discussie: opvoeden

Ik denk dan ook dat jullie mij verkeerd begrijpen...
Ik weet ook heus wel dat alles altijd anders loopt dan je had bedacht, maar ik heb wel een aantal richtlijnen en voorbeelden hoe het NIET moet. Ik zal er dus alles aan doen om het binnen de perken te houden. En misschien wordt Stef later wel een vreselijk rotjochie, maar voor nu zijn dit mijn goede voornemens. Ik schrijf dus ook nergens dat hij ook daadwerkelijk zo gaat worden. En zeg nu zelf, voornemens zijn toch mooi? Als je helemaal geen idee hebt, komt er waarschijnlijk zowiezo niks van terecht....

Liefs Annet
 


quote: wondernetje reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('05-03-2007 11:02:01'));

Sja, Miep dat mag jij vinden, maar ik zou het toch echt fijn vinden als Stef in de eerste plaats begint met U zeggen. Als dit niet nodig is, vind ik het oke als het Jij wordt, maar ik wil toch echt dat hij daarmee begint.Zelfs de mensen die het niet nodig vinden, zullen dan toch weten dat hij wel weet hoe het hoort (volgens mijn opvoeding dan dus..)  En inderdaad zeg ik binnen de familie geen U, maar daarbuiten begin ik daar toch echt eerst mee.

Maar goed, dit is alleen mijn mening en wat ik belangrijk vind. Wat een ander daarvan vindt, zal mijn mening niet beinvloeden....

Groet Annet
P.s. Als je de rest de moeite niet waard vindt, noem het dan ook niet....





Wondernetje,

je voelt je duidelijk aangesproken, jammer hoor want zo was het niet bedoeld.

Nergens heb ik staan dat ik de rest de moeite niet waard vind. Jammer dat je dat zo gelezen hebt. Sommige dingen die genoemd worden zijn zo vanzelfsprekend (en dus zeker de moeite waard), dat iedereen zegt ja dat vind ik ook, dus is het geend discussie waard omdat iedereen het er mee eens is.

En je voornemen om je kinderen U te laten zeggen is ook lovenswaardig. Ik wilde dat ook bij bepaalde mensen. Maar het is me de ruzie met die mensen niet waard. Omdat ik vind dat het woordje U zelf geen respect toont. Ik kan dus heel dwars zeggen dat mijn meiden tegen iemand U moeten zeggen, en daar mee flinke discussies uitlokken met die mensen (wat ook heel respectloos richting die mensen kan over komen). Sorry maar dat is het mij niet waard.

In ieder geval is het allemaal niet zo zwart/wit er zijn vele grijstinten en je kinderen daramee om leren gaan richting anderen, dat is het ware respect.


Het is zeker goed om bepaalde dingen je voor te nemen. Heel veel succes er mee.

Miep
 
Hoi Annet,
Tuurlijk zijn voornemens mooi,die had ik bij de eerste,en al weet ik dat het niet altijd zo loopt,heb ik ze ook bij de tweede.
En natuurlijk kun je bepaalde richtlijnen hebben.
Die heb ik ook, en bij de eerste heeft dat goed gewerkt.
Ik ben zelf niet echt heel streng,maar mijn "lontje"is niet zo lang.
Als ik dus nee zeg,blijft het nee en discussies voeren met mijn eigen kind doe ik al helemaal niet,klaar.
Consequent zijn is het belangrijkste volgens mij.
Maar bij mij kwam het inderdaad een beetje over van,dit moet zus en dat moet zo en alles gaat vanzelf.
Verkeerd begrepen dan van mijn kant.
Tsja,zo loopt zo'n discussie weer lekker,haha.
Groetjes Tanja
 
Ik heb niet alles gelezen alleen maar het allereerste stukje.

Je kan nog zoveel ideeen hebben over hoe je het zou willen, maar in  het praktijd werken deze dingen heel anders.  Er zit namelijk een heel groot verschil tussen je verstand en je gevoel en moeders doen meestal dingen uit gevoel, wat betekend dat je je ideeen over opvoeding vanuit een andere hoek zal aanpakken.  

Dus deze discussie kan je pas voeren als jullie kinderen  op een leeftijd zijn dat het opvoeden begint. En dat is over zeker een of 2 jaren pas. Kan alleen maar zeggen, geniet van je babytjes, want als ze wat ouder worden en het opvoeden werkelijk  begint, zal je merken dat  dit best heel zwaar is.

mama van Britt 5,5 jaar, Lynn, 2,5 jaar en Ruben een half jaar.  
 
Ik ben van mening dat de opvoeding al eerder begint dan met twee jaar. Misschien het u zeggen, en handjes geven op verjaardagen wel, maar ze begrijpen al heel gauw wie er de baas in huis is. En dat bedoel ik niet als een tiran, maar als ik kinderen op twee-jarige leeftijd hoor schreeuwen tegen hun ouders en nergens aan meewerken, en als de ouders dan 5 keer nee moeten zeggen en ze doen het toch. . . nou, dan had de opvoeding wat mij betreft iets eerder mogen beginnen.
Maar, mijn kleine is pas 6 maanden, dus ik kan hier pas echt over meepraten over 1,5 jaar. Dan zullen we zien hoe het gegaan is, hihi (blijven jullie zolang ook nog hier hangen? hihi)
 
Jeuj de discussie is op gang gekomen. Ik voel me hier niet aangevallen door. Maar even aan de mama's van de peuterpubers en mama's die al meer kids hebben. Ik weet haast zeker dat jullie bij de eerste ook een hele waslijst hadden hoe jullie wilden opvoeden. En tuurlijk zal het niet altijd makkelijk zijn en als je kindje je al heel de dag zit te vervelen zul je ook wel eens toegeven. Ik snap dat allemaal wel hoor. Maar ik wil het toch graag op deze manier gaan proberen en verder zal ik wel zien.
Ben wel van mening betreffende het eten, dat wanneer je ze niet laat eten omdat ze iets 'zogenaamd niet lusten' je ze ook niet moet belonen met snoep en koek achteraf en ik denk dat ik me daar toch echt wel aan ga houden.
Maar ik zal over 2 jaar even een update doen hihi. Misschien vind ik mezelf dan wel een mega-doos!

Groetjes Kirsten
 
Hoi Miep

Allereerst..waarschijnlijk heb ik inderdaad jouw opmerking verkeerd begrepen, dus sorry daarvoor...

Wel nog een vraagje. Wat bedoel je als je zegt, het is de ruzie met andere mensen niet waard...mbt het U zeggen... ? Ik bedoel er niks mee, maar begrijp echt niet wat je bedoelt. Want als iemand zegt dat Stef geen U hoeft te zeggen, ga ik er ook niet meer moeilijk over doen...Ik wil alleen graag dat hij weet dat hij er (van mij dus) wel eerst mee moet beginnen.... Ben benieuwd wat je bedoelt..

Liefs Annet

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan