Borstvoeding en sociale omgeving

[Fishy]

Mijn man steunt mij enorm. De nachten komen natuurlijk bij mij, maar vind dat ergens de eerste drie maanden ook simpelweg normaal - daar heb ne toch verlof voor?! Hij moest gewoon weer om 6.30 naast zn bed staan - ik kon nog een ochtend slaapje mee slapen. Hij komt nog minimaal 4x s nachts
In de weekenden neemt hij onze zoon mee naar beneden om 7u en dan slaap ik nog 2uurtjes door. 
De Kraamzorg had is specifiek uitgekozen op bv kennis, wilde daar geen fouten in aan m’n kraambed en had inderdaad een met veel kennis.
Ik ben erg pro kennis van BV verspreiden. Ja, op de kunstvoeding worden ze groot. Maar als ik dan lees dat het geven van bv door iedere vrouw 25.000 kinder overlijdens per jaar aan leukemie zou kunnen voorkomen, en in bijv de VS&Canada 7 biljoen op de gezondheidszorgrekening kan schelen ben ik toch erg pro bv. Daarnaast kennis verspreiden over het bestaan van donormelk, zou goed zijn. Dat was voor mij de optie als ik bij de 2% zou horen die fysiek geen bv kan geven
 
mooi onderzoek denk ik! Je kan KIIND eens vragen, die willen vast en zeker meewerken!!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik wilde heel graag zelf bv geven. Gewoon omdat dit voor mij als natuurlijk voelde. Ik had niet het gevoel dat dit moest vanuit mijn omgeving. Helaas kreeg ik door complicaties veel te weinig productie. Zelfs met kolven. Ik was na drie weken doodop van voedingen geven. Borstvoefing, bijvoeden en kolven om de boel op gang te krijgen. Na een spoedoperatie was het voor mij klaar. Ik kon letterlijk niet meer. Het cb en mijn directe omgeving vonden dat ik het lang had volgehouden en dat dit een wijs besluit was. De verloskundige was het er in eerste instantie niet mee eens... Uiteindelijk heb ik er niks meer over gehoord. Ik ben heel blij dat ik nu fv geef. De voeding kan ik met mijn partner delen, zodat hij ook actief voor zijn dochter kan zorgen. Hij ervaart dit als erg prettig. En vele kinderen zijn gezond met fv groot gebracht. Ergens blijf ik het wel.jammer vinden. Als die complicaties er niet waren geweest (door fout ziekenhuis), dan had ik nu mss nog wel bv kunnen geven.
 
 

 

[Ummie]

Ik gaf ook borstvoedung en heb eigenlijk nooit een afweging gemaakt of ik wel of geen kv zou geven. Als ik dus ook geen productie zou hebben wilde ik de lactatiekundige inschakelen en andere mogelijkheden. Gelukkig hoefde dit niet.
Wel is bv echt heel hard werken, knokken en niet willen opgeven. Dit is zeker wel het eerste halfjaar zo, met de vele ups en downs van alle sprongetjes (en bij ons ook door de reflux die ons zoontje had). Uiteindelijk heb ik 2 jaar borstvoeding gegeven.
De reacties uit omgeving waren zeer positief, heb gelukkig geen narigheden gehoord. Enkel aan het eind de opmerkingen dat het wel te lang duurt, maar goed ik wist waar ik het voor deed dus dat ging het ene oor in en andere oor uit. 
Wel had ik in het begin veel problemen met cb en verloskundigen die mij in plaats van te begeleiden gelijk met een pak nutrilon aankwamen (ja ze kwamen echt bij me thuis met een pakje). Kraamzorg vond dit heel raar en begeleidde mij juist bij het voeden tot het lukte! Ook mocht ik haar na de 7 dagen nog appen als ik vragen had, enorm lief! Ze mochten dus van mij meer begeleiden ipv gauw komen met een "makkelijke" oplossing, vooral omdat hier geen nood toe was. 
Nu zwanger vn de 2e en ben weer van plan om borstvoeding te geven, hoop dat het zal lukken!