discussie: opvoeden

Leuk zo'n discussie!
Ik ben het in grote lijnen met bovenstaande dames eens. Natuurlijk moeten ze leren respectvol te zijn en alsjeblief en dankjewel zeggen.
Alleen over dat eten...

Tot ze 2 jaar was at onze dochter echt alles! Maar dan ook alles. Zelfs garnalen en mosselen. Heel gezellig en natuurlijk heel fijn voor ons. Na d'r tweede wilde ze opeens niet meer van die groene dingetjes door d'r spagettisaus en nu is het al zover dat ze alleen nog maar kale pasta eet met een beetje geraspte kaas erover.
Eerst wilde ze nieuwe dingen nog wel proeven, maar dat doet ze nu ook niet meer. Zodra ze iets ziet wat ze niet ken trekt ze d'r neusje op en zegt gelijk "Lust ik niet!".
Ik kan echt op m'n kop gaan staan en dreigen dat ze geen toetje krijgt maar dat haalt echt niks uit.
Ik wil er ook geen drama van maken elke keer, want dan zouden we elke keer aan tafel fikse ruzie hebben. Ik prijs haar om wat ze wel eet.
Gelukkig eet ze wel fruit en boterhammetjes, dus ze krijgt echt wel d'r vitamientjes binnen.

Dus dames, helaas gaat het niet altijd zoals je zou willen. Pin je er dus niet teveel op vast dat ze iets van je moeten eten want dat werkt echt niet met die peuters.

Liefs,

Tessie, mama van Juli van bijna 4 en Finn van 7 maanden
 
Even over dat U zeggen.

Mijn opa vond dat als hij door Jan en Alleman met Je aangesproken werd, het onzin is dat zijn kleinkinderen u moesten zeggen. Respect hebben voor en het woordje U zeggen staat helemaal los van elkaar.

Ik heb ooit een klasgenootje gehad die in woorden ontzettend beleefd was, maar oog wat was ze door de toon respectloos, maar ze kon er niet op gevangen worden, want ze zei het met correcte woorden.

Maar goed binnen de familie hoeft U bij ons dus niet. Zelf zeg ik alleen U als iemand zichzelf voorstelt met de achternaam. Geeft iemand aan dat hij met de voornaam aangesproken wil worden dan hoort daar automatisch Je bij.

Maar dan andere volwassenen, als ik tegen mijn meiden zeg dat ze U moeten zeggen, dat wordt er standaard gezegd, ach dat hoeft niet hoor. Daar sta je dan met je goeie gedrag. Nou kan je zeggen jij bepaalt het zijn jouw kinderen. Dat is lariekoek, zo werkt het gewoon niet in deze maatschappij, wara je kinderen een onderdeel van moeten worden en al zijn. Dus ik maak er geen halszaak van, zorg ervoor dat ze op een andere manier hun respect tonen en zoals al gezegd dat woordje U heeft daar niets mee te maken.

Miep

PS: sommige dingen hierboven genoemd zijn zo vanzelfsprekend dat ik het de discussie niet waard vind.

 


quote: TeHa reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('03-03-2007 12:16:36'));


Dus dames, helaas gaat het niet altijd zoals je zou willen. Pin je er dus niet teveel op vast dat ze iets van je moeten eten want dat werkt echt niet met die peuters.



Ben het met je eens.
Los van het eten gaan heel veel dingen in de opvoeding anders dan je zou willen. Ieder kind is anders en moet dus ook anders aangepakt worden. Bij de één werkt het perfect om het toetje als machtsmiddel te gebruiken, bij de ander totaal niet. Dus je kan je nu voornemen ik ga het zus en zo doen en denken kijk mij eens goed gaan opvoeden. Maar opvoeden bestaat uit meer dan je regeltjes opstellen en die handhaven.

Miep
 
Sja, Miep dat mag jij vinden, maar ik zou het toch echt fijn vinden als Stef in de eerste plaats begint met U zeggen. Als dit niet nodig is, vind ik het oke als het Jij wordt, maar ik wil toch echt dat hij daarmee begint.Zelfs de mensen die het niet nodig vinden, zullen dan toch weten dat hij wel weet hoe het hoort (volgens mijn opvoeding dan dus..)  En inderdaad zeg ik binnen de familie geen U, maar daarbuiten begin ik daar toch echt eerst mee.

Maar goed, dit is alleen mijn mening en wat ik belangrijk vind. Wat een ander daarvan vindt, zal mijn mening niet beinvloeden....

Groet Annet
P.s. Als je de rest de moeite niet waard vindt, noem het dan ook niet....
 
hoi!
Ik heb helaas niet alle antwoorden gelezen want ik moet zo weg, maar wilde toch even snel reageren. Het lijkt me erg grappig om jullie over een jaar of 2 nog eens te spreken! Tuurlijk is het goed om een bepaald idee in je hoofd te hebben wat betreft opvoeding, maar denk maar niet dat alles zo gaat zoals je het verwacht hoor! Vooral de opmerking over het eten. Eerst groente, als dat op is het vlees, dan de aardappels en dan pas het toetje?? Hahahaha, wel eens van peuterpuberteit gehoord? En zo zijn er nog wat dingen die later echt niet zo makkelijk gaan als dat je het nu zou denken.....
Succes!
Stephanie
ps: ik bedoel het niet aanvallend!! moest er gewoon om lachen omdat ik nu volop in de beruchte peuterpuberteit zit.....
 
hahaha leuk onderwerp
ik ben het met vele eens en onze kinderen worden ook netjes opgevoed en dat ze respect moeten hebben voor anderen(en vooral wij als ouder)  en spullen!

Maar ook al wat er een paar zeiden....het pakt zich in de werkelijk toch vaak anders uit dan hoe je het wilt. Vooral als ze in de peuterpubertijd zitten. Wat mijn dochter dus nu zit ....ze is over 2 maanden 4 en o zo toe aan school volgens mij maar ze mag nog niet. Dus nu zijn haar dagen vooral gevuld met mama vervelen.....niet luisteren, grote mond noem maar op! ze is op dit moment dus zo zoals ik het haar niet geleerd heb en ook niet wil....hier helpen al die regeltjes  nu niet, al hoe  vaak ze op de  trap moet, tik op de billen krijgt of voor straf  naar  haar kamer moet ....ze blijven doorgaan om uit te proberen hoe ver ze bij je kunnen gaan en waar je grens ligt. Ik geef hier duidelijk elke keer de grens aan (wat wel  vermoeiend is) en hoop zo dat het vruchten afwerpt in de toekomst.  En als ze eindelijk naar school gaat hoop ik dat het ook een stuk minder is.  
Maar het belangrijkste is dat je bij alles maar conseqent blijft(nee blijft nee)  en met je partner op een lijn zit.
Groetjes Nessie

 
 
Hoihoi,
Ik ben het helemaal met Stephanie eens.
Ik hoop nu niemand voor het hoofd te stoten hoor maar zo "makkelijk"als jullie het nu allemaal opsommen,zo gaat het gewoonweg niet.
Ik merk dat de meiden die al meerdere kinderen hebben(ik dus ook),die het pad van opvoeden al eens bewandeld hebben,uit ervaring spreken dat het allemaal niet zo eenvoudig in elkaar steekt.
Mijn oudste is nu 5,een gemakkelijk jochie,altijd al geweest,maar heb natuurlijk ook wel  het peuter-puberen meegemaakt,en geloof mij,dingen lopen toch weer anders en hebben weer een andere aanpak nodig dan je van te voren had gedacht.
Tuurlijk geef je je kind normen en waarden mee,en leer je hem netjes"dankjewel"   te zeggen maar niet alles pakt altijd uit zoals jij je dat van tevoren had voorgesteld.
Wat dat betreft,we praten over 2 jaar wel eens weer...
Ik bedoel het niet lullig hoor,maar spreek uit ervaring,van mezelf, en van vriendinnen om me heen.
Groetjes Tanja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan