Hier bij de eerste ook een trauma opgelopen. Ze wilde niet drinken, kwam niet aan en na drie dagen pijnlijk kolven was ik zo over de zeik en depri dat ik het niet erg vond als mijn meisje van de trap viel. Zo angstig gevoel, maar ja het is je eerste en ik durfde niks te zeggen. De kraamhulp bleef maar pushen. Gelukkig kwam mijn moeder langs en die zag dat ik er door heen zat. De verloskundige kwam en mij moeder heeft met haar gesproken. De verloskundige was erg lief en zei gelijk dat ik over moest gaan op de fles. De kraamhulp was gepiekeerd maar o, wat een verademing. Moet er niet aan denken dat ik door was gegaan.
Bij de andere gelijk de fles gegeven. Zo fijn dat manlief ook de nachten meehielp. Ik moet er bij zeggen dat ik ook niet zo van houd om mijn borsten te laten zien en dat ik het een raar idee vind om een kind aan de borst te hebben. Toch vind ik het erg mooi als een ander het kan en wil. Ik zou zeggen iedereen kiest er zelf voor. Mijn kids zijn nooit echt ziek, terwijl de kids van mijn vriendin een jaar de borst hebben gehad en geregeld ziek zijn.
