cadeau schoonouders....

Hoi

Nog even een reactie op funkiemam over het zoeken naar compromissen. Ik ben nu al 13 jaar samen met mijn man en ik ben al 13 jaar aan het zoeken naar een compromis met mijn vader op den duur denk je van  het hoeft niet meer ik heb er al zoveel energie in gestop t dat het van mijn  kant op is. Het doet zeer maar je moet reeël wezen.  

Lucretia
 
 
Hoi meiden,

Ook ik had weer een heel verhaal getypt....maar dat is ook weer weg... rotforum!
Maar goed, het gaat idd niet alleen om de cadeau's, het is een optelplaatje.
Flauwe reactie bij vertellen zwangerschap,
Beloven van iets en niet nakomen en
Geen interesse tonen.
Ik vind het gewoon erg jammer en ik kan me er soms best boos over maken. Moet ik niet doen maar toch.
Hetzelfde geldt voor mijn schoonzus, heb ik ook niets van gehad...Een paar weken geleden gaven wij al aan. De babykamer is klaar, je mag komen kijken.... nou ik wacht er nog steeds op. En zij heeft nog nooit gebeld hoe het met ons gaat. En dat terwijl we met de 20 wk iets best wel heftigs hebben meegemaakt.... (maar daar gaat het nu niet over). Interesse tonen in een ander is zooo belangrijk, als is het maar ff een belletje. Het gaat om ons eerste kindje, al maakt dat natuurlijk niet uit.
Misschien is het verhaal nu wat duidelijker.

gr Mickey (33 wk)
 
Hi Mickey,

Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent in de reactie van je schoonouders. Je zou toch verwachten dat ze begrijpen wat een bijzondere gebeurtenis dit voor jullie is en wat meer met jullie zouden meeleven.

Ik merk zelf ook dat er een enorm verschil is in beleving. Mijn schoonouders leven erg met ons mee en zijn erg vrijgevig en soms voel ik me juist een beetje schuldig omdat ik hun uit mezelf niet zo heel erg bij het proces betrek. Ik trek veel meer naar mijn eigen familie en moeder toe, terwijl mijn schoonmoeder ook graag met mij van alles zou willen delen over de zwangerschap.

Ik heb hetzelfde gezien toen mijn broer vader werd. Toen werd ook de familie van zijn vrouw veel meer bij het proces betrokken dan onze familie.

Gelukkig vallen er geen verwijten over een weer, maar soms denk ik wel 'shit, ik moet ze echt ff wat vaker bellen en vertellen hoe het nu met ons gaat'. Maar ja, dat kan mijn vriend natuurlijk ook doen....

Sterkte met dit schoonouders 'dilemma'.

Groetjes,
Laura
 
Ok dames ik snap dat het niet om de kado's gaat, maar toch echt om die aandacht.

ook mijn schoonouders (kado ouders is heel mooigevonden) zijn meer bij hun dochters dan bij ons. Niet omdat ze geen interesse hebben, maar ook door hoe de situatie altijd al was. Mijn moeder komt eend ag in de week zorgen voor de kids, dat was al zo voordat ons kleinste pukje er was end at is zo gebleven. Mijn schoonouders hebben een heel ander leven en eigenlijk hebben we het ze ook nooit gevraagd.
En ik trek natuurlijk ookmeer naar mijn moeder dan naar mijn schoonouders.

Mijn ouders zien mijn kids ook vaker dan die van mijn broer. Niet omdat ze meer van mijn kiddies houdt dan van de andere kleinkinderen, maar door de situatie ( broer woont ver weg), en ook de houding van mijn schoonzus.

Alle stuaties zijn anders. Mijn ouders zijn anders dan de schoonouders, de grootouders van mijn meiden zouden misschien wel vaker willen, maar daar is de situatie ook weer niet naar, al zouden ze wel willen. Ik ben anders dan mijn schoonzussen en de vader van mijn meiden is ook weer heel anders dan de vader van mijn knul.

Geniet van de aandacht die er wel is, maar stop met vergelijken, als snap ik dat dat soms heel erg moeilijk is en dat het soms ook heel erg verdriet doet.

geniet vooral zelf van de kleintjes dat is het allerbelangrijkste, en ik denk altijd maar zo, wie mee wil genieten is van harte welkom, de rest mag wegblijven.

Sterkte dames.

Miep
 
hoi,

Ik besef goed dat de band tussen schoonouders en mijn eigen ouders altijd anders blijft. Maar het is ook een kwestie van geven en nemen. Ik kan mijn verhaal ook niet kwijt bij mijn schoonouders omdat ze simpelweg niet luisteren, als ik iets vertel,   en ik het na 10 min nog een keer vertel, hebben ze dat niet eens door.
Ach ik moet er maar vrede mee hebben, maar het blijft vervelend. Er zijn ergere dingen....

Groetjes Mickey (33 wk)
 
OOh ik snap helemaal wat jullie bedoelen ik heb ook zo'n leuke kado moeder. Al vanaf het begin van mijn zwangerschap liep ze aan mijn kop te zeuren of ze mee mocht naar een echo. Ik hou daar eigenlijk niet zo van maar goed, daar heb ik me dus overheen gezet. Ze mocht mee... Bel ik haar twee dagen van te voren over hoe laat ik haar moet halen en zo zegt ze oooh helemaal vergeten en ja nu moet ik werken ineens, tsja heb al ja gezegd en kan het nu niet meer afzeggen.

En gister weer iets, we willen de wieg van mijn vriend gebruiken en zij zou zorgen dat ie bekleed werd en ze zouden ook de hemel voor ons kopen. Nu is onze kamer bijna klaar alleen de hemel ontbreekt dus nog. Dus ik met haar een afspraak gemaakt om te gaan kijken en zo en wat denk je??? Juist ze vertelde mijn vriend tussen neus en lippen door maandag avond dat ze moest werken en dat ze daarna boodschappen moest doen bla bla bla.... De supermarkt en de winkel voor de hemel zitten nog geen 500 meter van elkaar af!! Nou mijn broek zakt zo langzamerhand af van mijn kado moeder!!

Zo en ik ben het ook even kwijt!
 
Mijn ouders vragen sinds de geboorte van onze zoon wanneer hij eens komt logeren of wanneer ze eens "moeten" oppassen. Mijn schoonmoeder reageerde op de aankondiging van hun eerste kleinkind met de mededeling: "als we maar niet hoeven op te passen, hoor".   Het slabbetje dat we als hint hadden gegeven kregen we na het eten terug...

greet
 
Hoi Greet,

Dit meen je niet! Kreeg je het gewoon terug? Echt erg! wat zijn sommige mensen toch onwijs bot!
Ach ja, je moet je er maar niet te druk overmaken, probeer ik ook niet te doen. Maar af en toe wil je het er vast uitschreeuwen, ik wel dan. Maar ik hou me dan weer in....je schiet er niets mee op.
Ik ben erg benieuwd naar hun reactie als de kleine is geboren en of we dan wel iets krijgen.

gr. Mickey (33wk)
 
Terug
Bovenaan