Hoi... Ik ben 2 weken geleden bevallen. Een relatief snelle bevalling voor een eerste, helaas nog wel opgehaald door de ambulance omdat de nageboorte niet wilde komen. Gelukkig wel direct in het ziekenhuis. Nu geef ik bv, wat in het begin wat problematisch was, doordat ik ingetrokken tepels heb. Gelukkig door goede hulp van mijn kraamverzorgster is het allemaal goed gekomen. En mijn mannetje is al goed aangekomen (al ruim boven zijn geboortegewicht).
Maar is het normaal dat ik me steeds vaker afvraag waarom ik in hemelsnaam borstvoedigng ben gaan geven. Ja ik weet wel het is het beste voor je kind enz enz... Maar word er af en toe zo moe van, heb geen ritme, kost veel energie en dan om de 3 uur dat hele ritueel van kussens goed leggen, zorgen dat je alles bij de hand hebt (als je alleen thuis bent). En dan soms nog een gevecht aangaan met aanleggen, omdat meneer een beetje ongeduldig kan zijn of heel veel beweegt en dus de kussens wegzakken. 'snacht voed ik liggend gaat veel beter, maar het schijnt beter te zijn in verschillende houdingen te voeden. Tussen de voedingen door heb ik gevoelige borsten en tepels, ze voelen aan alsof ze niet bij me horen.... Daarnaast ben ik constant bezig met voelen of ze wel goed aanvoelen, ze hebben me bang gemaakt voor borstontsteking.
Ben ook nog eens erg moe en huilerig (van vermoeidheid, hormonen en wat nog meer???). Hoelang houden die kraamtranen aan???
Wanneer gaat borstvoeding geven leuk en ontspannend worden??? Dit hoor ik tenminste altijd van anderen dat dat zo is.... Heb ik te weinig geduld (van wie zal hij het nu hebben)????
Sorry dat ik zo klaag, maar moest het even kwijt... Ben ik de enige hierin?
Maar is het normaal dat ik me steeds vaker afvraag waarom ik in hemelsnaam borstvoedigng ben gaan geven. Ja ik weet wel het is het beste voor je kind enz enz... Maar word er af en toe zo moe van, heb geen ritme, kost veel energie en dan om de 3 uur dat hele ritueel van kussens goed leggen, zorgen dat je alles bij de hand hebt (als je alleen thuis bent). En dan soms nog een gevecht aangaan met aanleggen, omdat meneer een beetje ongeduldig kan zijn of heel veel beweegt en dus de kussens wegzakken. 'snacht voed ik liggend gaat veel beter, maar het schijnt beter te zijn in verschillende houdingen te voeden. Tussen de voedingen door heb ik gevoelige borsten en tepels, ze voelen aan alsof ze niet bij me horen.... Daarnaast ben ik constant bezig met voelen of ze wel goed aanvoelen, ze hebben me bang gemaakt voor borstontsteking.
Ben ook nog eens erg moe en huilerig (van vermoeidheid, hormonen en wat nog meer???). Hoelang houden die kraamtranen aan???
Wanneer gaat borstvoeding geven leuk en ontspannend worden??? Dit hoor ik tenminste altijd van anderen dat dat zo is.... Heb ik te weinig geduld (van wie zal hij het nu hebben)????
Sorry dat ik zo klaag, maar moest het even kwijt... Ben ik de enige hierin?