Een nieuw "gezicht"

hoi lisette

jeetje meid wat erg allemaal ik hoop dat je het en beetje kan verwerken en je er genoeg over kan praten.... ik denk aan je..en leef met je mee

nou ik ben tobi en heb helaas ook een miskraam gehad... ik weet hoe het voelt en bij is de klap eigenlijk pas na drie weken gekomen (toen ik weer aan het werk ging)
we gingen drie dagen later op vakantie , lekker met zijn tweeen weg......

hoe het precies gegaan is, vertel ik nog wel een keer, moet zo naar mijn werk (van 15.00 tot de volgende dag 10.30)

ik weet wel dat het niet iets is wat je moet onderschatten en dat er veel emoties bij komen kijken .......................

zoals roebie al schreef ik heb hier veel steun gehad en   nog steds ..
op dit momnet voor de tweede keer na mijn curettage ongesteld geworden ( de eerste keer na vijf weken en nu na 40 dagen geworden.........en bij de tweede keer had ik af en toe het gevoel dat ik weer zwanger was maar toch ook weer niet... ( durfde het ook niet te geloven.) maar het was dus ook niet zo....

hopenlijk is mijn volgende cyclus minder lang.

meid ik moet gaan anders kom ik te laat op mijn werk

de volgende keer schrijf ik langer

liefs tobi
 
quote: sisi reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('04-10-2005 22:07:05'));

Hoi Lisette!
Wat een verhaal weer, zeg! Zo nietsvermoedend naar de verloskundige gaan en dan zo'n klap te verwerken krijgen....dat is niet mis.  Bij ons is het iets anders gegaan. Ik was een week of  7 zwanger, toen ik een bloeding kreeg. Omdat we op korte termijn op  vakantie naar Griekenland zouden gaan, wilde ik graag weten of er reden tot bezorgdheid was. We mochten toen voor een echo naar het ziekenhuis, maar daarop was een zwangerschap te zien van nog geen 5 weken. We moesten een week later (1 dag voor vertrek) terugkomen, maar op de echo was alleen te zien dat het wel was gegroeid, maar er was nog geen hartactie te zien. We kregen weer een afspraak voor twee weken later en zijn intussen maar gewoon op vakantie gegaan. Onze kansen waren 50:50....
Na de vakantie gingen we weer voor een echo naar het ziekenhuis. Het vruchtje was wel wat gegroeid, maar niet conform 2 weken. Toch geloofde de gyn dat er een kans van 1% was dat het wel goed was, dus wachtten we nog een week. We kregen wéér een echo (vorige week vrijdag) en toen was te zien dat de zwangerschap al een beetje aan het verschrompelen is in mijn buik....
We wachten nu op het op gang komen van de miskraam. Als die niet komt, word ik over 1,5 week gecurreteerd. Het omgaan met de emoties vind ik soms best moeilijk. Er loopt ook van alles door elkaar en ik geloof dat ik wel kan spreken van heuze mood-swings. Ik slinger tussen boosheid, verdriet, angst, hoop, blijdschap. o_O.....
Daar komt bij dat ik mij bij tijden best schuldig voel naar mijn werk toe. Bah.
Allerlei gevoelens dus! Ik laat het maar allemaal over me heen komen. En ik schrijf veel van me af hier op het forum en praat erover met mijn man.
Na de curretage gaan wij niet moeilijk doen en een cyclus afwachten. Mijn cyclus heeft ook mood-swings, geloof ik.... De ene keer duurt 'ie 24 dagen, de andere keer 44 dagen. Daar is dus geen pijl op te trekken, dus afwachten heeft geen enkele zin bij ons. We zijn dat zo gewend en tja, het is wat lastig. Maar eigenlijk geeft mijn lichaam vrij duidelijke signalen als ik zwanger ben en weet ik het eigenlijk al voordat ik kan testen. Zo weet ik dan toch ongeveer wanneer het is gebeurd.
We hebben een dochtertje (13 maanden) en toen ik zwanger raakte, had ik vooraf al 3 maanden geen menstruatie gehad. (Ik heb me toen uiteraard helemaal SUF getest!) Maar toen ik eenmaal wel zwanger was, voelde ik het meteen. Ik kon niet meer op mijn buik slapen van de pijn in mijn borsten!!! Toen ik opnieuw ging testen, was het ook weer negatief en omdat  de huisarts het ook allemaal niet meer wist, mocht ik naar de gyn. Daar begon weer een verhaal apart, maar dat schrijf ik later wel een keer, als je het leuk vindt om te horen. Ik ga  nu lekker even  slapen....  
Liefs van Sisi.

PS Die site met de sterretjes heb ik ook gezien. Ik heb onze ster er alleen nog niet opgezet, omdat die nog niet is 'geboren'. Hoe heet jullie 'ster'?




 
Hoi Sisi,

Hoe gaat met jou? Ik had nog niet gereageerd op jou reactie, maar ben  blij om het te lezen!! Zoveel herkenning... Je vertelde al even dat je soms ervaart dat je van de ene emotie in de andere emotie valt. Is je lichaam zelf al op gang aan het komen? Ik las dat je je soms naar voelt ten opzichte van je werk. Ben je op dit moment thuis tot dat het vruchtje los komt (wat klinkt dat naar). Ik wil je zeggen  dat je nu echt alle tijd mag nemen. Ik weet niet of jij collega's hebt die het zelfde hebben meegemaakt, maar die begrijpen je gevoelens toch beter dan iemand die vanuit zijn verstand praat. Blijf dicht bij jezelf en luister naar je eigen lichaam er is niemand die in deze situatie een passend antwoord kan geven, dan jijzelf.

Heel veel sterkte,
Lisette
 
Hoi Roebi,

Ik heb je verhaal gelezen... Wat een zware periode hebben jullie doorgemaakt. Alsnog naar het ziekenhuis voor de curretage, voelde je je niet overrompeld. Je lichaam leek volgens het boekje alles zelf te willen oplossen.
 Ik herken in dat wat je vertelt over je lichaam de kans geven om eerst zelf het vruchtje kwijt te   laten raken.  Toch spreek je nog van falen? Waarom van falen? Je lichaam heeft op de een of andere manier laten weten dat het vruchtje niet levensvatbaar was. Eigenlijk is het dan toch knap van je lichaam dat hij het afstoot. Hoe  moeilijk het verdriet ook te verwerken is  wat dan op je pad komt...
Verder vind ik het grappig om te lezen, dat wij allebei in januari gestopt zijn met de pil. We hebben zeer dicht op elkaar het zelfde pad bewandelt.
Wat ik van de week confronterend vond is dat ik aan huis een kraampakket afgeleverd heb gekregen.... En aan de andere kant hoop ik dat ik het snel wel kan gaan gebruiken! Weer die dubbele gevoelens...

Lisette
 
Hoi Tobi,

Wat lief om al die steun te mogen ontvangen van jou en al die andere lieve meiden..
Het "praten" lucht soms zo op en geeft verheldering!
Ik zou het fijn vinden om je verhaal zoals het bij jou gelopen is te horen (lezen).
Of kan ik het hier op het forum ergens vinden?
Ik hoop dat ik ook voor jou een steun kan wezen en dat we uiteindelijk allemaal weer mogen genieten van het zwanger zijn..
Ik vind het namelijk best moeilijk nu je weet wat zwanger wezen inhoud en je geduldig moet wachten...

Lisette
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan