Combinatietest wie doet dit welofjuist niet?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Wie kiest er voor decombinatietest? Ik moet zeggen ik wel, er zijn heel veelmeningen over. Maar mijn reden is, ik vind t gewoon fijn om te weten dat alles goed zit. En natuurlijkis t geen garantie, absoluut niet t is maar een kansberekening. Maar toch wil ik t dit keer wel laten doen.

gr Loona
 
Ik heb het deze zwangerschap gedaan. Bij mijn vorige zwangerschap niet. Ik heb het dit keer gedaan omdat ik gewoon wilde weten of het goed is (80% zeker dan), want ik denk dat niemand zwanger wordt met de hoop op een kindje met het syndroom van Down. Ik weet niet wat ik zou hebben gedaan als had gebleken dat ik vrijwel zeker een kindje met Down zou dragen. Ik weet namelijk niet of ik er dan voor zou kiezen om het kindje te laten aborteren... Aan de ene kant: voor wie zou het leuk zijn? En het legt een enorme druk op de rest van het gezin en zou ik dat voorkomen als ik kon? Ik vind het een heel moeilijke discussie omdat ik vind dat ieder mens op de wereld welkom is en moet zijn, maar wat als het je zelf overkomt? En wat als je het al heel vroeg weet en je kunt (onnodig) leed voorkomen. Gelukkig was de uitkomst bij ons goed en kan ik het nu uit mijn hoofd zetten, maar als ons kindje geboren wordt en hij/zij blijkt een ander soort handicap of ziekte te hebben, blijft het toch even welkom. Dat staat vast.
Succes iedereen met jullie overwegingen en beslissingen. Roebie
 
hallo, ik heb er voor gekozen om geen combinatie-test te doen. stel voor dat je er achter komt dat je een kindje met bv het syndroom van down krijgt, wat dan? dan sta je voor een keuze die niemand eigenlijk wilt maken. en wat voor zwangerschap heb je dan nog, als je weet dat het down (o.i.d) heeft.
ik ben nu ook nog maar 24 en weet dat de kans op een down kindje heel klein is, maar ook als ik 10 jaar ouder was geweest had ik het niet gedaan.

natuurlijk moet iedereen dit zelf weten en veroordeel ook niemand hoor.

groetjes an
 
Ik heb het ook niet gedaan.
Ik werd gek van de voorlichting en het omgekeerd berekenen van kansen...
Ik heb verdorie 99,9% kans op een gezond kindje, en ik hou er niet van als ik te horen krijg dat ik 1 op de 900 kans heb op een kindje met down. En wat dan nog! En de combinatietest is alleen maar kansberekening, dus dan heb je nog steeds niets... als je dan te horen krijgt dan je 1 op 200 kans hebt kindje met Down, kun je gaan verder testen, maar die verhogen weer de kans op een miskraam. Terwijl je nog steeds veel meer kans hebt op een gezond kindje... Ik vond het ook echt wel een lastige keuze, maar na alle cijfers en stapen op een rijtje te hebben gezet, wilde ik het dus niet.
 
Hoi allemaal!
Ik moet even reageren op dit onderwerp. Pff... ik kan me hier zo druk om maken.
Als je in verwachting bent, hoop je natuurlijk op een gezond kindje, maar je gaat toch voor een kindje. Een jongen of een meisje, gezond of met een handicap. Dat moet je afwachten en je kunt alleen maar hopen...
Waarom willen mensen tegenwoordig alles weten? Je kunt het leven toch niet plannen. Wat als blijkt dat je een grote kans hebt op een kindje met een afwijking? Wat dan? Laat je het dan weghalen? Dat is toch verschrikkelijk! We praten over een levend wezentje!!! Vorige week net de echo gehad, nog geen 6 cm, maar al alles er op en eraan.
En wat als jullie kindje na de geboorte, of tijdens zijn kindertijd, een ziekte of ongeluk krijgt, en daardoor een verstandelijke beperking oploopt. Wat dan? Dan doe je het toch ook niet weg? Sorry, maar ik wind me hier gewoon heel erg over op.
Misschien ook omdat ik zelf werk met mensen met een verstandelijke beperking. Iedereen heeft het altijd over de kans op een kindje met Down syndroom. Maar over het algemeen zijn dat juist zelf wel gelukkige, blije, kinderen. Tuurlijk blijven het voor de ouders altijd zorgen, onzekerheden, en verdriet. Maar dat je kind zelf gelukkig en blij is, op wat voor verstandelijk niveau dan ook, dat lijkt mij heel belangrijk.
Ik werk op een groep jongeren die naast een verstandelijke beperking ook psychische (zoals autisme, pdd-nos) of psychiatrische stoornissen hebben. Enkelen hebben ernstige gedragsproblemen, beschadigen zichzelf, (ernstig),  zijn agressief naar anderen,  etc.  Ja, dat lijkt me ontzettend moeilijk voor de ouders, als je eigen kind zichzelf en jou, zoveel pijn doet.
En juist die stoornissen zie je niet op een echo, vlokkentest, combinatietest, of wat voor test dan ook. Tja, en ook al zou je ze nog zien, ik zou het niet eens willen weten!!
Je kunt als mens niet alles weten en plannen!!

Ik wil met mijn verhaal echt niemand veroordelen. Ik hoop alleen dat ik misschien iemand aan het denken zet, en besluit om ook niets te doen met het scala aan mogelijkheden mbt prentale testen.

Ik begrijp best dat het je moeilijk wordt gemaakt. Bij mij werd tijdens het eerste telefoontje (doorgeven dat ik zwanger was) al gesproken over prenatale testen. Bij navraag bleek dat de verloskundige dit verplicht moet vragen, om mensen de keuze te stellen. Maar ja, nogmaals, denk er aub over na. Ik weet dat de medische wetenschap tegenwoordig veel kan, maar dat betekent niet dat je ook overal gebruik van moet maken.
 
Groetjes Mar
 
Hai,

Nog even een reactie op mar 1977. Het wil niet zeggen dat voor ons een kindje niet welkom is dat is absoluut niet zo!! En ik heb ook helemaal niks tegen een handicap ( ik heb 2 gehandicapte familieleden) dus ik weet absoluut wat t is en hou absoluut van die mensen. Ook kan ik er goed mee omgaan. Maar als ik zie hoe moeilijk t voor hen soms is! En wie zorgt er later voor ze? Ligt natuurlijk ook aan wat voor handicap!
En als ik weet dat een kind niet echt levensvatbaar is, zou ik t absoluut laten aborteren.
In onze omgeving heeft iemand met 20 wk te horen gekregen dat t fout was en moest alsnog geaborteerd worden. En nog iemand 40 wk uitgedragen, geboren en ook niet levensvatbaar. En dat wil ik juist voorkomen, als dat zo zou zijn kunnen ze dat misschien wel zien. Ik heb t bij de 1e niet gedaan, maar vind ook dat iedereen recht heeft op zijn eigen mening! T geeft geen garantie, maar je kunt je wel misschien wat beter voorbereiden. Iedereen succes met zijn keuze1


gr Loona
 
Bij mijn eerste en nu ook bij mijn tweede zwangerschap heb ik een combinatietest laten doen. Het heeft er niets mee te maken om eventueel mijn kindje te aborteren, want daar peins ik niet over. Maar ik vind het wel prettig zoveel mogelijk informatie te hebben op een wijze die niet schadelijk is voor mijn kleintje. De 20 weken echo vind ik dus ook perfect, ze kunnen al zoveel dingen controleren waar je anders pas bij de geboorte mee geconfronteerd wordt.

Het is eerder dat ik zoveel mogelijk vantevoren wil weten zodat ik -indien nodig- maatregelen eromheen kan treffen. Speciale kamerinrinchting, operatie of medicijnen voor of net na de geboorte... zulke dingen.
 
hoi hoi,

ik ben 25 jaar en krijg op 28 feb. een echo voor een nekplooi meting ik ben op zich nog geen risco om een kind met downsyndroom te krijgen het zit toevallig in het totaal paket van medische onderzoeken bij mij, ik moet wel zeggen dat ik er blij mee ben want stel dat het zo is ik heb namenlijk al een kinden een kind erbij krijgen met een zware verstandelijke handycap is niet makkelijk om te verzorgen.

als het de eerste was geweest had ik er alle tijd voor gehad en genomen maar met al een gezond kind weet je van te voren dat het eerste kind in een verdom hoekje komt omdat het tweede kind dan zoveel verzorgende aandacht vraagt (onbewust) als nou blijkt dat ik een verhoogd risco heb en na een vruchtwaterpunctie blijkt dat ik een kind krijg met donwsyndroom hebben mijn vriend en ik besloten om het weg te laten halen.
want als blijkt dat je zo'n kind krijgt zo ik het ook niet door andere op kunnen laten voeden en dan draag je die zorgen voor de rest van je leven.

ik weet dat dit hard klinkt maar gelukkig is die kans voor mij nihiel dat ik een kind krijg met down syndroom dus hoef ik gelukkig niet op de zaken vooruit te lopen.

groetjes tineke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan