Alleen de gewone echo's. De stress die ik ervan krijg is enorm en wanneer de uitslag goed is, is hij te vertrouwen, maar zodra hij niet goed is, dus een afwijking, niet 100%. Ik heb gezocht naar betrouwbaarheid en vond dit:
Bij 75 van de 100 vrouwen die de uitslag krijgen dat ze mogelijk zwanger zijn van een kind met downsyndroom, klopt dit inderdaad; 25 vrouwen zijn dus niet zwanger van een kind met downsyndroom.
Bij 24 van de 100 vrouwen die de uitslag krijgen dat ze mogelijk zwanger zijn van een kind met edwardssyndroom, klopt dit inderdaad; 76 vrouwen zijn dus niet zwanger van een kind met edwardssyndroom.
Bij 23 van de 100 vrouwen die de uitslag krijgen dat ze mogelijk zwanger zijn van een kind met patausyndroom, klopt dit inderdaad; 77 vrouwen zijn dus niet zwanger van een kind met patausyndroom.
Dit was voor ons doorslaggevend.
Stel dat ik een negatieve uitslag krijg en zou kiezen om af te breken, terwijl achteraf blijkt dat het foutief was? Brrrr, ook als ik toch door zou zetten, al die maanden in angst, niet kunnen genieten en uiteindelijk niets aan de hand. Is het mij niet waard.
De keuze is ontzettend persoonlijk, daarom zou ik andere niet beoordelen als ze er wel voor kiezen. Ik ga er dan ook vanuit dat anderen bij mij dat ook niet doen.
Ga op je gevoel af en kijk wat jullie zouden doen bij een negatieve uitslag.
Wij zijn gezond, jong en 2 gezonde kinderen, dan is de kans nog groter voor weer een gezond kind omdat mijn lichaam het eerder heeft gedaan.
Succes met jullie keuze, het is ook heel lastig.