druk, praten en niet luisteren

A

ANONYMOUS_USERNAME

He meiden...

Ik ben erg lang niet geweest hier, maar lees trouw mee....

Maar nu heb ik toch een probleem....
Ik kan helemaal gek worden van Stefan.

Stefan praat de hele dag... en niet lief en gezellig praten, maar hard schreeuwen. De hele dag geluid.... TaTuTaTu, Brrrrrr, zingen etc... Het gaat echt de hele dag hard door! Als ik tegen hem ga fluisteren dan doet hij dat ook, maar na 10 seconden gaat ie weerd hard praten....
Ik kan hem op zo'n moment ook niet bereiken....

Ook is ie heel druk. We hebben hem nu op een suikervrij dieet staan om te kijken of daar de onrust vandaan komt. Wie weet na hoe lang je daarvan resultaat kunt zien??? Soms denken we dat ie ADHD heeft, maar dan zou ie ook concentratieproblemen moeten hebben en dat heeft ie niet!

Ook luistert ie heel slecht. Hij is duidelijk bezig grenzen te verleggen. Hij schreeuwd tegen ons, is brutaal, als ie boos is gaat ie slaan etc... We straffen hem natuurlijk wel, maar hebben het idee dat ie het gewoon niet snapt. Hij gaat maar door.
Hij kan ook de hele dag huilen om niets (bijvoorbeeld als ie geen snoepje krijgt oid) Huilen jullie kindjes ook zoveel???

En als hij een dagje bij opa en oma is geweest, dan horen we achteraf dat ie vreselijk lief is geweest... Ik weet echter echt niet wat wij verkeerd doen, waarom is hij zo dwars bij ons????

Hebbben weleens gedacht om hulp te gaan zoeken, maar ik kan toch mijn eigen kinderen we aan?? Het voelt echt als falen..... En andere (onze ouders enzo zeggen ook dat we het goed doen en dat er aan Stefan echt niets mankeert.... ze herkennen zelf dingen van ons (met name van mij) in hem....)

Wie o wie heeft tips zodat we het weer eniogszins gezellig hier in huis krijgen????
(ALLE TIPS ZIJN WELKOM!!!!!)

Sorry voor het lange verhaal!
Alvast bedankt!
Liefs
Go
 
Ohw meid, wat herkenbaar... Hier ook een 3 jarige die niet luistert, grenzen aan het verkennen is en vooral zijn volumeknop aan het herontdekken is. Straffen, wat is dat, daar maak ik toch een grap van ! dat lijkt zijn motto op dit moment te zijn. Dus echt tips heb ik niet voor je, alleen zou ik willen zeggen de aanhouder wint......
Dus gewoon blijven volhouden, het komt ooit goed (tja en wanneer dat ooit is ???????)
Ohwja, dat van opa en oma is heel herkenbaar, want dat zeggen die van ons ook steeds, snap niet wat jullie bedoelen hij is zo lief.....
 
Hier geldt de regel dat Julian buiten zoveel lawaai mag maken als hij wil. Gillen, schreewen enz. mag buiten, binnen wil ik dat niet hebben. Tuurlijk speelt hij wel eens wat wild en lawaaierig binnen, maar over het algemeen gaat het wel goed hier.
Ik ga zeker 1x per dag met hem naar buiten en dan mag hij fietsen, rennen, klimmen enz. en dus ook lawaai maken. Zo kan hij zich lekker uitleven.
Maar ieder kind is anders, en ik weet niet of zo'n regel bij jullie zou helpen.
Verder geen tips maar wel veel succes gewenst!!

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Hier is het niet zo herkenbaar van dat schreeuwen. Kian is ook z'n oren wel eens kwijt, maar die help ik 'm gauw weer vinden, want daar kan ik slecht tegen.

En dat het bij opa en oma anders gaat is normaal. In een week dat Kian iedere dag om 6.15 mij begint te roepen en klaarwakker is gaat ie logeren bij opa en oma en moeten ze 'm om 8.00 wakker maken omdat ze er echt uitmoeten.

Even over deze zin: "Hebbben weleens gedacht om hulp te gaan zoeken, maar ik kan toch mijn eigen kinderen we aan?? Het voelt echt als falen..... "

Ben je gek! Voel je svp nooit te goed om om hulp te vragen! Sommige dingen zijn nou eenmaal te pittig om van nature zomaar aan te kunnen. Dat heeft iedereen! Bij de een gaat het om opvoeden van z'n kinderen, bij de ander om z'n emoties netjes op een rijtje te krijgen, de ander heeft andere hulp nodig. Als je bang bent dat het door je vingers glipt trek dan svp zo snel mogelijk aan de bel. Wees moedig genoeg om je eigen trots opzij te zetten. Het is geen schande en geen falen!!! Iemand die slechte knieen heeft schaamt zich toch ook niet als ie in een rolstoel zit omdat ie z'n eigen gewicht niet meer kan dragen op z'n knieen? Die maakt dankbaar gebruik van dat er iemand heeft bedacht dat je je ook in een rolstoel kan voortbewegen!
Stel je voor dat je blijft klungelen terwijl je met een beetje hulp alles weer op de rit kunt krijgen.

Liefs Nelleke
 
O meiden het is zo moeilijk....

Stefan is zooo druk!
Als ik aan het praten ben met iemand, dan moet ik echt met flinke stemverheffing praten wil ik er een beetje bovenuit komen. Ik heb regelmatig keelpijn.

Vanmorgen liep ik met stefan aan de hand naar de wc omdat hij moest plassen. Hij loopt niet mee, maar springt en stuitert mee.... Het is net een stuiterbal.

Hij is compleet idolaat van alles wat met brandweer te maken heeft en zegt dus de hele dag TaTuTaTu... Of BRRRRR....

En als ie zo druk is, dan is ie niet te bereiken. hij praat soms zo hard dat Daniek er niet van kan slapen....

Hoevaak huilen jullie kinderen??? Soms huilt Stefan echt bij de kleinste dingen. Ik kan daar echt niet tegen en word heel boos, maar hij lacht me gewoon uit. Of hij zegt: ik ben ook heel boos. Dat laaste schreeuwt hij en begint dan ook te stampvoeten.....

Nelleke ik weet wel dat ik hulp kan zoeken als dat nodig is, maar mijn kinderen (en ik) zijn toch niet zo hopeloos als bij die supernanny op tv??!! (ik hoop het niet tenminste)...

Bedankt voor de lieve reacties!
Margo
 
Hoi Margo

Hulp zoeken is inderdaad juist iets krachtigs en juist het tegenovergestelde van falen hoor.

Stel dat er wel wat is met je zoontje. Je denkt zelf soms aan ADHD.....dan ga je dat niet zelf ontdekken. Daar heb je hulp van buitenaf voor nodig.

Misschien is er helemaal niets met hem aan de hand en zoekt hij heel erg naar grenzen..kan ook...

Je denkt soms aan ADHD schrijf je. Stel dat dat zo zou zijn...is dat voor hem ook heel lastig. Hij heeft het dan altijd druk in zijn hoofd. Daar heeft hij juist hulp bij nodig.

Ik geef je in ieder geval wat tips hiervoor. Dit is ook goed voor alle drukke kinderen, dus niet perse voor een kind met ADHD.

Zorg dat zijn kamertje een prikkelarme omgeving is. Ook in huis erop letten dat het overzichtelijk is en duidelijk.
Zorg dat je je dag via een vast patroon gaat laten lopen. Breng een hele duidelijke structuur in je dag. Maak je dag inzichtelijk voor hem door picto's op te hangen. Dit zijn plaatjes die je ophangt als een soort kalender van de dag. HIj ziet dan wat er staat te gebeuren de hele dag door. Dit kan al heel veel rust brengen. Hij hoeft het allemaal niet meer te bedenken en te malen in zijn hoofd. Hij loopt naar het bord en weet waar hij aan toe is.
Op internet kun je alle picto's vinden, kopieren en uitprinten.
Plak ze op een prikbord en wijs hem er steeds op.
Ook regels kun je hierop plakken. BV niet schreeuwen, niet slaan enz

geef hem alleen korte duidelijke instructies.
beloon hem als hij iets goeds doet....en ga af en toe iets doen waar hij zijn energie flink kwijt kan
Ga naar buiten, ga samen dansen...bedenk maar wat geks..

Misschien helpt alleen duidelijke structuur in huis hem al. Niet alle kinderen kunnen alle prikkels aan.

En schroom niet om gewoon eens bij je huisarts langs te gaan en je problemen te bespreken!
Je hebt een geen Nanny gezin hoor, maar de gebruiksaanwijzing per kind is gewoon soms net even ingewikkelder bij de een als bij de ander.
dat zegt niet altijd wat over jou als ouder of jullie als gezin.

Heb vertrouwen in jezelf en je kleine man

een goede site om meer te weten te komen van bv ADHD is die van BALANS zie www.balansdigitaal.nl
hier kun je voor jezelf kijken of je herkenning ziet...

succes Pascal
 
Hiya Margo!

Ik zit in precies hetzelfde schuitje als jij. Ik snap ook helemaal wat je bedoelt met "het voelt als falen"
Uiteraard weet je rationeel ook wel dat dat niet zo is maar dat doet niets af aan het gevoel.
Max lijkt nu weer een beetje te kalmeren maar mens wat een ellende. En alle suggesties die mensen hebben zijn heel behulpzaam maar (grote MAAR) wat te doen als niets werkt? Consequent blijven is heel mooi maar ik vroeg me vaak af waarmee dan? Hem consequent in een time out zetten waar hij onmiddelijk gewoon weer van weg liep? Consequent wachten tot zijn driftbui weg is om met hem te praten..en dan 5 minuten later weer? Het enige wat me dit vol deed houden was het feit dat als ie "gewoon" mijn Max was, dan was (is) hij ook extreem lief en zo slim en sociaal etc etc.
Op een gegeven moment ergerde ik me stiekem ook een beetje aan (heel goed bedoeld) advies, het kwam op me over alsof mensen dachten dat ik simpel was. Uiteraard heb ik het consequent zijn gedaan, uiteraard heb ik geprobeerd om structuur aan te brengen, uiteraard heb ik met zijn arts gesproken enz. Maar wat te doen als dat niks uithaald?

Overigens moest Max ook aan de medicatie voor Asthma en/of bronchitus en ik ben er wel achter gekomen dat het enorm uitmaakte qua gedrag toen ik die medicatie stopte. Daar werd ie echt buiten proportie aggresief van, was eng om te zien en dat was niet mijn kind in dat lijfje. Je zag hem echt niet meer als je in z'n ogen keek. Moet zeggen dat dat ENORM verschil maakt. Hij is een stuk blijer en rustiger. Ik hou mijn vingers gekruisd.
En als je even moet spuien en schreeuwen of vloeken of wat dan ook dan wil ik je best mijn e-mail geven hoor.
Ik wens je engelengeduld en een flinke fles wijn toe :)
Ajuus, ilja
 
Hai Margo

Hiervoor wilde ik me toch echt wel even inloggen hoor... Ik herken ALLES wat je schrijft en dan nog een beetje. Stef is ook bijzonder druk en lijkt echt ons huishouden te runnen, terwijl ik dat toch echt graag zelf zou doen. Wij hadden er ook nog eens een keer een (behoorlijk extreem) angstprobleem bij. En dus gaan we nu naar het Jeugdriagg.

Ik vond het niet meer kunnen zoals het thuis ging (en gaat, is nog niet erg veel veranderd na 2 gesprekken). Ik baalde de halve dag en heb me echt wel afgevraagd of ik dan soms gewoon niet geschikt ben voor het moederschap. OP sommige dagen hebben we echt alleen maar ruzie en op andere heb ik al geen geduld voordat hij uberhaupt zijn bedje uit is. Ik kon er gewoon niets meer aan doen. Echt een beetje op zeg maar.

Ik zie het totaal niet als falen dat ik hulp heb gezocht. Ik bedoel, stel je dit voor: Zou het niet vreselijk zijn als je je blijtf storen aan het gedrag van je kind en je daardoor alle leuke/mooie/gezellige/lieve momenten dus mist??

Ik zou zeggen, kaart het aan bij het CB (zo ben ik er ook gekomen) en zoek hulp. Ik vind het alleen al zo fijn om mijn verhaal te kunnen doen en te weten dat er beterschap om de hoek staat.

IK hoop dat je iets hebt aan mijn woorden. Mocht je meer willen weten, kun je me altijd mailen op hyves: www.wondernetje.hyves.nl/

Heel veel sterkte ermee en weet dat je niet alleen bent. Heel veel kindertjes zijn lang niet altijd zo schattig als ze overkomen. Het hoort er vaak gewoon bij.

Groetjes Annet
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan