Denk je nog wel eens aan de bevalling?

Ja, ik denk er heel veel aan maar dat komt omdat ik zwanger van de 2e ben! Ik heb  al tegen de verloskundige gezegd dat ik er als een berg tegenop zie, weer die pijn weer dat gepuf....ik word er naar van. Als ik  op tv een vrouw zie die aan het bevallen is dan schieten de tranen in mijn ogen en dan bedenk ik me dat ik dat ook nog een keer moet mee maken!!!!!!! Ik kijk erg uit naar ons 2e kindje maar die  bevalling zou wat mij betreft geschrapt mogen worden. Voordeel van je  1e kindje is dat je je geen voorstelling van de pijn kunt maken maar nu bij de 2e weet ik maar al te goed wat me te wachten  staat dus probeer ik er maar niet te veel aan  te denken  want dat verpest deze zwangerschap alleen maar. Ik kan me nog heel goed herinneren dat mijn vriendin me puffend en zuchtend in een rolstoel naar de verloskamers van  het ziekenhuis reed, in de lift naar boven stond een jong stel en ik  piepte "kinderen,  begin er noooooiiiiiiiitttttt aan" zo shit voelde ik me op dat moment nu hoop ik maar dat dat jonge stel geen trauma aan mij heeft overgehouden !

Groetjes,

Puk  
 
Ja ik denk nog weleens aan de bevalling terug.
Maar gelukkig wel positief!
Ik herinner me vooral de onzekerheid, van is dit het nu of toch weer niet van het begin.
Ook herinner ik me dat ik tegen mijn man riep bel de vk want dit is echt,
Toen zij kwam mocht ik gelijk meepersen dus ja het was echt
Ook de opluchting dat ik eindelijk mee kon werken bij het persen.

En natuurlijk toen Richard op mijn buik gelegt werd.
Dat intense geluk!
Nergens mee te vergelijken!

 
Hoi,

Ik denk ook wel terug aan de bevalling, maar dan meer aan hoe het voor mijn meisje was. Ik heb namelijk een hele vlotte, makkelijke bevalling gehad die volgens mij te snel is gegaan voor Heather (ze was er na 10 minuten persweeen), is de navelstreng gescheurd. Mijn eerste gedachte was 'dit is veel te snel gegaan voor jou meissie!'
Al met al voor mij niet zo traumatisch, maar voor Heather toch wel een beetje. Ze heeft geen tijd gehad om zich te onthechten. Heather huilde in het begin heel veel, en ik had zelf erg het instinct om haar dicht bij me te dragen. Heather heeft de eerste maanden dan ook bijna constant in de draagdoek gelegen!

Terugkijkend ben ik zoooo blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb, ondanks alle 'je moet haar gewoon even laten huilen'-adviezen van kraamhulp-boeken-cb-wijkverpleegkundige etc.

Groetjes, KT

Maareh Ida, jij hebt toch een hele zware bevalling gehad? Heb je het inmiddels een beetje kunnen verwerken?

 
Ik denk er nog best vaak aan en dan komen er helaas geen positieve gedachten bij. Het was traumatisch en dan vergeet je helaas niet zo makkelijk. Ik ben er zelf verbaast over dat het maar niet slijt. Ik moet echt niet denken aan een volgende zwangerschap want dan wordt ik gelijk bang voor de bevalling.
En als ik dan hieronder lees dat het gevoel van je kind op e buik leggen zo fijn is, dan beleef ik de pijn nog eens extra want dat had ik ook zo graag gewild en dat ging nu niet. Ik had ook een gelukkig moment willen hebben (daar had ik echt van te voren al over gefantaseerd) maar die kwam niet. Eigenlijk is dat er nu pas nu ik van m'n knulletje kan genieten.

liefs Ida
 
hoihoi,
ik denk zelf ook terug aan de bevalling.... aangezien ze mij erg onzeker hebben gemaakt toen die tijd..
Toen was me vruchtwater niet gebroken en toen weer wel al om al heb ik met 64 uur en 53 minuten met gebroken vliezen rond gelopen!! bij de bevalling heb ik zelf 4uur in totaal gedaan(weeen en persen erbij in.. heb 14minuten geperst) is toch wel makkelijk bevalling gehad.. maar daarvoor heb ik vermoeiende dagen gehad!

Nu ben ik bang dat ze weer die fout maken,omdat mijn zoontje wel infectie stoffen in zen bloed hadden aangetroffen! en daar door dus 10dagen in het ziekenhuis moest blijven. antibiotica kuur moest afgemaakt worden...

nu maar hopen dat in augustus de bevalling beter verloopt dan bij de 1e..
en ik weet zeker nog hoe die weeen voelen..Poe,Poe kheb een week of 5geleden weer weeen gehad omdat ik zwanger was van een 2ling waarvan 1tje het niet gehaald heeft.. Nou ik had het even niet meer en vooral niet omdat ik met dani was die heletijd op me schoot wou gaan zitten!!

gr,
Manuela
 
quote: Ida30 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('21-02-2008 21:01:16'));

Ik denk er nog best vaak aan en dan komen er helaas geen positieve gedachten bij. Het was traumatisch en dan vergeet je helaas niet zo makkelijk. Ik ben er zelf verbaast over dat het maar niet slijt. Ik moet echt niet denken aan een volgende zwangerschap want dan wordt ik gelijk bang voor de bevalling.
En als ik dan hieronder lees dat het gevoel van je kind op e buik leggen zo fijn is, dan beleef ik de pijn nog eens extra want dat had ik ook zo graag gewild en dat ging nu niet. Ik had ook een gelukkig moment willen hebben (daar had ik echt van te voren al over gefantaseerd) maar die kwam niet. Eigenlijk is dat er nu pas nu ik van m'n knulletje kan genieten.

liefs Ida

Hee Ida,

Wat ontzettend naar voor je! Vooral dat het niet slijt, ik kan me voorstellen dat je daar een beetje verbaast over bent. Ik kan er verder niets zinnigs over zeggen, maar misschien moet je hier wel wat mee doen. Het kan en mag niet zo zijn dat je (bijvoorbeeld) niet nog een kindje 'neemt' vanwege deze traumatische bevalling. Daarmee ontzeg je jezelf zo ontzettend veel.

Niet dat het iets helpt, maar een dikke knuffel,

KT
 
Jazeker! Ik denk dat je zoiets toch je hele leven met je meeneemt. Zelfs moeders bij wie de kids al volwassen zijn praten altijd over hun bevalling/de dag dat hun kind geboren is, alsof het gisteren was!
De bevalling van Lara was gewoon heel erg goed; niet te snel, maar duurde ook niet te lang. De pijn was ook goed te doen, 'k had alleen wat moeite om goed te persen, maar na 20 minuten had ik dat ook te pakken.
Nu ben ik zwanger van de tweede en de laatste dagen merk ik dat ik gek genoeg toch een beetje opzie tegen de bevalling. Natuurlijk weet je niet hoe het zal gaan, maar ik merk dat ik moeite heb om erop te vertrouwen dat ik ook deze bevalling goed kan doorstaan. Er is absoluut geen aanleiding om te denken dat dit een probleembevalling zal worden, maar toch zie ik er nu een soort van tegenop! Nou ja, het duurt nog even (eind augustus), dus ik hoop het voor die tijd toch op een rijtje te hebben en weer vertrouwen te krijgen in mezelf.

@KT: wat bijzonder wat je verteld over dat onthechten! En supergoed dat je je gevoel gevolgt hebt en haar lekker in een draagdoek hebt gehouden!
@Ida; spui hier gerust je verhaal nog eens hoor. Misschien kan ons luisterend oor je nog een beetje helpen om alles een plekkie te geven!
@ Manuela: jeetje, je verteld nog al iets! Gaat het nu met het kindje dat je nog hebt wel goed?

Jacoline.
Jacoline.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan