Een tweede kind

Hai.
Wij hebben 2 dochters met 19 maanden leeftijdsverschil. Onze oudste is vanaf het begin heel erg dol op haar zusje. Dus wat dat betreft perfect. 
Wat ik zelf heb gemerkt is dat ik het vooral de eerste 5 maanden ongeveer heel pittig vond. Qua nachten ging het goed (slapen allebei door, sinds ze een week of 6 zijn), maar overdag was het heel druk. De slaapjes liepen niet gelijk, geef je de jongste net een fles, wil de oudste eten/drinken of iets anders hebben wat ze niet zelf kan.
Nu is de jongste 7 maanden en loopt het hier allemaal weer lekker. Goed ritme te pakken en veel meer rust. Stiekem denk ik al weer aan een 3de ;) 
Het is denk ik belangrijk om je te realiseren dat je een 2de er (in de meeste gevallen) niet zomaar even bij doet en dat het tijd kost om de nieuwe situatie weer op orde te krijgen.
daarentegen krijg je er wel ontzettend veel liefde en geluk voor terug! 


 
 
Het is me eigenlijk alles meegevallen!
Ik heb 2 meiden, van 2.5 en 4 mnd. De eerste was een heel makkelijke baby dus ik had verwacht dat de tweede een stuk moeilijker zou zijn. Maar zij is ook heel vrolijk en tevreden en er is geen jaloezie in het spel.
Wat wel iets pittiger was was de zwangerschap, want je kunt iets minder rusten (de oudste sliep gelukkig nog wel smiddags) en de eerste weekjes waarin de jongste meerdere keren per nacht een voeding wilde en als je dan eindelijk sliep werd de oudste wakker om 6.30. 


Ik kan me wel voorstellen dat het een stuk zwaarder is als je een huilbaby hebt.. 
 
Wat rot dat het eerste jaar zo zwaar is gevallen voor jullie. Ik denk dat een huilbaby ook enorm pittig is.
ons tweede kindje is inmiddels 6 maanden oud. Eerste maand was met name voor ons wennen. Hele tijd in de weer. Dan de ene fles, de ander vieze luier. Zo ga je van de een terug Nasr de ander. Er kwam al snel gewenning in, en bij ons geldt absoluut niet 1+1=3. Tuurlijk ben je veel wendbaarder en relaxter met 1 kind dan met twee maar vind het zelf allemaal prima te doen hoor. Nu hebben we wel een heel relaxte baby, die nachts maar 1x komt.
oja wat ook een enorm voordeel is voor mezelf. Ik heb bij de tweede zoveel meer vertrouwen in mijn eigen kinnen. Voorheen bij iets wat tegenzat kon ik echt wel in zal en as zitten. Nu kan ik dat zoveel beter loslaten.
 
Wauw wat een fijn topic dit! Ik ervaar precies hetzelfde als wat jij nu zegt. Zoontje van (bijna) 10 maanden, altijd voor hij geboren was gehoord "het is zo geweldig" en "geniet" en het is me enorm tegengevallen, in het begin vooral maar nog steeds wel bepaalde aspecten die ik van tevoren echt had onderschat.
Altijd gedacht dat ik wel meerdere kindjes wilde, ook niet teveel leeftijdsverschil, maar eerlijk gezegd beangstigt het idee me nu nogal. Dus wij hebben besloten in ieder geval nog even te wachten. Als onze zoon 2 is, dat jaar, denk ik dat we er misschien over na gaan denken weer te proberen, maar eerst even focussen op ons drie als gezin en ook niet te vergeten ons tweeën als partners! Wij moeten elkaar ook weer een beetje vinden (gaat wel steeds beter alweer) en wil daar ook niet zomaar aan voorbij gaan.
Wens is er zeker, ik wil het liefst ook ooit echt wel een broertje of zusje voor mijn zoon. Maar misschien gaan wij gewoon voor (als het ons gegeven is) een wat groter leeftijdsverschil van rond de 3 a 4 jaar. Ik weet niet of die ruimte er is qua leeftijd voor jullie, maar dat is natuurlijk ook altijd een optie.
Niet helemaal een antwoord op je vraag (eigenlijk helemaal niet), maar vond het zo herkenbaar dat ik toch iets wilde zeggen. 
 
Wij hebben 1 kind en oa omdat het ouderschap echt wel zwaar is moet ik niiieeeeet denken aan het nog een x te doen! Ik ben enorm blij en dankbaar dat we het mogen meemaken maar 1x is genoeg 
 
Ik vond  de overgang van 0 naar 1 veel zwaarder dan van 1 naar 2 kinderen. Er zit 18 maanden verschil tussen de meiden. De jongste is nu 4.5 maand. Ik geef flesvoeding dus ik heb haar in de eerste week al in een schema gegooid die voor mij en de rest van het gezin, het beste uit kwam. Tot op heden houden we dat vol. De jongste houdt van de 3 rrr en ook de oudste deed het daar altijd al goed op en nog steeds. 
De oudste vond het de eerste week maar raar dat mormel in de wieg. We hebben haar helemaal zelf laten bepalen wanneer ze even kijken wou of wilde aanraken. Na ongeveer een week kwam de eerste toenadering. Nu 4.5 maand verder speelt ze graag naast haar kleine zusje. Krijgt ze ook vers gebrouwen kopjes thee,  mag de favoriete knuffel eventjes bij de jongste liggen,  worden de oefen hapjes mee geproefd en wil ze pertinent niet naar boven als ze haar zusje niet een kusje gegeven heeft.
Voor mij is het op en top genieten. Maar denk wel dat je er klaar voor moet zijn. Waarom niet nog eventjes wachten als je je twijfels hebt. Er zijn ook voordelen als er langer tussen zit. Ze begrijpen meer, baby in de buik bijvoorbeeld. Dat hoefde ik mijn dochter niet te vertellen. Helpen met flesje geven of in bad doen. Of met een eigen pop jou na doen. Mijn dochter was daar veel te snel afgeleid voor. Daar is het een dreumes voor. Maar e zijn denk ook voordelen aan langer wachten
 
Wat een goed topic!! 


ik ben nu zwanger van de tweede, er zit dadelijk precies 2 jaar tussen. Het eerste jaar vond ik ook ontzettend megazwaar, het was zo pittig waarschijnlijk ook door hormonen en het feit dat de kleine pas na een jaar ging doorslapen (en tot die tijd soms nog wel 4x wakker werd per nacht...). 


het eerste halfjaar had het ook echt veel (negatieve) impact op onze relatie. 


Ik heb heel lang geroepen: een tweede, nog lang niet!!! (Terwijl ik altijd drie of vier kindjes wilde)
en toen werd ons zoontje 1, ging hij doorslapen, en werd het ineens zoveel leuker en makkelijker. En ineens ging de knop om en besloten we toch al voor nr 2 te gaan. En dat was dus nogal snel raak. Zwangerschap is pittig met zo’n dreumes, en zie ook wel op tegen de eerste weken met de baby. 


dus geen echte ervaringen, maar ik denk dat je gevoel vanzelf aangeeft wanneer je er klaar voor bent. Ik lees verder graag mee voor andere reacties!
 
ik heb nu 4 kindjes maar vond de overgang van 1 naar 2 het grootst. Met 1 kindje waren wij nog heel makkelijk en die “sleepte” we nog overal mee naartoe. Hadden dan ook een makkelijk kind dat overal wel sliep. Met 2 werd het echt wel ineens alles plannen. Maar heb het niet als vervelend ervaren, vooral gewoon even wennen. De 2 kids erna zijn piece of cake want die gaan gewoon lekker in de drukte mee. Wat ik vooral merk aan meerdere kindjes is dat ze heel veel aan elkaar hebben en altijd een speelmaatje hebben. Als ouder krijg je het dus ergens ook weer wat rustiger. Als je eens lekker op het terras gaat zitten of op vakantie bent zullen de kids lekker met elkaar spelen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan