<p>Ha die mama’s! Onze dochter (onze baas in huis) is vorige week de mijlpaal van 1 jaar bereikt. Hartstikke leuk! Onze lieve kleine eigenwijze schat! Wij blij dat we doodvermoeid maar verder redelijk ongeschonden het eerste onwijs turbulente jaar hebben mogen overleven! joepie! Hehe! Yes! </p><p>Maar… deze 1 jarige dame heeft iets nieuws, ze heeft namelijk het mama fan membership naar een nieuw level getild. En dat houdt in dat:</p><p> -Als mama moet plassen of poepen dat de baas dan staand met haar handen op mama’s knieën voor mama wil staan om haar aan te kijken. Gewoon kijken. Recht je ziel in. Afvegen vergt wat creativiteit maar hey! Daar word je vanzelf handig in! </p><p>-Onze kersverse dreumes de hele dag met haar armen vooruit op de grond zit in de hoop dat ik een gegeven moment besluit om haar 24:7 op mijn heup te dragen. </p><p>-Het gebrabbel “nanana” in seconde werk kan omslaan naar in volle hysterie zonder tranen en krijsen waarbij het lijkt alsof mevrouw op deze vroege leeftijd haar laatste aardappel reeds gegeten heeft.</p><p>-Mama niet meer kan eten waar de baas bij is want de baas heeft dan ineens ook honger. Dus als mama wat wil eten (waar ze nogal van houdt) moet ze het stiekem en heel snel doen in de keuken, betrapt betekend delen. Of dit nou een citroen, soepstengel of een complete rijsttafel is, Mama heeft nog nooit zo snel leren eten</p><p>– Mevrouw ineens schopt tijdens het verschonen van de luier?</p><p>-Niet te vermaken is met haar 3 ton speelgoed maar alleen met het lange haar van mama en de vorken uit de vaatwasser die per ongeluk nog open stond. Bij inname breekt de hel los want dat moet zij in godsnaam op deze wereld zonder DIE vork?!?!!! Haar leven is in 3 seconde compleet zinloos geworden en dat zullen de buren weten.</p><p> -Papa op miraculeuze wijze NERGENS last van heeft. En wordt door mama ook bevestigd. Ik heb het gezien! Papa kan gewoon ongestoord poepen. Dames WAT IS DIT ?! </p>
Een nogal irritante fase :)
- Onderwerp starter Lelala
- Startdatum
Het klinkt inderdaad alsof ze probeert hoe ver ze kan gaan met alles. Dus ik zou beginnen met duidelijke grenzen aangeven. Als je alleen naar het toilet wilt leg haar dit uit en bied haar een alternatief. Uiteraard veel aandacht aan geven als het goed gaat.
En eten misschien zelf ook iets meer op vaste momenten met haar samen doen? Kan me wel voorstellen als ze je ziet eten dat ze zelf ook trek krijgt of gewoon denkt dat ze honger heeft en moet eten. Door samen te eten maak je daar tevens een sociaal moment van voor haar.
Dus: kies je strijd en ben duidelijk in wat je van haar verwacht. En kan me voorstellen dat je soms denkt dat het vervelend is voor de buren maar wellicht hebben ze zelf ook kinderen en begrijpen ze het. En anders zou ik misschien met dochter samen iets knutselen, oordopjes erbij plakken en samen lang gaan brengen. Hebben we met een feestje ook eens gedaan, kost niks maar de buren stoorden zich niet aan onze herrie ?
En eten misschien zelf ook iets meer op vaste momenten met haar samen doen? Kan me wel voorstellen als ze je ziet eten dat ze zelf ook trek krijgt of gewoon denkt dat ze honger heeft en moet eten. Door samen te eten maak je daar tevens een sociaal moment van voor haar.
Dus: kies je strijd en ben duidelijk in wat je van haar verwacht. En kan me voorstellen dat je soms denkt dat het vervelend is voor de buren maar wellicht hebben ze zelf ook kinderen en begrijpen ze het. En anders zou ik misschien met dochter samen iets knutselen, oordopjes erbij plakken en samen lang gaan brengen. Hebben we met een feestje ook eens gedaan, kost niks maar de buren stoorden zich niet aan onze herrie ?
Wat een goed idee, Rozenmeisje!
Vind het wel heel lastig om ineens zo over te gaan op opvoeden. De transitie van moeie baby moeder naar iemand die ook ineens echt moet gaan opvoeden is duidelijk begonnen! Ben geen Piet paniek maar krijg het er wel een beetje benauwd van dat ik geen flauw idee heb wat en hoe ik dit moet aanpakken ? grenzen stellen is krijsen... toegeven is soms het makkelijkste.. maar snap ook dat dat niet moet. Maar wanneer ga je zien dat het werkt? Ik heb echt het idee dat het niks uitmaakt wat ik doe en ze ook totaal niet snapt wat ik bedoel. Gevoelsmatig is ze daar nog te klein voor.. hoe stel je grenzen naar een baby? Ik zeg echt wel dat ze iets niet mag, hardop, zacht, haar haar weg, zet haar ergens anders... ik probeer wel dingen..maar het lijkt niet aan te komen.. maargoed ik moet nog leren ? alle tips zijn welkom.
Vind het wel heel lastig om ineens zo over te gaan op opvoeden. De transitie van moeie baby moeder naar iemand die ook ineens echt moet gaan opvoeden is duidelijk begonnen! Ben geen Piet paniek maar krijg het er wel een beetje benauwd van dat ik geen flauw idee heb wat en hoe ik dit moet aanpakken ? grenzen stellen is krijsen... toegeven is soms het makkelijkste.. maar snap ook dat dat niet moet. Maar wanneer ga je zien dat het werkt? Ik heb echt het idee dat het niks uitmaakt wat ik doe en ze ook totaal niet snapt wat ik bedoel. Gevoelsmatig is ze daar nog te klein voor.. hoe stel je grenzen naar een baby? Ik zeg echt wel dat ze iets niet mag, hardop, zacht, haar haar weg, zet haar ergens anders... ik probeer wel dingen..maar het lijkt niet aan te komen.. maargoed ik moet nog leren ? alle tips zijn welkom.
Wow, je bericht klinkt voor mij echt heel negatief.
First things first:
- als je jou dochter de baas noemt zal ze zich daar naar gedragen. Neem controle mama! Jij maakt de regels en zij hoort te luisteren. Ja, dat gaat gepaard met verdriet voor je dochter. Maar als je dat nu niet oppakt heb je straks echt een kleine directeur rondlopen en heb jij niks meer voor het zeggen.
Qua eten begrijp ik je enorm. Alles wat wij eten moet onze dochter van 1,5 ook hebben. Dus wij leren haar dat te vragen: ‘papa/mama die’ is genoeg gezien haar woordenschat. Als ze dat namelijk kan kunnen we ook eens buiten de deur eten zonder scène. Daarbij vind ik het prima dat ze veel proeft. Ik kan haar niet gelukkiger maken dan wanneer ze tijdens het koken mag proeven.
geef de grenzen aan. Praat met je partner over wat je wel en niet vind kunnen. Onze dochter heeft de voornaam van mijn partner opgepikt, maar ik wil niet dat ze hem nu al zo noemt. Voor haar is het gewoon papa. En hoe lastig ook, ik corrigeer het en hij negeert het.
kies een vorm van regels duidelijk maken die bij jou past. Je moet het immers de komende jaren volhouden. Ik leg één keer uit dat het niet mag en waarom niet, dan waarschuw ik 2 keer en de 3e keer krijgt ze straf. En dat is nu nog in de vorm van even in de kinderstoel zitten, waarna ik nogmaals uitleg waarom ze daar even moest zitten.
resultaat daarvan is dat ze nu al in de gaten heeft dat ik geen grapje maak. Ze kan bijvoorbeeld gewoon mee naar de bakker zonder dat ze ergens aan komt.
Nou niet gaan denken dat hier alles perfect is, want dat is het zeker niet. Maar qua regels en duidelijkmaken daarvan ben ik streng. Ze weet precies wat ze aan me heeft.
kies je strategie, overleg met je man en ga er samen voor! Dat geeft een week of 2 gedoe en daarna zal je dochter toegeven en leren luisteren.
Succes!
First things first:
- als je jou dochter de baas noemt zal ze zich daar naar gedragen. Neem controle mama! Jij maakt de regels en zij hoort te luisteren. Ja, dat gaat gepaard met verdriet voor je dochter. Maar als je dat nu niet oppakt heb je straks echt een kleine directeur rondlopen en heb jij niks meer voor het zeggen.
Qua eten begrijp ik je enorm. Alles wat wij eten moet onze dochter van 1,5 ook hebben. Dus wij leren haar dat te vragen: ‘papa/mama die’ is genoeg gezien haar woordenschat. Als ze dat namelijk kan kunnen we ook eens buiten de deur eten zonder scène. Daarbij vind ik het prima dat ze veel proeft. Ik kan haar niet gelukkiger maken dan wanneer ze tijdens het koken mag proeven.
geef de grenzen aan. Praat met je partner over wat je wel en niet vind kunnen. Onze dochter heeft de voornaam van mijn partner opgepikt, maar ik wil niet dat ze hem nu al zo noemt. Voor haar is het gewoon papa. En hoe lastig ook, ik corrigeer het en hij negeert het.
kies een vorm van regels duidelijk maken die bij jou past. Je moet het immers de komende jaren volhouden. Ik leg één keer uit dat het niet mag en waarom niet, dan waarschuw ik 2 keer en de 3e keer krijgt ze straf. En dat is nu nog in de vorm van even in de kinderstoel zitten, waarna ik nogmaals uitleg waarom ze daar even moest zitten.
resultaat daarvan is dat ze nu al in de gaten heeft dat ik geen grapje maak. Ze kan bijvoorbeeld gewoon mee naar de bakker zonder dat ze ergens aan komt.
Nou niet gaan denken dat hier alles perfect is, want dat is het zeker niet. Maar qua regels en duidelijkmaken daarvan ben ik streng. Ze weet precies wat ze aan me heeft.
kies je strategie, overleg met je man en ga er samen voor! Dat geeft een week of 2 gedoe en daarna zal je dochter toegeven en leren luisteren.
Succes!
Heel erg herkenbaar... onze zoon van net 1 geeft ook heel indringende speeches en daarom zijn we hem kleine führer gaan noemen ?
Het is een onwijs lief en grappig jongetje, maar oh, wat kan hij stout zijn en wat heeft hij een sterke eigen wil. Als je nee zegt, doet hij het snel nog een keer en als je te dicht in de buurt komt dan knijpt, krabt, slaat of schopt hij je. En als je hem corrigeert, doet dat hem echt helemaal niks... vanmorgen beet hij mij, en ik beet hem ook goed terug (je moet iets ?
), het leek wel of meneer het niet eens doorhad. Als hij slaat of krabt zeg ik dat hij moet aaien en doen we die beweging, dat lijkt enigzins te werken.
Bij drama laten we hem zoveel mogelijk in zijn sop gaar koken, hij zwiept zichzelf achterover, ik leg hem op de grond en ik zeg " ik hoor het wel als je klaar bent" en loop dan weg. Dan ligt hij even een halve minuut boos te zijn en dan gaat hij weer spelen, Alsof er niks is gebeurd.
Alleen naar de wc gaan is hier ook verleden tijd, ik zie het maar alvast als begin van zindelijkheidstraining en hij zwaait dan ook altijd mijn poep of plas uit als ik doortrek ?
En wat betreft onze spullen... het lijkt hier bijna zo'n snoezelruimte... mooie spullen staan er niet meer.. ik heb geen zin om politieagent te spelen, zo kan meneer veilig spelen en hoef ik hem niet continu in de gaten te houden
Het is een onwijs lief en grappig jongetje, maar oh, wat kan hij stout zijn en wat heeft hij een sterke eigen wil. Als je nee zegt, doet hij het snel nog een keer en als je te dicht in de buurt komt dan knijpt, krabt, slaat of schopt hij je. En als je hem corrigeert, doet dat hem echt helemaal niks... vanmorgen beet hij mij, en ik beet hem ook goed terug (je moet iets ?
), het leek wel of meneer het niet eens doorhad. Als hij slaat of krabt zeg ik dat hij moet aaien en doen we die beweging, dat lijkt enigzins te werken.Bij drama laten we hem zoveel mogelijk in zijn sop gaar koken, hij zwiept zichzelf achterover, ik leg hem op de grond en ik zeg " ik hoor het wel als je klaar bent" en loop dan weg. Dan ligt hij even een halve minuut boos te zijn en dan gaat hij weer spelen, Alsof er niks is gebeurd.
Alleen naar de wc gaan is hier ook verleden tijd, ik zie het maar alvast als begin van zindelijkheidstraining en hij zwaait dan ook altijd mijn poep of plas uit als ik doortrek ?
En wat betreft onze spullen... het lijkt hier bijna zo'n snoezelruimte... mooie spullen staan er niet meer.. ik heb geen zin om politieagent te spelen, zo kan meneer veilig spelen en hoef ik hem niet continu in de gaten te houden
Hoi Wolkje,
wees gerust hoor, er is niks negatiefs bedoeld, jammer dat je de humor niet inziet van het bericht en niet door het sarcasme heen kunt lezen. Helaas loopt het hier niet altijd op rolletjes (of wolkjes) en dit benoem ik. Ik weet dat daar nogal een taboe op heerst, de negatieve kanten van het moederschap belichten, maar ze bestaan echt en dat weten we (sommige stiekem) allemaal! En we weten ook allemaal dat we soms door baby's geleefd worden.. of heb jij het eerste jaar niet in dienst gestaan van je kind? Ik kom daar net uit, hoop dat je begrijpt dat het voor ons even omschakelen is. Dankjewel voor de rest van je inhoudelijke bericht! Heb ik iets aan, topper ??
wees gerust hoor, er is niks negatiefs bedoeld, jammer dat je de humor niet inziet van het bericht en niet door het sarcasme heen kunt lezen. Helaas loopt het hier niet altijd op rolletjes (of wolkjes) en dit benoem ik. Ik weet dat daar nogal een taboe op heerst, de negatieve kanten van het moederschap belichten, maar ze bestaan echt en dat weten we (sommige stiekem) allemaal! En we weten ook allemaal dat we soms door baby's geleefd worden.. of heb jij het eerste jaar niet in dienst gestaan van je kind? Ik kom daar net uit, hoop dat je begrijpt dat het voor ons even omschakelen is. Dankjewel voor de rest van je inhoudelijke bericht! Heb ik iets aan, topper ??
Marjooww! Haha dankjewel voor deze eerlijke reactie! You know the struggle! Kan ik echt wat mee! Geeft aan dat we niet de enige zijn 
schept een band hè, zo'n beginnende dreumes ? ze zijn zo lief maar het vergt hier en daar wat aanpassings en relativeringsvermogen... van ons in ieder geval.. maar van jullie dus kennelijk ook. Hoort er dan wellicht gewoon bij? ? doet goed om te weten dat we niet direct iets verkeerds doen en fijn dat wij moeders een beetje kunnen sparren en af en toe ook een potje ongegeneerd zouden moeten mogen klagen toch ? Maar kunnen we misschien beter stiekem doen.. als we stiekem chocola aan het eten zijn op een verstopplek waar niemand ons kan horen ?
schept een band hè, zo'n beginnende dreumes ? ze zijn zo lief maar het vergt hier en daar wat aanpassings en relativeringsvermogen... van ons in ieder geval.. maar van jullie dus kennelijk ook. Hoort er dan wellicht gewoon bij? ? doet goed om te weten dat we niet direct iets verkeerds doen en fijn dat wij moeders een beetje kunnen sparren en af en toe ook een potje ongegeneerd zouden moeten mogen klagen toch ? Maar kunnen we misschien beter stiekem doen.. als we stiekem chocola aan het eten zijn op een verstopplek waar niemand ons kan horen ?Niks aan de hand, maar gewoon tijd om het woordje nee te leren. Als ze van jouw bord wil eten, dan kun je kiezen om rustig nee te zeggen en het niet toe te laten. Natuurlijk volgt dan een krijspartij, waar je haar ook in kan steunen (troostend praten dat je snapt dat het ook stom is als het niet mag) maar wel volhouden. Trust me, dat doe je liever nu dan als ze 16 zijn. Ik vond het als moeder echt even omschakelen dat huilen nu niet meer voorkomen kan worden (huilen uit frustratie dan), terwijl dat vaak een doel is met een baby (want vaak is er dan iets). Succes!! En houd de humor maar vast, dat helpt