cadeau schoonouders....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi!

Ik moet even wat van mij af schrijven...Toen wij aan mijn schoonouders vertelden dat we zwanger waren, reageerden ze met; Wat?!? Maar jullie zijn niet eens getrouwd??!!
Dit was natuurlijk niet echt een leuke reactie, we zijn tenslotte al 5 jaar samen en hebben een eigen huis etc. Maar goed, ik begon hierop te huilen (hormonen he), waardoor mijn schoonmoeder zich volgens mij schuldig voelde en meteen aanbood om de box voor ons te kopen...
Nu is het zo dat wij behalve een klein knuffeltje nog helemaal niets hebben gehad. Ohhh dit klinkt wel erg ondankbaar, maar ik vind het zo raar. Mijn ouders (vooral mijn moeder) koopt regelmatig iets voor de baby, en ze hebben ook de kinderwagen voor ons gekocht. Het gaat mij niet om het cadeau. Maar ik krijg echt het idee dat ze geen interesse hebben, ze bellen ook nooit. En toen ik de echofoto's liet zien, bladerde ze deze door alsof het een reclamefolder was. Het doet mij best pijn als ik er zo over denk. Ik weet ook wel dat het ook geen pretje is om schoonouders te hebben die zich overal mee bemoeien, maar dit is toch wel het uiterste. Ook mijn schoonzus laat nooit wat van zich horen.... Ze heeft nog niet eens de babykamer gezien. Excuus; tja druk he....( ze wonen 8 km van ons af....).
We hebben trouwens nu zelf maar een box gekocht....
Voor wie is dit herkenbaar?

Gr. Mickey (33 wk)
 
Hoi

Mijn naam is lucretia en ik heb ongeveer het zelfde meegemaakt alleen dan met mijn vader en z'n vriendin die toonden bij de eerste ook geen intresse nooit bellen of inderdaad niet naar de foto's kijken heel ongeintereseert. We kregen zelfs met de geboorte alleen een mobiel voor in de box terwijl we van mijn moeder vanalles kregen ook tijdens de zwangerschap en van mijn schoonouders de kinderwagen. Nu ben ik van de tweede zwanger en weer het zelfde verhaal geen intresse en nooit een telefoontje. Ze komen zelfs   nooit kijken en ik ben al 24wk5d. Het is zeer frustrerend ik heb het maar geaccepteerd duurde wel heel lang hoor.

Groetjes en succes ermee Lucretia
 
Hoi,

wat fijn om eens te lezen dat ik niet de enige ben met zo'n schoonouders...Mijn ouders hadden ook de kinderwagen betaald enzo meer, terwijl ik blij mocht zijn met een rompertje van de kruidvat...Ik weet het, het gaat om het gebaar, maar ik vond ( en vind ) het krenterig.

Nu is mijn oudste alweer 3 en met de verjaardagen, sinterklaas en kerst enz. krijgt ze van mijn ouders superveel speelgoed, en van mijn schoonouders een t-shirtje, of sokjes.
Nikki is nu op een leeftijd dat ze dus gewoon zegt : waar is nog een kadootje?? net of ze wil zeggen, wat moet ik met een paar sokken!?!

Ik verwacht ook niet dat het nu zal veranderen bij de tweede, ik had een wipstoeltje gevraagd, en nu heb ik een tweedehandsje gekregen....grrrrr,   die dingen kosten 30 eurie.

Lekker ondankbaar, maar ik ben het zo beu om telkens troep te krijgen...Ik denk ook dat het met de leeftijd te maken heeft, ik ben 27, mijn ouders 49 en 53, mijn oma 72.
Mijn man is 34, zijn ouders zijn 70 en 72!!!

Wij woonden bij hen om de hoek, maar we zijn afgelopen januari naar belgie verhuisd, 30 km verder, nu verwachten ze ook nog eens dat ik naar hen toe ga met de kleine, terwijl mijn moeder ooit wel twee keer per week naar hier komt...

Zo dat lucht op!! Nou ja, we zien wel hoe het dalijk gaat, bij de eerste kwamen ze tijdens mijn kraambed elke dag ooit wel twee keer, maar nu moeten ze dus 30 km rijden (kost wel veel benzine hoor!)

Heel veel succes en nu weet je dat je niet de enige bent!!!

groetjes Valerie
 
Ooooooooh, herkenbaar!

Ik heb ook van die leuke schoonouders. Bij ons begon het al toen we verkering kregen. Al jaren had ik het gevoel dat ze mij niet moesten, dat ze mij niet goed genoeg vonden voor hun zoon. En altijd volhouden: nee joh, dat is niet zo, dat voel je verkeerd, en als je dat zo voelt, is dat jouw probleem.... Het is op een gegeven moment zo erg geworden dat ik tegen mijn (toen nog) vriend gezegd heb dat ik niet meer bij zijn ouders over de vloer wilde komen, omdat ik toch niet welkom was. Ze presteerden het gewoon om mij een hele avond te negeren als we er toch een keer waren. Toen wij mijn schoonouders vertelden dat we gingen trouwen was de eerste reactie naar mij toe: zie jij maar eens eerst dat je je baan houdt! (ik had toen een jaarcontract). Ook niet echt de reactie waar je op zit te wachten. Uiteindelijk hebben ze ongeveer een maand voor de bruiloft aan mijn man opgebiecht dat ze mij inderdaad niet goed genoeg vonden voor hem. We hebben ons er niks van aan getrokken, maar je hoopt toch op een andere reactie. En er zijn nog veel meer dingen voorgevallen waarvan je echt de broek afzakt. Mijn schoonvader kan nogal bot uit de hoek komen, en inmiddels laat ik me niet meer alles zeggen. 1 keer is het zo hoog opgelopen dat we gezegd hebben: sorry, hier hebben wij geen zin in, we gaan nu naar huis. Vervolgens kregen we een e-mailtje (!) dat we ons niet zo aan moesten stellen en dat we hem zolangzamerhand toch wel kenden en dat we wisten hoe hij soms kan reageren en dat ze toch ook wel voor ons klaargestaan hadden (financieel, ze hebben ons uitzichzelf een keer een bedrag geschonken) en dat we dan maar moesten accepteren wat hij allemaal zei! Dat geloof je toch niet??? Vrijdag zijn we 10 jaar samen (waarvan 2,5 getrouwd) en nog steeds heel gelukkig.

Ik ben nu 37 weken zwanger van onze eerste en ook daarin tonen ze weinig interesse. Mijn man heeft een zusje die met behulp van IVF zwanger is geraakt en een tweeling heeft gekregen. Nou die tweeling maakt echt de hele wereld uit voor mijn schoonouders. Wij tellen gewoon niet meer mee. Want ja, zij heeft het zwaar gehad omdat ze het via IVF moesten doen (en dat zal ik echt niet ontkennen, ik vind het ook erg voor hun dat het zo moest, maar dat wil niet zeggen dat wij het niet moeilijk gehad hebben). Bij ons is het uiteindelijk toch "gewoon" gelukt. (dat wij er ook twee jaar over gedaan hebben wordt niet over gepraat). En dan wonen ze ook nog eens tegenover mijn schoonouders, en wij 15 kilometer verderop. Mijn schoonmoeder kan heel goed breien, en toen mijn schoonzusje uitgeteld was had ze de halve kast volhangen met eigengebreide producten. Ik heb vorige week 1 vestje gekregen....Verder ook niets. Ik heb twee keer een week  in het ziekenhuis gelegen tijdens de zwangerschap. Ik heb ze niet gezien in het ziekenhuis. Van mijn ouders hebben wij ook de kinderwagen gekregen, van mijn schoonouders ook niets.... Mijn ouders zijn net als jij schreef heel betrokken, ik heb al een aantal setjes met kleding gekregen, mijn moeder is al meegeweest naar de verloskundige, mijn vader heeft het ledikantje geschilderd, van mijn broer en schoonzusje hebben we een mooie mand gekregen met allerlei dingen voor de baby, en ze vraagt ook regelmatig hoe het gaat. Van de kant van mijn schoonfamilie: niks, noppes, nada. En nou wil ik helemaal niet zeggen dat ze ons ik weet niet hoeveel cadeautjes moeten geven, maar een beetje interesse zou leuk zijn. Echofoto's: ach, nou ja, als we erop staan willen ze ze wel even bekijken. De dvd van de pretecho hebben ze nog steeds niet gezien (is al 15 weken geleden....). Gelukkig zitten mijn man en ik heel goed op 1 lijn. We denken overal hetzelfde over, en als de kleine straks geboren is, moeten ze niet denken dat wij elke zondagochtend gezellig naar hun toe komen, als ze hun kleinkind willen zien stappen ze zelf maar in de auto en komen ze naar ons! We willen er best naar toe, maar van hun huis naar het onze is net zo ver als andersom!
Ach wie weet draaien ze nog bij als de kleine er eenmaal is, maar ik reken er niet op.
Wat is het toch wat he, die schoonfamilie. Ik voel m'n bloeddruk echt stijgen nu ik dit schrijf .

Succes in ieder geval de laatste weekjes van de zwangerschap (en daarna natuurlijk!)
Als we samen met onze partner het maar eens kunnen worden, nietwaar?

Groetjes Lilian
(37w, 1d)
 
Dat jullie teleurgesteld zijn als ouders/schoouders geen interesse tonen, daar kan ik helemaal inkomen, maar jullie hebben het over kadootjes die jullie niet krijgen.

En er is zelfs al een dochter die vraagt waar is het kadootje. Sorry hoor maar daar kan ik dan echt niet bij. Daar zou ik me bij mij dochters echt voor schamen. Mijn meiden zijn blij als de grootouders komen wie dan ook met of zonder kadootje.

Niet iedere ouder is gelijk, en niet iedere ouder is van het vele kadootjes geven.

Godzijdank doen mijn ouders en schoonouders daar ook helemaal niet aan mee. En er wordt er wel eens wat gegeven, maar niet iedere keer en zeker geen grote kadoos.


Miep
 
Ik denk dat er wel 'geklaagd' word over de grote en prijs vd  cadeautjes, maar dat het daadwerkelijk om heeeeeeeel iets anders gaat. Zoals al een beetje kort word beschreven gaat het daadwerkelijk om het gevoel dat er weinig tot geen betrokkenheid en/of interesse is in de kleine.

Mijn eigen moeder zit in de bijstand en m'n cadeau ouders zeker niet. Mede door m'n moeder dr financiele situatie heb ik geleerd dat je nooit en te nimmer in iemands portemeniks kan en mag kijken. Elk materieel cadeau die ik krijg van m'n moeder of cadeau ouders zijn welkom en ben ik zo blij mee. Het gaat mij er meer om om idd de betrokkenheid en interesse een veel belangrijker cadeau vind ik dan het materiele!!!

En ik denk in de bovenstaande verhalen ook!

Ik zelf heb een gruwelijke hekel aan woorden met stief en schoon erin dus noem ik het maar cadeau. Het is ook verdomd moeilijk omdat wij als mens geneigd zijn meer te kunnen hebben en pikken van onze 'eigen' familie dan van een cadeau familie.
Mede doordat ze je niet vanaf baby af en aan kennen en gewoon andere gewoontes, maniertjes hebben dan dat jij gewend bent.
En daarbij nog een heleboel andere redenen waarom het kan botsen met de cadeau familie!!

Wellicht helpt het om eerst bij jezelf goed te raden gaan waarom ben ik zo boos en gekrenkt, is het terecht of is er iets bij mij dat me dwars zit en als je daar goed antwoord op hebt gekregen en je blijft het gevoel nog hebben dat er weinig interesse is dan zou ik het er toch een keer over hebben met de cadeau familie......

Ik wil hiermee niet beweren dat mijn relatie met m'n cadeau ouders zo perfect is, tuurlijk zijn er verschillen en vallen we daar beide over. Ik ben wel degene die het kenbaar maakt als het me dwars blijft zitten en probeer compromieen of duidelijke afspraken met ze te maken.

sterkte......

 
Hoi

Het gaat inderdaad niet om de kado's want mijn moeder heeft ook geen dikke portemonnee en ik ben ook met weinig kado's groot gebracht. Het gaat erom dat je geen intresse van ze krijgt. Mijn vaders vriendin heeft zelf 3 kleinkinderen van 1 dochter daar zit ze iedere maand een week en neemt ze van alles voor mee onder andere boodschappen en kado's voor de kids maar naar ons tonen ze geen interesse en als je dan een keer komt, dat is langgeleden!! daar krijg ik wat van uit hun eigen langs komen nee hoor en dat terwijl ze maar 8km verderop wonen. Mijn vader werd voor de eerste keer opa en dan krijg je helemaal geen reactie dat doet pas zeer!!!! Ik ben juist jaloers op mensen die een goede band hebben met zowel eigen als schoonouders. EN nogmaals het gaat niet op de kado's. Ik had al blij geweest dat we bij deze een rompertje of een paar sokken gekregen hadden. We hebben bij de eerste het bedje van mijn zus en mij gebruikt en zelfs daar kregen we geen reactie op.

Groetjes Lucretia 24wk5d
 
Hoi,

Ook in mijn verhaal lijkt het misschien of het inderdaad om cadeautjes gaat, maar dat is echt niet het geval. Al zouden ze ook alleen maar met een rompertje of iets dergelijks komen, of een ander leuk idee of wat dan ook. Het gaat mij er inderdaad om dat ze helemaal geen interesse tonen. Er wordt mij ook helemaal niet gevraagd hoe het met me gaat. Zoals ik al schreef, toen ik in het ziekenhuis lag, heb ik ze niet gezien, en werd er een beetje gereageerd van: jij wilde zwanger worden, nou als je dan misselijk bent, moet  je maar niet zeuren. Mijn moeder komt bijvoorbeeld ook helpen als de kleine er is, mijn schoonmoeder zei: ik zal wel eens kijken of me dat uitkomt. En natuurlijk moeten ze zich niet verplicht voelen, maar bij mijn schoonzusje en zwager werd het allemaal wel gedaan, passen ze ook twee dagen in de week op (willen ze voor ons ook niet doen). Het gaat om het gebaar. Dat ze mij niet moeten, ok, dat is duidelijk, maar laten ze het dan doen voor hun zoon! En of ze dat nou uiten in cadeautjes, hulp, interesse of wat dan ook. Maar in ieder geval iets! De verhoudingen zijn gewoon helemaal weg. Voor mijn schoonzusje en zwager (die er trouwens niets aan kunnen doen, zij zijn namelijk ook helemaal niet zo gelukkig met de situatie, zij zien ook dat mijn schoonouders meer met hun bezig zijn dan met ons) wordt alles gedaan, wij tellen gewoon niet mee. En dat is niet leuk.
Nogmaals cadeautjes zijn leuk, maar geen verplichting.  Het gaat gewoon om de interesse.

Groetjes Lilian

p.s. dit is niet om in de verdediging te schieten of zo, maar gewoon om mijn verhaal iets te verduidelijken

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan