cadeau schoonouders....

Hoi Mickey,

Verwacht er niet teveel van. Ik heb ook van die schoonouders die geen aandacht hadden tijdens de zwangerschap. Als je de aandacht uitdrukt in cadeau-vorm: 1 klein knuffeltje. Na de geboorte van mijn dochter: 2 rompertjes. Beetje sneu wel.

groetjes, da77  
 
Hai MIcky!,

Ik begrijp precies wat je bedoelt wat je schoonouders betreft...ik heb zelf ook heel typische
schoonouders die qua interesse ook niet aan de gewenste eisen voldoen..
Maar goed ik geloof dat ik mij er inderdaad maar bij neer moet leggen,het is zoals
het is en veranderen kun je ze toch niet(helaas).

Mijn ouders en zus zijn een en al interesse en aandacht maar met mijn schoonouders
heb ik amper contact daar komt nog bij dat mn schoonmoeder eerder overal wat op aan
te merken heeft dan dat het lijkt dat ze een keer blij is met hetgene wij bijv in huis doen
wat betreft de babykamer,spullen die we aanschaffen,etc etc....

Bellen??Dat komt niet eens in hun woordenboek voor en dan heb ik het nog niet eens over mn schoonzusje...ach ja t is zoals   t is....Maar heerlijk hoe dit oplucht he hahah.

Ik zal voor iedereen zeggen die hiermee te maken heeft..Doe wat je wilt gekletst wordt er toch wel!! jammer dan!!

Kus Mixie 2
 
hoi,

herkenbare verhalen hier! Ik ben inmiddels al bevallen maar kom nog af en toe even rondsnuffelen. Bij mij was het hetzelfde, bij de aankondiging dat ik zwanger was trokken mijn ouders een fles champagne open en mijn moeder kreeg tranen in haar ogen. De reactie van mijn schoonmoeder? Oh leuk...(op verveelde toon).
De hele zwangerschap kon ik mijn moeder niet zien of ze had weer een kleinigheidje voor de baby gekocht, ze leefde enorm mee, vroeg heel voorzichtig (ze wil zich niet opdringen) of ze een keer meemocht naar de verloskundfige (uiteraard), etc. Mijn schonmoeder heeft misschien 1 keer gevraagd hoe het met me ging. Het gekke is dat ze op een gegeven moment wel aanbood om 1 dag in de week op te passen, en dat doet ze nu al sinds juli. We hadden eerlijk   gezegd niet verwacht dat ze dat zou willen en zou volhouden, dus daarover niets dan lof, ere wie ere toekomt.
Maar ja, die belangstelling heb ik enorm gemist in mijn zwangerschap, voor haar is het het eerste kleinkind, voor mijn ouders de derde en die waren oneindig veel enthousiaster.
Materieel precies hetzelfde, inderdaad gaat het daar niet om, maar het gaf wel erg goed weer hoe de interesse lag. Mijn ouders gaven een kinderwagen, zelf uit te zoeken bij de geboorte een kraammand en ontelbare kleine cadeautjes tijdens de zwangerschap (nog steeds overigens, mijn moeder kan het niet laten). Mijn schoonvader (gescheiden schoonouders) gaven een commode (vroegen ons heel slim wat we nog wilden hebben) en bij de geboorte een leuk servies van Beatrix Potter en kwamen en komen af en toe met wat kleertjes of een boekje aan. Mijn schoonmoeder? NIETS bij de geboorte, terwijl ze dezelfde dag langskwam. Toch wel iets wat je ziet aankomen, zo'n geboorte zou je zeggen. Ruim een week later kwam ze met een  broekje en  vestje  aan. Twee maanden later nog een jurkje en een zak kleding van mijn schoonzusje van vroeger in maat 110(!!!), meeste versleten, en we hebben nog een keer een vestje gekregen.
Materieel maakt me niet uit, we krijgen en kopen genoeg, maar het is toch wel een symptoom van de mate waarin het aanstaande kleinkind leeft in haar gedachten.

groetjes, Ellen
 
quote: Lucretia1 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('16-11-2006 14:35:07'));

Hoi

Nog even een reactie op funkiemam over het zoeken naar compromissen. Ik ben nu al 13 jaar samen met mijn man en ik ben al 13 jaar aan het zoeken naar een compromis met mijn vader op den duur denk je van  het hoeft niet meer ik heb er al zoveel energie in gestop t dat het van mijn  kant op is. Het doet zeer maar je moet reeël wezen.  

Lucretia
  Ooooooooh maar dat begrijp ik helemaal. Als bij jou ergens een grens is bereikt en je hebt zoiets sorry maar de koek is op, perfect als je dan zegt, de grens is bereikt. Compromi alleen is ook niet altijd DE oplossing. Zoals je zelf al aangeeft de grens van kunnen is bereikt.
Vandaar dat ik op een gegeven moment gebroken heb met mijn vader. De grens was bereikt!

 
Het is ook verdomd moeilijk om met mensen om te gaan die je niet eigen zijn. Daarnaast nog ook omdat je er wel eigenlijk nu voor de rest van je leven mee te maken hebt.
Ik herken heel veel in de verhalen. Nog niet zo zeer in de geboortecadeaus, aangezien ik nog moet bevallen en onze situatie iets anders ligt omdat mijn cadeau ouders veel in het buitenland zijn voor zaken en lekker genieten van af en toe wel verdiende rust.
Maar ik begrijp zo het gevoel van onvrede en eigenlijk ook gekwestheid. Want het voelt toch ook alsof de cadeaufamilie je kind en dus in tweedehand jou niet accepteerd!?

Op een gegeven moment zouden m'n cadeau ouders naar NL komen en dat ging helaas op het laatste moment niet door en werd het een maand later. Maar we hielden er wel al rekening mee met de baby uitzet, aangezien ze hadden gezegd hieraan mee te willen doen. Maar omdat het maar later en later werd hebben wij als stel de beslissing genomen we kopen nu gewoon veel van de uitzet. Dit tot enig verdriet van m'n cadeau ouders.
Ik ben dan iets 'harder-realistischer' en zeg dan ook gewoon; tja sorry ik-we kunnen er niks aan doen dat ze ergens in het buitenland zitten en vaak, ons leventje gaat ook door.
Wel heb ik dus een compromie met ze gesloten om nu te wachten tot eind december met andere dingen kopen. Kunnen ze straks lekker alsnog met zoonlief nog spulletjes kopen. Al vind ik het wel onwijs rot voor hem, want ook hij had zich verheugd om dingen met z'n ouders te kunnen kopen en nu hebben we bijna alles al. Maar ook hij was hier heel realistisch in, al was hij zwaar teleurgesteld. Maar ja dat is iets tussen hun en daar ga ik niet tussen zitten!!!

MAAR wat ik wel heb gemerkt, mijn band met m'n moeder is zo sterk dat ik daardoor ook haast niet tot helemaal niet een andere moeder accepteer. Vooral niet als de cadeau moeder haar eigen kind niet heeft losgelaten (spreek ook over diverse relaties terug hoor) Dan voel je helemaal frictie tussen ons.
Het kan ook niet door de band die ik heb met m'n moeder. Samen met haar kwamen wij hier een paar maanden geleden achter. Het is geen enge band dat ik niks zonder haar kan en dat ik haar elke dag bel of zie, nee maar wel zo'n sterke band dat er gewoon geen plek is voor andere.
Sinds we er achter zijn gekomen en elkaar los proberen te laten op een hele leuke volwassen en gezonde manier kan ik ineens ook makkelijker met m'n cadeau moeder communiceren en omgaan. Tuurlijk zijn er nog wel puntjes waar ik over val, maar we zijn net in de veranderingsfase, en ik probeer ook m'n weg hierin nog te vinden!
En dit kan alleen maar ten goede gaan werken voor mezelf, m'n cadeau moeder, onze kleine en tussen mij en m'n partner!


 
Nou meiden,

De verhalen over de schoonouders zijn niet van de lucht.
Helaas heb ik zo'n gezellige (NOT) schoonmoeder die in en in egoistisch is. Nooit informeren. Als we haar eens spreken dan praat ze alleen over zichzelf. De woorden 'hoe is het met jullie' kent ze niet. NEE ECHT NIET! Daar heb je dan een gesprek mee en dan vraagt ze niks. Vroeger toen mijn man diploma uitreiking van school had was ze er niet want ze had andere dingen te doen, toen ik een half jaar ernstig ziek was hoorden we niks...enz enz enz. Kan er een reeks boeken over schrijven.
Al die jaren dat we in het ziekenhuis liepen om kinderen te krijgen heeft ze NOOOIT geinformeerd. Soms vertelde ik iets omdat ik vond dat ze het moest weten maar geen enkele reactie hoor.
Maargoed het contact was er nog wel en we dulden haar zeg maar. Leuk lachen en ons gedragen en dan ging het wel.
Echter.................afgelopen september gingen we nog even 10 dagen op vakantie voordat we met de ivf zouden beginnen. We wilden even opladen. Nu gaf haar vriend een bbq op de dag waarop wij 's nachts gingen vliegen. Mijn man kwam die dag terug van 2 dagen werken in duitsland dus die was kapot. Tevens was de zoon van die vriend er met zijn vrouw en hun pasgeboren baby. Over deze baby had mijn schoonmoeder al een paar keer geroepen.....wat leuk dat je zwanger bent meid, wordt ik toch nog  oma!!!! En dat  terwijl er bij ons weer eens een poging  was mislukt. Om deze reden wilden wij vlak voor de ivf op toch al een hele drukke dag voor het vliegen niet naar die bbq. Juist  omdat ze dan de overdreven oma uit gaat hangen en roept 'ik ben toch nog oma geworden' terwijl  je zoon erbij zit die er alles aan doet om een kind te krijgen..... Gewoon om het niet op te zoeken en rust te hebben kozen wij voor onszelf..

Nu mogen jullie raden wat ze zei toen ik vertelde dat we graag na de vakantie een keer kwamen omdat het krap aan was met tijd en we die dame haar geluk met haar kindje gunden maar dat wij het even niet opzochten zo vlak voor de ivf.....
NOU ING ALS  JIJ EINDELIJK EENS  EEN KIND KRIJGT, HOOR JE ME? ALS JIJ EINDELIJK EENS EEN KIND KRIJGT! KOMT ER ECHT NIEMAND  BIJ JULLIE OP KRAAMVISITE!  
Dit terwijl we overal  op kraamvisite gaan en zelf  op andermans kinderen passen!  
Mijn man  heeft tegen haar  gezegd dat we niet verwachten dat ze ons begrijpt maar dat ze ons wel moet respecteren. Nou dat  is ze niet van plan... Nu dus geen contact meer helaas en hebben we dus ook niet kunnen vertellen dat ik eindelijk zwanger ben.  

X ing  


 
Terug
Bovenaan