Hier nog een mama met een borstvoedingstrauma...
Ik wilde heel graag bv geven bij mn zoontje, net iets té graag denk ik. Was goed voorbereid en had vanaf de 20 weken last van melkverlies. In de zwangerschap dus! Hoe dan ook ik had melk voor 10 kids en mn zoontje kon mijn toevoer niet aan, het spoot er werkelijk waar uit! Als ik links bv gaf, deed rechts net zo hard mee en ik was echt aan alle kanten nat en moest de melk letterlijk opvangen. Als ik kolfde, had ik binnen een minuut 200cc. Er kwam op geen enkele manier verandering in, ben wel 10 keer bij de lactatiekundige geweest. Zelfs zij adviseerde me na 5 weken bv om te stoppen, zat tegen een depressie aan (sliep ook bijna niet meer) en na 2 borstontstekingen, 3 weken spruw, 2 kapotte tepels en een zoontje die aanvoelde dat zn mama diep ongelukkig was ben ik na 5,5 week gestopt. Heel cold turkey, met pillen van de huisarts. Beste beslissing van mn leven, ik kon ineens weer de deur uit (geloof me, met continu lekkende borsten ga je niet even ergens heen haha) en mn zoontje veranderde van een onrustige baby naar een tevreden baby. Hoe fijn?!?!
Voor mij dus flesvoeding, ga meteen starten met Nutrilon Omneo. Is ook hypoallergeen maar ook tegen krampjes. Heb zelfs zwart op wit gezet dat ik een bv wil geven en mn man weet t ook, want wie weet wat hormonen mij influisteren als ik 8 maanden zwanger ben.
enige moment dat ik het wel zou doen is als ons kindje echt te vroeg geboren wordt!
Bv is heel intiem, supergezond en mooi maar t moet wel vanzelf gaan: helaas is dat niet altijd t geval en daar hoor je de bv-maffia niet over!
Groetjes
