Een tweede??? Keuzes!!!

Wij gaan ook voor een tweede, onze oudste is nu 16 maanden, ik wil juist geen groot leeftijdsverschil kunnen ze over een paar jaar lekker met elkaar spelen lijkt mij wel gezellig.

 
Wij wilden geen groot verschil, maar hebben helaas in januari afscheid moeten nemen van de zwangerschap wegens afwijkingen. Onze dochter zal geboren worden als onze zoon 2 jaar en 3 maanden was. Mijn broer had meer geluk en die heeft in dezelfde periode wel gezonde kindjes gekregen (even oud). Het gaat goed, maar ook zij zeggen: het is ook pittig, je gaat niet zomaar even ergens heen in je up met twee kleintjes die beide nog veel vragen en voordat je ze in de auto hebt!

Onze oudste, bijna 2 en half is vol aan het peuterpuberen! En die zal dus nu anders een zusje gehad hebben van 3 maanden. Het lijkt mij zwaar. Want zelfstandigheid bij 2 jarigen bestaat vooral uit het verkennen van hun zijn en grenzen (Nee, nee, nee, nee, nee)

De buurvrouw heeft twee dicht bij elkaar (schelen 2 jaar) en zegt: het is alleen maar ruzie met die twee!

In eerste instantie wilden wij het ook en leek het ons fantastisch. Het heeft helaas toen niet zo mogen wezen. En als ik nu merk hoe "flexibel" onze oudste momenteel is, dan denk ik soms dat het maar goed is ook (ondanks dat ik haar ontzettend mis en het nog dagelijks pijn doet, begrijp me niet verkeerd). Aan de andere kant: ook de oudste groeit er in zekere zin in mee, maar wel op geheel eigen manier!

Kan me ook nog een aflevering herinneren van Oei ik Groei, Hierin was het ook alleen maar ellende tussen de twee kids omdat de oudste simpelweg nog alle aandacht nodig heeft van de ouder(s) tot een jaar of 3.

Succes met je keuze!
 
Sorry hoor, maar wat een klinkklare onzin dat ze tot hun 3e de volle aandacht nodig hebben. De oudste hier is heel lief voor zijn broertje, helpt me gerust mee, en vermaakt zijn eigen prima als ik met de jongste bezig ben.
Is het pittig? Ja, met een absolute huilbaby en een grote operatie bij de oudste, dus ziekenhuis in en ziekenhuis uit met beide kindjes.

Vroeger deden die vrouwen dat toch ook allemaal? Het lijkt tegenwoordig wel of het eigen belang voor het belang van het kind komt. Veel vrouwen voeden hun kind de helft van de tijd maar op. De rest zitten ze op een kinderdagverblijf.

Ik kan je uit ervaring vertellen dat een groot leeftijdsverschil echt niet leuk is. En zeker op latere leeftijd niet. Dan leef je echt in 2 verschillende werelden. Is dat dan wat je wil voor je kinderen? Om het zelf nu wat rustiger te hebben?

Kijk het moet allemaal wel gaan en lukken. En die keus hebben we niet. We kunnen geen verlanglijstje indienen om zwanger te worden. En het blijft ieders eigen keuze natuurlijk. Maar denk wel eraan hoe het in de toekomst voor hun is.

Ik weet dat ik nu een hoop meiden boos maak met mijn uitspraken. Maar dat is mijn mening.
 
Dat broertjes en zusjes ruzie maken dat is een feit. Dat hoort bij het opgroeien. Het is hun eerste kennismaking met het sociale leven en leren zo voor zichzelf op te komen en rekening met elkaar te houden. Ik snap dat de meesten mensen er geen zin in hebt maar neem calculeer het wel in. Bij ons zit er 2,5 jaar tussen en Loïs was enorm jaloers toen Sven werd geboren, dat kan ook als je kindje ouder is. Als ze jonger zijn pakken ze het sneller op. Sven was een huilbaby, die het eerste jaar vreselijk veel aandacht nodig heeft gehad... ik vond het een zware periode en ik heb wel eens gedacht: wilde ik daarom een tweede?
Nu is Sven ruim 2 jaar en maken ze geregeld ruzie maar ze kunnen ook heel erg leuk samen spelen en enorm veel lol hebben. Als ze meer jaren schelen wordt samen spelen wel minder. En dat is niet zo leuk.
Ik heb 4 zussen en 1 broer. Die zijn kort op elkaar geboren. Toen hebben we veel ruzie gemaakt, veel lol gehad en mijn ouders werden wel eens gek van ons... maar nu is er altijd iemand waar je een kop koffie bij kan doen of waar je je verhaal bij kan doen als er iets gebeurd is (wat trouwens ook niet vanzelfsprekend is).

Kortom: je weet niet hoe het is om een tweede te hebben... ga er gewoon voor en accepteer hoe het loopt. Het kan inderdaad heel lang duren en als het wel snel raak is, geniet ervan. Alles is tijdelijk... de huiluren en de ruzieuren... als je oudste naar school gaat heb je weer meer tijd over... enz...
Enne... we mogen ons als moeder ook wel eens drukbezet voelen. Vroeger bracht men grote gezinnen groot en nu denkt men al superdruk te zijn met 1 kind. Echt... dat is niet waar... moeder zijn is heerlijk ook met meerder kinderen en je kunt jezelf zo druk maken als je zelf wilt.

Ik ben het eigenlijk wel met supertje eens. Het is voor kinderen helemaal niet erg om aandacht te delen, als je maar wel aandacht aan alle kinderen kan geven. Als kinderen groter worden spelen ze halve dagen buiten (geef je ook geen aandacht)... en ik vind ook dat ouders hun kinderen zelf op moeten voeden. Onze kinderen gaan maximaal 2 dagen (of dagdelen) naar de gastouder/oma en 5 dagen zijn we zelf thuis... meer wil ik ook niet en vind ik niet verantwoord. Je krijgt geen kinderen om vervolgens carierre te willen maken en de kinderen te laten opvoeden in een kinderdagverblijf of door opa en oma. Kinderen hebben ouders nodig. ben je er niet voor ze, dan zal je de rekening ongetwijfeld later gepresenteerd krijgen doordat kinderen niet goed gehecht zijn of je gezag niet accepteren... er zijn er nl te veel die iets over hen te zeggen hebben.

Succes met het doorhakken van de knoop. Hier gebruiken we geen anticonceptie... we zien wel wanneer... we vrijen er niet op... wij geloven dat God alles bestuurt en dat Hij ons een derde kindje zal schenken wanneer Hij dat wil. Als het bij twee blijft zou ik dat natuurlijk heel jammer vinden, maar ik ben wel heel dankbaar dat ik 2 gezonde, lieve, pittige kinderen heb.
 
Bedankt Bloempje. Ik dacht dat ik de enige was die er zo over dacht. Misschien dat het in een groot gezin opgroeien en geloof er ook best mee te maken hebben. Maar ik vind het heerlijk om veel broers en zussen te hebben, al zat er bij ons thuis tussen de laatste best een tijd tussen en mis ik de aansluiting bij de oudste 4 (binnen 5,5 jaar tijd, respect voor mijn moeder!) de oudste en ik schelen 14 jaar. Maar zoals je zegt, er is altijd iemand waar je terecht kunt. Ikzelf ben gisteren weer gestart met hormonen. Hoop dat ons een 3e wonder gegeven mag worden.

Sven is van april '12 toch?
 
Beste Supertje, ik heb ook niet gezegd dat kinderen tot 3 jaar de "volle" aandacht nodig hebben. Ik refereerde aan Oei ik groei afleveringen. Zoals ik meer refereerde aan opmerkingen van anderen uit mijn omgeving (broer en zus die altijd en alleen maar ruzie hebben).

Zag laatst ook een programma over een gezin met 16 kinderen, de oudste (16 jaar jong) was zwanger van het eerste kleinkind. Mams was nu een jaar of 31/32 en wilde wel door tot de 20. Ze waren gelukkig, dus prima! iedereen zijn eigen keuzes!

Ik ben trouwens 100% thuismama, geen enkele dag creche hier

Ik en mijn broer schelen (ook door omstandigheden) 4 jaar, en is ons altijd prima bevallen. En tuurlijk maken kinderen onderling ruzie, ook daar is niets mis mee, maar ook dit was niet een uitspraak van mezelf.

Ik gaf enkel een paar voorbeelden en mijn eigen ervaring. Vind je uitspraken niet heel erg gek en ben het er zelfs wel mee eens, de manier waarop ervaarde ik als minder prettig, temeer omdat ik het gevoel kreeg alsof de uitspraken waaraan ik refereerde opeens van mij waren
 
@femke, het is niet persoonlijk op jou bedoeld. Staan meerdere van deze reacties en kom het hier op het forum heel vaak tegen. In mijn omgeving nog veel meer. Wij waren dolgelukkig dat we zwanger waren van de tweede en kregen echt rotreacties van familie en vrienden. Laat staan als het nu mocht lukken voor een derde. Mijn zus heeft er ook 4 in 6 jaar tijd en als ik dat nu zie ( oudste is 17) is het voor de kinderen echt waardevol dat er niet zo'n groot leeftijdsverschil in zit.

Ik heb alleen wel vreselijke hekel aan het oei ik groei gebeuren. Maar dat is iets persoonlijks. Ik heb bij mijn mannetjes nog nooit een sprongetje gezien, laat staan om de 6 weken. Ze ontwikkelen zich constant door. Dus vandaar dat mijn haar daar overeind gaat staan.

Overigens ben ik ook thuismoeder. En ik geniet daarvan. Je mist geen enkel ding van je kind en je kind vertrouwt volledig op de persoon waar het op zou moeten vertrouwen. De moeder. Financieel hebben we het misschien wat minder, maar met wat creativiteit, een grote moestuin en vriezer en niet te vergeten marktplaats, redden wij het prima. Dan maar geen vakantie, luxe auto's, merkkleding enz. Ze zien er leuk uit, zijn tevreden met hun speelgoed en eten heel vers eten. Maar dat zul je wel herkennen denk ik.

Dus neem het niet te persoonlijk op. Het was niet mijn bedoeling om jou aan te vallen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan