curretage of spontane abortus?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Meiden!
Een paar weken geleden was ik voor 't eerst op dit forum. Eerst om leuke tips te vragen voor het verspreiden van het blije nieuws op een originele manier, later met een vraag over een bloeding tijdens de eerste weken, waar ik plots mee geconfronteerd werd.
Inmiddels heb ik een aantal echo's gehad.

Op de eerste echo zag de gyn een vruchtzakje van 4w6d, terwijl ik dacht ergens in de 6e week te zitten. Er was bijna niets te zien. Op de tweede echo, bijna een week later, zag de gyn een vruchtzakje van 5w6d, maar nog geen hartactie. Nog twee weken later kreeg ik wéér een echo en opnieuw was er geen hartactie te zien. Het vruchtje had nu de afmeting van 6w1d. Volgens de gyn is de kans dat het niet goed is met mijn zwangerschap, inmiddels 99%. Om die laatste 1% uit te sluiten, krijg ik as vrijdag nog een echo....

Hij heeft mij gevraagd alvast na te denken wat ik wil: curretage of wachten op een spontane abortus. Ik ben benieuwd naar de ervaringen van anderen hiermee. Was je achteraf tevreden of ontevreden met je keuze? Jouw verhaal maakt het voor mij misschien mogelijk om een goede keuze te maken...
Verder weet ik niet hoe een curretage gaat. Ik las laatst een verhaal van een vrouw die eerst onder narcose werd gebracht voordat de curretage plaatsvond. Is dat de normale gang van zaken?, vraag ik mij dan af..... (ik houd niet zo van narcose).

Alvast bedankt voor je reactie!
Groetjes van Sisi.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi sisi

allereest , wil ik je sterkte wensen met  deze lastige situatie... wat moet jij je onzeker hebben gevoeld de afgelopen weken...
niets geen duidelijk of zekerheid en nu nog niet.........

meid heel veel sterkte en doe kalm aan om dit allemaal een plekje te geven.

ik heb zelf en miskraam gehad met 8 weken , we gingen voor een termijnecho, maar daar was een leeg vruchtzakje op te zien  met een, hoogstens twee weken oud kindje

er was geen kans dat ik later in mijn cyclus was oid daarvoor was het te klein.. het vruchtzakje was 6 weken oud en het kindje was daarentegen niet gegroeid.....
ik kreeg dit donderdags te horen en ging maandag op vakantie.......

dezelfde middag zat ik al bij de gyn in het ziekenhuis.. met de vraaag wat ik het beste kon doen.. alle voor en nadelen werden verteld en omdat ik op vakantie ging telde dat ook nog mee....
wij hebben toen gekozen voor curretage omdat bij het spontaan laten komen je niet de garantie heb dat het goed gaat en dus eventueel bij een erge bloeding naar het ziekenhuis moet... en dan eventueel ook nog een curretage.. en dat zag ik niet zitten in een ziekenhuis.in het buitenland..

 De dag erna lag ik al in het ziekenhuis..De curretage viel erg mee. ik was ook doodsbang voor de narcose, maar dat viel ook mee , ik heb van te voren een tabletje gekregen ,dormenicum,. waar je rustig van wordt . ik ging heel rustig onder narcose.. ze kletsen wat met me en ik wist niet wat ze allemaal met me deden maar toen viel ik al in slaap... ik werd ook erg rustig wakker.

achteraf niet veel pijn gehad dezelfde dag nog naar huis en sávond wel bloedverlies en zere buik.. de week erop ook nog gevloeid en daarna bruine afscheiding...


als ik niet op vakantie was gegaan had ik niet geweten wat ik gedaan had., misschien wel eerst afwachten of het spontaan komt, maar dat weet ik dus niet..

he meid ik hoop dat je er wat aan hebt.. ik wens je inderdaad heel veel sterkte toe en   als je wilt kletsen .. je kan hier alles kwijt, de meiden zijn geweldig hier....

p.s iedereen was heel lief voor me in het zieknhuis.....en dat heb ik ook als heel erg prettig ervaren en mijn vriend mochte r de gehele tijd bij blijven.....\\

liefs tobi.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Tobi,
Bedankt voor je reactie. Tjee, dus jij ging vlak erna op vakantie? Is dat pas geleden of al wat langer?  Heb je nog een beetje kunnen genieten?
De reden dat ik die eerste twee  echo's al zo vroeg kreeg, was ook omdat we een vakantie gepland hadden. We zijn uiteindelijk gewoon gegaan, omdat er nog niets zinnigs van gezegd kon worden, destijds. Het was toen 50:50. Gelukkig is er niets gebeurd daar! Nu ik weet dat mijn zwangerschap hoogst waarschijnlijk niet goed is, ben ik heel blij dat ik in ieder geval niet helemaal  in Griekenland  een miskraam heb gekregen! We hadden wel allemaal telefoonnummers bij ons van locale Nederlandse medici, maar zoiets is toch heel ingrijpend in zo'n vreemde omgeving!
Nog een ander vraagje: Duurde het bij jou lang voordat je cyclus weer op gang kwam? En hoe gaat het nu met jou en je kinderwens?

Groetjes van Sisi.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi meid,

wat jammer.. je hebt je er zo op verheugd en ineens blijkt het niet goed te zijn. Je klinkt heel nuchter en heel sterk. Neem wel de tijd om het tot je door te laten dringen en om het te verwerken. Het is toch een soort rouwproces wat je door gaat maken.

Wij hebben precies hetzelfde meegemaakt. Met 10w4d zwangerschap ontdekte de verloskundige tijdens de eerste controle dat de grootte van de vruchtzak niet klopte met de zwangerschapsduur, de vruchtzak was nl. 7w4d.

Wij mochten ook kiezen voor curretage of spontaan. Ik ben verpleegkundige en een voorstander van spontaan en de natuur zijn gang laten gaan. Ik vloeide al iets bruin de avond en middag voor de eerste controle en wilde het liever gewoon liever volgens de natuur laten komen. Curretage is toch een behoorlijke aanslag op je baarmoeder.

De gyn stelde een nieuwe methode voor. Een medicijn genaamd Cytotec, oorspronkelijk bedoeld tegen maagzweren, zou helpen om de baarmoeder samen te laten trekken en de mond te verweken, zodat het vruchtje eerder los zou komen. Het voordeel is dan dat je weet dat het niet meer al te lang gaat duren voordat je het kwijt bent, want helemaal puur natuur kan het nog best een tijdje blijven zitten. Bovendien is met de medicatie de kans groter dat je baarmoeder schoon achter blijft en er geen restjes achter blijven, waardoor je alsnog gecurreteerd zou moeten worden.

De ´behandeling ´ bestaat uit vier tabletten ter grootte van een paracetamol die je vaginaal inbrengt voordat je gaat slapen. De gyn adviseerde mij Aleve te kopen tegen de pijn, maar eigenwijs als ik was besloot ik dit niet te doen. Ik reageer nl nooit op Aleve.. Hij had echter toch gelijk, want ik heb de nacht volgend op de nacht waarin de medicatie inwerkte, flink pijn gehad. Je krijgt een soort weeen, maar omdat je baarmoeder zo klein is, doet het extra pijn.

Toch ben ik blij met de keus die ik gemaakt heb. De ochtend na de nacht met pijn is het vruchtje ´geboren ´ en we hebben het op kunnen vangen. We hebben samen gekeken hoe het eruit zag en wat erin gegroeid was om op die manier afscheid te nemen en het te kunnen accepteren.  Inmiddels hebben we het in een potje gedaan en begraven in de tuin. Zo blijft het altijd een deel van ons en hebben we op een voor ons goede manier afscheid kunnen nemen.
We mochten het nl ook inleveren in het ziekenhuis, zodat er onderzoek gedaan kon worden. Beiden hadden we daar echter geen goed gevoel bij en de kans dat er iets gevonden wordt is zo klein, dat we dat niet de moeite waard vonden.

Inmiddels zijn we een week verder. We vinden het nog steeds heel jammer dat het niet zo heeft mogen zijn. Het is heel spannend om aan de toekomst te denken.. hoe zal het de volgende keer gaan? Komt er nog wel een volgende keer etc..
De controle bij de gyn was goed, alles ziet er weer piekfijn uit en hij heeft zelfs laten zien dat ook de eierstokken enz. goed gezond zijn. Curretage was niet meer nodig.

Oja, hoe curretage gaat. Ze zuigen als het ware met behulp van een slangetje je baarmoeder leeg. Daarbij schrapen ze over de wanden, om ervoor te zorgen dat alle weefsel weggehaald wordt, om zo infecties te voorkomen. Er zitten risico ´s aan vast, die kun je vast wel ergens op internet vinden. Meestal gaat het natuurlijk goed.
Het voordeel is dat je er sneller vanaf bent en je baarmoeder is  ook echt schoon. Ik ben ooit gecurreteerd, zonder narcose maar met plaatselijke (inwendige) verdoving. Voor zover ik me kan herinneren heeft me dit niet veel pijn gedaan, ook nadien was ik na flink veel vloeien, snel hersteld. In sommige ziekenhuizen geven ze inderdaad dormicum, een slaaptablet, waardoor je in een soort roesje terecht komt en er niet veel van merkt.

Hopelijk heb je aan dit ellenlange verhaal iets! Het is weer een behoorlijke lap tekst geworden.

Succes en veel sterkte gewenst! Ik weet wat je doormaakt.


Groetjes, Harma

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi sisi

Bij mij is het 22 juli j.l gebeurd. Ik ging de 21e voor de echo en de 22 e lag ik al en het ziekenhuis............

ik vond het erg prettig om weg te gaan, we gingen niet ver weg , belgie , ardennen en , gingen naar een huisje.... Normaal gaan we altijd camperen.. nu gelukkig niet...

ik vond het erg prettig om alleen met zijn tweetjes te zijn.............

maar merkte dat daarna eigenlijk de emoties kwamen, toen ik thuis was en weer aan het werk ging..............

je vroeg ook waarneer ik mijn eerste menstruatie weer had, dat was na vijf weken en nu moet ik ( eigenlijk afgelopen vrijdag bij een regelamtige cyclus, maar die weet ik dus niet) weer ongesteld worden........we wachten af......

op dit moment willen we graag weer zwanger worden en kijken er best wel weer positief tegen aan..............we gaan er weer voor..

ik hoop dat het duidelijk is en heb je nog vragen ....... stel ze gerust......

heel veel liefs tobi...

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi hoi,

Allereerst heel veel sterkte!! Zal voor je duimen dat er gewoon een hartje te zien is op een volgende echo!!

Bij mij kwam ik er met de echo van 12 weken achter dat het vruchtje niet meer leefde vanaf ongeveer 10 weken. Ikhad nooit een bloeding of pijn gehad dus was nogal een schok voor mij!! Mij is toen aangeraden om eerst 1 week te wachten en dan curratage te doen. Dat leek mij ook een goed idee. Achteraf gezien had ik liever gelijk een curratage gepland. Na 1 week kwam er nog niks en voelde ikme nog kiplekker. Gewoon te werk, wel beetje angstig omdat ik niet wist wat me te wachten stond, en ik elke dag 1 uur heen en 1 uur terug moest reizen met de trein. Toen dacht ik dat ik gelijk een curratage kon krijgen maar ook daar moest ik nog 1 1/2 week op wachten.  

2 weken na de echo heb ik uit eindelijk op een zeer heftige manier een miskraam gehad (  1 nacht en hele dag heel  heftige weeen) Wist niet wat me overkwam.  Het  "kindje" was ook nog helemaal gaaf, dat vond ik wel mooi, dat heb ik goed gezien en toen heb ik ook echt het gevoel gekregen dat het echt mijn kindje was. Daar was ik  wel blij mee. Hellaas  was ik nog niet schoon en moet daarna gewoon nog gecurrateerd worden.  De curatage is erg goed verlopen en na 1 week bloedingen ging het alweer stukken beter met me.

Bij mij is het dus heel tegenstrijdig. Ene kant had ik al die pijn  liever niet gehad, zeker  ook omdat ik daarna toch gecurateerd moest worden. Andere kant  ben ik blij dat  ik het vruchtje  heb gezien. Maar  ik was  al verder als  jij was, dus was het ook wat verder ontwikkeld (had al 10 teentjes en vingertjes, en gezichtje)

Praat erover met de gyn!! Die heeft er  veel verstand  van en zal zelf ook de voor en nadelen vertellen!! Maar neem overal wel de tijd voor!!

Heel  veel sterkte!!

groetjes Patricia    

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Oja, zal je nog even vertellen over de curatage. Je wordt inderdaad onder gehele verdoving gebracht, maar wel heel licht. Ik was alweer bij voor ik in de uitslaap kamer kwam, en kon gelijk eten enz..... Helemaal geen misselijkheid of iets dergelijks. Natuurlijk wel heel moe. Maar dat had ik al na de miskraam.
Ze zuigen inderdaad je baarmoeder schoon wat als voordeel heeft dat je er wel gelijk vanaf bent. De bloeding kan iets heviger zijn als een menstruatie, maar bij mij was het niet zo erg. Duurde een week. Pijn deedt het helemaal niet, en het is gewoon dag opname, dus s'middags mag je alweer fijn naar huis. Na 2 weken krijg je dan nog een korte controle, maar die stelt niet zoveel voor, alleen vragen en antwoorden.
Na ongeveer 4 a 7 weken geloof ik dat je weer ongi zal moeten worden, en na een curatage wordt je niet snel gelijk weer zwanger. Na een miskraam van een korte zwangerschap heb je daar eerder kans op. Complicaties die voor kunnen komen bij een curatage zijn vooral verklevingen in je baarmoeder, die moeten dan eerst verwijderd worden voor je opnieuw zwanger kan worden (al sik het goed   heb) maar dat komt niet vaak voor is mij verteld.

De cijfers zeggen dat 40% van de vrouwen na een miskraam of curatage binnen 4 maanden weer zwanger is!!

groetjes Patricia

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Jouw verhaal klinkt als het mijne. Zwanger, maar het vruchtje was niet zo groot als zou moeten. Ook diverse echo's gehad, maar helaas. Het was voor mij alleen al de tweede keer. De eerste keer een lege vruchtzak. Beide keren heb ik een curetage gehad. De eerste keer heb ik eerst 2 weken gewacht. Toen er niks gebeurde (en wij zouden bijna op vakantie gaan en daar wilde ik geen mk krijgen) heb ik een curetage gehad. De tweede keer had ik er na ruim 1,5 week onzekerheid helemaal genoeg van, en heb ik weer voor een curetage gekozen. Hoewel ik niet dol ben op een narcose, heb ik het wel gedaan. Een vriendin van ons heeft een ruggeprik gehad. (kan dus ook) Maar daar was ze achteraf niet gelukkig mee. Je maakt dan alles mee, en ik weet niet of dat zo prettig is. De mk op zich is al erg genoeg.
De curetage is me beide keren erg meegevallen. Het is een dagopname. Dus 's-morgens komen, 's-middags weer thuis. Ik kreeg een kamertje voor mij alleen. Zo hoefde ik niet met anderen te praten. Mijn man mocht zo lang blijven als wij wilden. Na de ingreep mocht ik hem gelijk weer bellen. (hele ingreep duurde nog geen uur. Narcose laten uitwerken duurt het langst! ingreep duurt maar 10 min.) En halverwege de middag was ik weer lekker thuis. De verpleegkundigen waren heel erg aardig. Kwamen regelmatig bij me kijken en vragen hoe het ging. Dus ik heb er geen nare herinneringen aan. Maar de klap kwam thuis pas. Toen besefte ik dat het echt over was.
Dus wat je ook beslist, heel veel sterkte!

Groetjes, Kat