druk, praten en niet luisteren

Dank je wel Pascal voor je tips....
Ga zeker op die site kijken...

Wellicht is het inderdaad een fase, maar hij duurt nu al zo lang. Stefan is gewoon een druk manneke, altijd al geweest...

Ik vraag ook altijd dat ie mij aan moet kijken, maar dat lukt niet.. Hij kijkt straal langs me heen... dat doet ie bewust... hij wil me dan niet aankijken. Als ik hem roep dan reageert ie niet...

Het is inderdaad een heerlijk mannetje en ik hou ook ontzettend veel van hem, maar hij maakt het voor zichzelf en voor mij vaak zo moeilijk.
Hij is vreslijk lief en zorgzaam en hij wilt altijd helpen. Het is ook een vreselijke knuffelkont, van die momenten moeten we het echt hebben....

Jenneke, kom maar op met die knuffels!!! Geen probleem hoor.... Het is dan wel een "zwaar" onderwerp, maar ook over een vreselijk lief knulletje!!

Margo
 
Hoi Margo,

Als ik zo je berichten lees, is mijn eerste reactie: zoek hulp. Niet omdat jij hebt gefaald of omdat je geen goede moeder bent, of omdat jij het niet aankan. Maar wel om er achter te komen of je zoontje een afwijkend gedrag heeft ten opzichte van leeftijdsgenoten. En hoe jij er op in kan haken.
Als het altijd al zo is geweest, is het dus GEEN fase waarin je kindje zit. Als je zelf al aan ADHD denkt (en meestal is je moedergevoel/onderbuik gevoel waar) zou ik echt professionals inschakelen.

Onze dochter heeft dan geen ADHD, maar wij vermoeden al heel lang dat er iets met haar is. Ook al altijd zo geweest. Bij ons in het dorp is een observatie en diagnostiekgroep. We hebben een kennismakingsgesprek gehad en uit mijn verhaal konden ze opmaken dat er wel iets met haar is. Terwijl ze overal een voorbeeldig meisje is. Iedereen zegt altijd: "Wat een lief meisje hebben jullie, wat is ze rustig enz", maar thuis is dat heel anders.
Nu gaat ze al 4 weken naar die observatiegroep (2 ochtende per week) en mijn gevoel is niet voor niets geweest. Het wordt nu door professionals bevestigd. Volgende week hebben we een 1e afstemmingsgesprek. Daarna kijken we hoe we verder gaan, welke professionals erbij gehaald gaan worden en ook tips enz hoe wij beter met haar om kunnen gaan. Heel waardevol om je kindje beter te leren begrijpen.
Met de opmerking: bij zulke jonge kinderen kun je geen diagnose stellen, benik het niet mee eens. Vaak als je kinderen gaat 'testen' op een leeftijd van 6 jaar, moet je altijd in het verleden duiken. Er is op jonge leeftijd ook al veel te zien/op te merken. Als je pas laat aan de gang gaat, heb je al die jaren moeilijk tijden gehad.
Als onze dochter over 3 maanden een (voorlopige) diagnose krijgt, kunnen we daar nu al op in spelen door een juiste school te kiezen, juiste hulp in te schakelen, tips te krijgen, dingen aangereikt krijgen die je als ouders over het hoofd ziet.

Als je behoefte hebt, mag je me mailen. Er zal in jou woonplaats (of omsteken) vast ook wel zoiets zijn.
Succes!
Ps: Het is niet erg als kinderen je niet aankijken. Er zijn kinderen die dat echt niet kunnen en dichtklappen. Denk aan autisme (niet dat jou zoon dat heeft). Maar niet iedereen vind dat prettig. Je gezichtsuitdrukking kan iets anders aangeven dan je stemvolume/klank van je stem. Dat kan verwarrend zijn voor kinderen. Soms kijken ze je liever niet aan, maar luisteren wel naar wat je zegt. Dwing dat dus liever niet...het aankijken.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan