Hoi Lisette!
Wat een verhaal weer, zeg! Zo nietsvermoedend naar de verloskundige gaan en dan zo'n klap te verwerken krijgen....dat is niet mis. Bij ons is het iets anders gegaan. Ik was een week of 7 zwanger, toen ik een bloeding kreeg. Omdat we op korte termijn op vakantie naar Griekenland zouden gaan, wilde ik graag weten of er reden tot bezorgdheid was. We mochten toen voor een echo naar het ziekenhuis, maar daarop was een zwangerschap te zien van nog geen 5 weken. We moesten een week later (1 dag voor vertrek) terugkomen, maar op de echo was alleen te zien dat het wel was gegroeid, maar er was nog geen hartactie te zien. We kregen weer een afspraak voor twee weken later en zijn intussen maar gewoon op vakantie gegaan. Onze kansen waren 50:50....
Na de vakantie gingen we weer voor een echo naar het ziekenhuis. Het vruchtje was wel wat gegroeid, maar niet conform 2 weken. Toch geloofde de gyn dat er een kans van 1% was dat het wel goed was, dus wachtten we nog een week. We kregen wéér een echo (vorige week vrijdag) en toen was te zien dat de zwangerschap al een beetje aan het verschrompelen is in mijn buik....
We wachten nu op het op gang komen van de miskraam. Als die niet komt, word ik over 1,5 week gecurreteerd. Het omgaan met de emoties vind ik soms best moeilijk. Er loopt ook van alles door elkaar en ik geloof dat ik wel kan spreken van heuze mood-swings. Ik slinger tussen boosheid, verdriet, angst, hoop, blijdschap.
.....
Daar komt bij dat ik mij bij tijden best schuldig voel naar mijn werk toe. Bah.
Allerlei gevoelens dus! Ik laat het maar allemaal over me heen komen. En ik schrijf veel van me af hier op het forum en praat erover met mijn man.
Na de curretage gaan wij niet moeilijk doen en een cyclus afwachten. Mijn cyclus heeft ook mood-swings, geloof ik.... De ene keer duurt 'ie 24 dagen, de andere keer 44 dagen. Daar is dus geen pijl op te trekken, dus afwachten heeft geen enkele zin bij ons. We zijn dat zo gewend en tja, het is wat lastig. Maar eigenlijk geeft mijn lichaam vrij duidelijke signalen als ik zwanger ben en weet ik het eigenlijk al voordat ik kan testen. Zo weet ik dan toch ongeveer wanneer het is gebeurd.
We hebben een dochtertje (13 maanden) en toen ik zwanger raakte, had ik vooraf al 3 maanden geen menstruatie gehad. (Ik heb me toen uiteraard helemaal SUF getest!) Maar toen ik eenmaal wel zwanger was, voelde ik het meteen. Ik kon niet meer op mijn buik slapen van de pijn in mijn borsten!!! Toen ik opnieuw ging testen, was het ook weer negatief en omdat de huisarts het ook allemaal niet meer wist, mocht ik naar de gyn. Daar begon weer een verhaal apart, maar dat schrijf ik later wel een keer, als je het leuk vindt om te horen. Ik ga nu lekker even slapen....
Liefs van Sisi.
PS Die site met de sterretjes heb ik ook gezien. Ik heb onze ster er alleen nog niet opgezet, omdat die nog niet is 'geboren'. Hoe heet jullie 'ster'?
