Denk je nog wel eens aan de bevalling?

Hey KT, Jacoline en Sandra en anderen

Bedankt voor jullie meeleven. Ik moet er inderdaad een weg in vinden en een geplande keizersnede lijkt me echt een droombevalling. Mocht het ooit zover komen dat we weer een kinderwens hebben dan ga ik dat zeker vragen.

@Danielle; tsjonge, jij hebt ook een nachtmerrie meegemaakt zeg. En wat kan ik je goed begrijpen als je zegt dat je het zo jammer vond dat je Linsey niet op je buik mocht leggen. Dan schijn je ook een heleboel ellende te vergeten vanwege het gelukkige gevoel maar dat hebben wij dus niet gehad. Ik heb Thomas op de IC nog even gezien en toen pas de volgende dag terwijl ik op zondagmiddag half vijf de keizersnede had (na 36 uur opgewekte en versterkte weeën).  

Een paar dagen na de bevalling toen ik weer thuis was is ook nog eens de wond gaan ontsteken en heb ik 8 weken met een ontsoken wond gelopen. Dit schijnt vaker voor te komen als je voor de keizersnede al aan het tobben bent geweest. Bij eengeplande keizersnede heb je minder kans op ontstekingen achteraf.

Wat ik ook zwaar vond en waar ik ook bang voor ben bij een evt tweede bevalling is de depressie die ik dus ook gehad heb. Maar het nu opschrijven en er over praten (wat ik ook doe) helpt wel hoor.

Fijn om ook andere verhalen te lezen.

Liefs Ida
 
hoi hoi

@ida, ook bij mij is de wond gaan ontsteken, gelukkig maar op een klein plekje. maar ja dat blijft zolang na zeuren.
inderdaad is het verschrikkelijk je kindje niet bij je te hebben, voor mij leken die paar uur dat ik haar niet zag een hele dag. laat staan hoe dat voor jou moet zijn geweest.


groetjes danielle
 
Ik vind het hele zwanger zijn en bevallen niets, en dat terwijl Erikjan er in 6,5 uur was, vanaf de eerste wee. Ik zonder problemen zwanger werd en was. En nu weer, maar ik vin dhet gewoon verschrikkelijk, al dat gedoe, maar ik moet er weer door heen, en ik zie uit naar het moment dat de tweede er is!

Janine
 
Hoi Ida en alle anderen

Ik denk idd nog wel eens terug aan mijn bevalling, maar positief.  Heb er zelfs een uurtje terug op de Bevallingsite een topic geopend: Bevallen na Artis. Heel verhaal, dus dat kun je daar lezen.
In ieder geval, ik zei al na 10 minuten nadat onze dochter was geboren... Was dit het nu?? Het heeft ongeveer 3 uurtjes geduurd (voor mijn gevoel nog korter omdat ik eerst het niet in de gaten had). Helaas nog wel een totaal ruptuur opgelopen, waarvoor ik geopereerd moest worden. Daar niets van overgehouden, maar nu ik zwanger ben van de tweede zie ik niet op tegen de bevalling maar wel hoe gaat het nu met het inscheuren?? Ik krijg iig. een (gigantische??!!) knip heeft de verl.kundige mij al beloofd, dus daar "verheug" ik mij alvast maar op.

De weeen ben ik alweer vergeten, alhoewel ik een uur lang een weeenstorm had van in de rug, maar toen mijn schoonzusje bezig was met bevallen, voelde ik het opeens weer en dat was niet leuk.

Maar goed, we zien het wel hoe het gaat. Succes met de verwerking ervan.

Groetjes Mamajo (moeder van 15 mnd dochter en 15 wkn zwanger van nr. 2)
 
Hai meiden,

Ik heb de laatste tijd niet zo vaak meer wat geschreven,  maar lees nog steeds regelmatig mee hoor.

De laatste tijd denk ik erg vaak aan de bevalling, maar dat komt omdat ik weer zwanger ben. Mijn bevalling was een positieve ervaring. Ik heb vlak daarvoor iets heel anders pijnlijks meegemaakt waardoor ik de pijn van de weeen daarmee kon vergelijken. Er zijn zoveel verschillende soorten pijn.
De weeen kan ik me nog wel herinneren. Ik vind weeenpijn een zware diepe  pijn. Lijkt op menstruatiepijn maar dan 1000 keer erger. Ik vond het goed te doen en heb geen momenten van paniek gehad. Ik kan me echter voorstellen dat als dit heel lang duurt en de weeen komen snel op elkaar, dat het dan moeilijk wordt. Het persen had ik wat meer moeite mee. Ik vond de brandende pijn lastig om doorheen te persen. Moest ik mezelf echt toe zetten. Maar dat moment daarna, dat die kleine op je buik je ligt. Ongelooflijk. Ik hoop dat iedereen dat een keer mag meemaken, ook diegenen die het bij de vorige bevalling hebben moeten missen. En dat vind ik echt heel  naar voor jullie meiden. Juist omdat ik weet hoe geweldig het is. Dan heb je een rot bevalling en moet je dat moment ook nog eens missen. het is niet eerlijk.

@ Ida. Over traumatische ervaringen kan ik ook meepraten maar dan niet vanwege de bevalling, maar vanwege een heftig ziekbed tijdens de zwangerschap. Ik heb je dat volgens mij al eens verteld. Met mij gaat het inmiddels heel goed en zoals je hebt kunnen lezen heb ik het toch aangedurfd om weer zwanger te worden. Ik heb er nu het volste vertrouwen in dat het goed zal gaan. Heel gek want nog geen half jaar geleden was ik dat vertrouwen in mijn lijf kwijt. Ik kan alleen maar zeggen dat je gewoon lekker je tijd moet nemen en er vooral veel over moet praten en die tranen lekker laten komen. Er komt een moment dat je opeens merkt dat het toch gaat slijten. Ik hoop voor je dat die tijd voor jou snel komt.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan