

Sterkte, liefs,
MJ
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan