Een tweede kindje

B

Bo-Belle

<p>Hi aanstaande/wens/mama's! Ik ben vorig jaar bevallen van mijn dochter waar het nu heel fijn mee gaat. Na een turbulent eerste jaar met een huilbaby, een eigen zaak en een pandemie kan ik nu zeggen: het gaat soepeler! De nachten worden beter en de dagen gezelliger. Ik word steeds meer mezelf maar dan met een heel grappig, lief en knap meisje erbij ;) </p><p>En totaal onverwachts komt er ineens een enorme drang naar opnieuw zwanger zijn. Ik dacht al wel vaker 'zou zonde zijn als we maar 1 kindje zouden mogen krijgen, want wat weet ik nu een boel meer dan voor de eerste keer' maar ik heb mezelf nooit echt als mama van 2 gezien. Lijkt me eerlijk gezegd best nog veel 'inleveren'. Met 1 ga je makkelijk op stap en heb je er nog soort van een eigen leven bij, maar met 2 ben je echt een gezin en ligt de focus vooral heel erg op je kleintjes groot brengen. (denk ik, en natuurlijk moet ik nu ook focussen op m'n gup maarja, er blijft ook wel eens tijd voor mezelf over)</p><p>Mijn partner werkt heel veel (eigen zaak) en dit gaat ook zo snel niet veranderen, we wonen midden in de stad in een appartement op de 2e verdieping en tóch duizelt me het af en toe van hoe graag ik opnieuw zwanger zou willen zijn. <br /><br />Herkent iemand dit? Ik ben zo bang dat ik alleen de wens heb om nog een keer zwanger te zijn, maar niet persé mama van twee... En dan is ook de timing nu compleet shit maar manmanman, ik word echt overvallen door voortplantingsdrift haha! </p>
 
Heel herkenbaar, die wens om zwanger te zijn. Dat had ik ook heel sterk. Maar ik had ook heel sterk de wens om meer dan een kindje te krijgen.

Dus ja..ik ben sinds een maand mama van twee.
En ja, dat is intensief. Ik vind het heftiger dan met één kindje. Maar net zo mooi.

Mijn advies naar jou is om in ieder geval nog niet toe te geven aan je zwangerschapswens tot jij en je partner ook daadwerkelijk de wens hebben om jullie gezinnetje uit te breiden. Praat met elkaar en onderzoek samen je wens.
En vooral nu genieten van je kleintje.
Het lijkt me niet makkelijk om een huilbaby te hebben, dus fijn dat het nu beter gaat :)
 
Ik wordt mama van 3 volgend jaar en had ook nooit gedacht dat ik zwz aan kindjes zou beginnen. Maar wat houdt ik van ze allebei en straks alle 3. Ons huis is dan ook egt vol. Zou ook nog niet egt weten hoe ik het allemaal moet gaan doen met 3 kids onder de 5 maar waar een wil is is een weg. Denk dat het je allemaal gaat lukken als je echt wil t. Soms is het idd niet heel handig maar een goede tijd om kinderen te krijgen is er zwz nooit. Doen waar je hart ligt
 
Hier 2 meiden van 4 en 2 en 9 weken zwanger van een 3e!

Ik vond de overgang van 1 naar 2 niet zo pittig. De eerste maanden zijn wel intens, maar dat is sowieso zo met een baby. Ik vind dat je met 2 kinderen nog steeds heel makkelijk op stap kan en overal op bezoek. 2 kinderen is echt niet meer moeite dan 1 kind. Zeker nu ze hier 4 en 2 zijn, wordt het echt makkelijk en ben ik juist blij dat ze elkaar hebben en niet alleen zijn. 1 lijkt me zo saai en eenzaam. Ze hebben zoveel aan elkaar, ik zou me niet kunnen indenken Joe het zou zijn met maar 1 kind.

Straks met 3 kinderen weet ik ook nog niet zo goed hoe het moet, maar ach.. ook dat komt weer goed. Dan is de oudste 4.5 en de jongste bijna 3 jaar en zitten we in ieder geval niet meer gebonden aan slaapjes overdag enzo. T komt vast ook wel weer op z'n pootjes terecht. Na 3 kinderen is het hier ook echt wel klaar, ik zou best nog een 4e keer zwanger willen zijn want dat vind ik prachtig. Maar geen 4e baby meer, na 3 kinderen weet ik zeker dat ik ook weer snak naar een beetje vrije tijd voor mezelf na jaren vol rondjes wandelen, fietsen, speeltuinen etc... ik vind het heerlijk dat mijn oudste nu naar school gaat en kan eerlijk gezegd nu al niet wachten tot de baby in m'n buik ook 4 wordt hahahahaha!
 
Rnee hoe oud was jouw eerste kindje toen je zwanger werd van de 2e? We hebben het er hier wel al eens over gehad hoor, maar zeiden altijd "eerst maar eens zien hoe we het doen met 1" en omdat ik eigenlijk 80% van de tijd alleen ben zouden we het niet eerder willen dan wanneer onze dochter wat zelfstandiger is. Vanaf een jaar of drie. Maar dat is allemaal rationeel haha, daar heeft die hele hormoonhuishouding geen boodschap aan. Voorlopig negeer ik de wens dus ook hoor maar word er gewoon een beetje door overspoeld merk ik. 
mamalovestheirboys oh wat grappig dat je jezelf eerst überhaupt niet perse als moeder zag en nu in verwachting bent van de 3e! :) zal vast druk zijn straks maar jullie vinden heus je weg wel. Had je na de eerste wel meteen een wens voor een groter gezin? 
Romyvm denk dat die overstap ook wel te maken heeft met hoeveel je samen met je partner kan doen. Of tenminste dat denk ik.. ik ben c.a. 80% van de tijd alleen met mijn dochter dus als daar een kindje bijkomt is de tijd die ik nu sinds kort weer een beetje begin te krijgen ook weer weg. Komt uiteindelijk wel weer natuurlijk, maar dat duurt dan inderdaad een jaar of 4 ? eigenlijk ook helemaal geen haast gehad dus ooit voor een 2e en nu mentaal nog steeds niet... maar mijn lijf laat me heel anders voelen, bizarrrrr haha!
 
Ik heb 2 jongens van 2.5 jaar en 15 maanden. Het mama worden van de eerste vond ik best wel heftig. Hij huilend ook best veel en moest altijd bij mij zijn. De overgang van 1 naar 2 was veel minder spannend. Die ging gewoon mee in het gezin. Nu het eerste jaar voorbij is gaat alles wel veel makkelijker, maar dat eerste jaar vliegt voorbij.


Heel veel meer tijd ben ik niet kwijt met een 2e. Eten, slapen, in bad, spelen, dat doen ze tegelijk. Op stap is ook geen probleem. Waar er 1 mee kan, kunnen er ook 2 mee.

Ben nu dik 33 weken zwanger van de 3e, dat gaat misschien wel iets meer tijd opslokken, haha!
 
Tja weet je, er zijn altijd dingen waardoor je denkt: oh nee, hoe moet dit? In jouw geval misschien omdat je veel alleen doet en in appartement woont.

Ik doe ook best veel alleen, mijn man werkt tot 18.30 elke dag dus ik eet vaak alleen met de kinderen en ben dus echt de hele dag alleen met ze. Alleen op zaterdag en zondag is hij wel thuis.
Maar we wonen bijvoorbeeld super klein,hebben maar 2 slaapkamers. De meiden slapen samen en we gaan de komende maanden een mega stuk aanbouwen van 6 meter zowel boven als beneden. Het hele huis gaat op z'n kop en t is keihard klussen elke avond én weekend. Dus dat betekent dat ik hoogzwanger straks sta te klussen én voor 2 kinderen zorg en daarnaast is er waarschijnlijk nog helemaal geen babykamer zodra ons 3e kindje geboren wordt.
Ideaal? Nee, zeker niet. Maar ook daar komen we weer doorheen, t wordt gewoon een mega intens jaar met verbouwing, zwanger zijn en 2 a 3 kinderen in huis. Het is onze eigen keus geweest om 3 kinderen in 4.5 jaar tijd te willen, naast werk en nu dus ook een mega verbouwing.

Maar echt, met 2 kinderen vind ik het juist relaxter dan met 1 kind vaak. Juist omdat die focus niet zo extreem op 1 kind ligt. Ik vind het heerlijk zo, en zoals hierboven gezegd wordt klopt. Je doet alles toch al voor 1 kind (eten, bad, etc) en die tweede gaat daar gewoon in mee!
 
O en vanaf 2 jaar gaan ze hier 2 dagdelen naar de peutergroep van 8.30 tot 12.00, dus heerlijk me-time! Ik heb dus 2 kinderen nu, maar 2 ochtenden per week voor mezelf omdat ze naar de peutergroep/school gaan. Hier was het de eerste 2 jaar dus 'pittig' omdat ik geen me-time had (alleen tijdens slaapjes), maar achteraf zijn die 2 jaar omgevlogen en heb ik nu tijd zat voor mezelf en voor m'n gevoel dus ook echt weer tijd voor een 3e kindje! :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan