er zo erg bewust mee bezig, waarom

[Anoniem]

Hoi
Sommige hebben dit stuk al eens gelezen bij een andere discussie, maar ik vond het niet zo netjes dat ik'em daar begonnen was, dus vandaar even als een nieuwe discussie.

Even voor diegenen die nog maar net zwanger proberen te worden:
Met alle respect hoor, want het is voor iedereen weer anders en ik wil absoluut niemand voor het hoofd stoten. Ik weet natuurlijk ook niet alle achterliggende gedachten en geschiedenissen van jullie.
Maar om to the point te komen: als je niet een achterliggend verhaal of geschiedenis hebt, waarom zijn jullie dan zo 'bezig' met het zwanger worden. Sommige van jullie zijn aan het temperaturen of helemaal aan het uitrekenen wanneer het de beste tijd is. En soms zijn jullie na een 'eerste ronde' al bang en onzeker. Dat maak je jezelf volgens mij zo ook! MAAR NOGMAALS: ik wil voorzichtig zijn met wat ik zeg en vraag en niemand kwetsen...
Sommige van jullie hebben vast een reden er voor of een achterliggend verhaal...
Wij zelf zijn niet op die manier bezig geweest. Gewoon gestopt met de pil en echt niet meer nagedacht over dit alles. We hadden zoiets van: we merken het vanzelf. We hadden het namelijk zonder kinderen ook verschrikkelijk leuk met elkaar, dus het hoefde ook niet meteen. We wilden echt graag kinderen, maar hebben dus bewust, of eigenlijk ook wel onbewust afstand genomen. En gewoon spontaan gevrijd elke keer.
Het had waarschijnelijk een ander verhaal geworden als het na een ongeveer een jaar niet niet gelukt was of misschien wel eerder niet gelukt was. Misschien ga je dan toch wel er over nadenken enzo...
Maar, het verlangen naar een kind is voor iedereen weer verschillend, denk ik.
Mij lijkt het niet echt leuk om zo bezig te zijn, hoewel het misschien ook wel spannend is... ik weet het niet!

Groeten Titiana

 

[Anoniem]

Hoi Titiana

Ik begrijp wat je bedoelt hoor. Het is ook zo dat we ons dat zelf aan doen. Ik zit nu in de 7e ronde, en heb ook af en toe (zoals vandaag, chatmaatje is zwanger) behoorlijke dipjes. Alleen zoals je al zei heb ik een achterliggend verhaal.

Mijn ouders deden er 8 jaar over om mij te krijgen, en daar is het ook bij gebleven. Het is ze nooit weer gelukt. Ook niet toen ze er niet meer zo mee bezig waren. (wat mij betreft helpt dat dan dus ook niet)
De ouders van mijn man deden er 10(!!) jaar over om hem te krijgen, en hebben ook nooit meer een tweede kindje gekregen.
Van deze verhalen word ik dus een beetje bibberig. Ik had me dan ook voorgenomen te bewijzen dat het alklemaal niet erfelijk is. Maar ja, nu na 7 maanden wordt het toch wel griezelig.....

In zekere zin heb je dus gelijk, maar voor mij is het heel moeilijk.

Veel liefs wondernetje

titiana reageerde vorige week zondag om 23:52
Hoi

Oké, ja zoals ik al zei dat maakt het een ander verhaal...en iedereen is ook weer anders, maakt ook niet uit, ik ben alleen maar nieuwsgierig.
Mijn moeder werd ook nooit zwanger heeft 5 miskramen gehad, uiteindelijk mij en m'n broer na 12 jaar gekregen. En ik heb een zus uit Korea (geadopteerd) Ze zaten al in de adoptieprocedure toen ze toch tot haar verrassing zwanger raakte. Mijn broer is in november geboren en mijn zus kwam het jaar daarop in december, toen was ze 14 maanden oud (dacht men tenminste, ze kan ook veel ouder geweest zijn want ze was helemaal ondervoed toen ze naar mijn ouders kwam. Ze is te vondeling gelegd toen ze een week oud wasin Seoul)
Ook mijn oma werd moeilijk zwanger en heeft miskramen gehad en een doodgeboren kindje... (get, wat een nare verhalen... wil niemand bang praten hoor)
Dus ook ik had wel zorgen hoor, maar juist daarom heb ik het maar losgelaten denk ik, dat kon ik gelukkig echt. Had ik ook niet helemaal verwacht hoor. En zie daar: mijn zoontje is inmiddels 9 maanden oud en is in 'ronde één' gemaakt... maf he.
Tja, en een eventueel tweede kindje kan natuurlijk ook heel anders gaan.
Nou ik wens je heel veel succes en sterkte hoor! En je laat het vast wel weten!

Groeten Titiana

Toto reageerde vorige week maandag om 18:08
Hallo,

Ik heb zelf ook zo mijn redenen voor om er zo mee bezig te zijn, maar wil me er niet teveel in uiten omdat als er dan bekende lezen zij mij wel zullen herkenen wat dus niet de bedoeling is.

Groetjes toto

angel27 reageerde vorige week maandag om 18:28
hoi hoi

ik snap wel wat je bedoeld, maar ik vind het heerlijk om er zo mee bezig te zijn!!! mischien een beetje vreemd, maar ik vind deze voorpret gewoon leuk. als het deze ronde niet lukt, dan vrolijk naar de volgende ronde.

mischien als ik idd er lang over moet doen, word het wel minder leuk, maar ik vind dit gewoon echt heel leuk.

ik temperatuur niet, maar voel mijn eisprong wel, dus daar hou ik natuurlijk wel rekening mee, maar dat doet toch iedereen? als je weet dat je eitje komt, denk je vast niet: ach, vanavond ben ik moe, en morgen moet mijn man in de kost, dus volgende maand maar weer. maar ik verplicht mezelf niet als ik geen zin in vrijen heb hoor, maar heb echt zin als ik weet dat mn ei gauw komt.

maar dat komt denk ik omdat we nog maar net bezig zijn. ik vind het gewoon erg leuk en spannend!!

liefs janine

titiana reageerde dinsdag 2 aug om 20:39
Oké Toto, ik respecteer het hoor!
Ik hoop dat het je gauw lukt!!!
Heel veel succes!

Titiana

bri reageerde dinsdag 2 aug om 21:04
hallo allemaal,

ik vind het niet raar hoor als je net de keuze maakt voor zo'n kleintje te gaan dat je er dan zoveel mee bezig bent....ik vind het alleen maar logisch......als je zo ontzettend verlangt naar een kindje dan vind ik het normaal dat je er zo mee bezig bent...net zoals je net verliefd bent dan kan je toch ook alleen maar aan die persoon denken.....en ik snap ook heel goed dat je best teleurgesteld kan zijn als je ongi wordt....juist omdat je het zo graag wilt....en ik heb zeker respect voor degenen die er al heel lang mee bezig zijn.
maar voor iedereen is er altijd die teleurstelling omdat iedereen even graag een kindje wil...
misschien is het voor jou makkelijker praten omdat je in de eerste ronde zwanger was...ik wil je verder niet beledigen of kwetsen hoor...

als ik deze maand ongi wordt na de eerste ronde dus....ben ik ook teleurgesteld...die gevoelens zijn er gewoon....ik wil gewoon zo snel mogelijk een kindje in mijn armen houden en zoveel mogelijk liefde aan geven....

titiana reageerde dinsdag 2 aug om 21:32
Je beledigd met niet hoor!
Nou, eigenlijk was mijn verlangen naar een kindje nog niet zo groot als ik bij jullie merk.
Ik was ook wel een beetje in de war toen ik ontdekte dat ik zwanger was (dit klinkt heel raar voor diegenen die er al lang mee bezig zijn, daar ben ik me van bewust, maar ook dit soort ervaringen bestaan en daar mag je best open en eerlijk over zijn toch?).
Dus ik denk dat dat het verschil is.
Een vriendin van mij wil ook graag een kindje, maar zijn ervaart het ongesteld worden nog niet als een teleurstelling en is er ook niet zo mee bezig.
Maar even voor de goede orde: ik keur het niet af hoor, ik vind alleen maar heel interessant en wil er graag wat over weten van jullie!

Succes allemaal!

bri reageerde dinsdag 2 aug om 22:03
bij mijn eerste had ik dat ook...een beetje in de war...was een ongepland maar groot cadeautje...ik dacht toen echt ojee een baby en wat nu...
maar nu gaan we dus voor een 2e en nu weet ik wat het is om zwanger te zijn en een kleintje te krijgen een kleintje vanjezelf.....ik ben ook helemaal verliefd op mijn kind!!
zo bijzonder....en omdat ik weet hoe het is , is mijn verlangen alleen maar groter en mijn ongeduld tegelijk ook!!

groetjes bri

titiana reageerde dinsdag 2 aug om 22:50
ja, joh, misschien gaat het dan bij mij/ons ook wel anders. Misschien ga ik er dan ook wel heel anders mee bezig. Als ik er over nadenk, ja kan ik me er wel iets bij voorstellen!
Maxel (mijn zoontje) was niet 'ongepland', maar wel een onverwachts cadeautje, ik had er echt nog iet op gerekend. Ik dacht dat duurt nog wel minstens een half jaar tot een jaar, nou ja en de rest van mijn verhaal ken je. Maar ik ben ook helemaal verliefd op mijn kereltje!

Groetjes Titiana

reactie p

 

[Anoniem]

Ik ben het helemaal met je eens Titiana. Ik zit zelf in ronde 11 en ben net op dit forum, omdat ik nu toch wel wat onzeker wordt. Maar toen ik in de eerste rondes zat, dacht ik er helemaal niet zoveel over na. Ik denk dat het helpt om er niet zo mee bezig te zijn. Geniet ervan dat je samen met je vriend of man hebt besloten dat je een kindje wil. Maak je zelf niet gek en probeer het wat los te laten! Dit is alleen maar een tip.....

 

[Anoniem]

sorry hoor maar ik vind het echt bullshit om te zeggen dat als je er teveel mee bezig bent dat het niet lukt....alsof de spermacelletjes en je eicel denken "oh die is er teveel mee bezig laten we het maar niet doen"

 

[Anoniem]

Het was goed bedoeld!   Ik heb wel vriendinnen die er geobserdeerd door waren en toen ze het loslieten waren zo binnen no-time zwanger. Misschien licht het dan niet aan de sperma-zaadjes, maar aan de vrouw????

 

[Anoniem]

hoi,
heb je bericht met tegengestelde gevoelens gelezen , vind namelijk net als jij dat sommige er misschien ver in gaan maar aan de andere kant wat is ver.
ieder heeft zijn eigen manier om hier mee om te gaan. als ik over mezelf kan spreken dan doet het inerlijk heel veel pijn dat ik maar niet zwanger wordt en eigenlijk ben ik helmaal niet bezig met eitjes of tempraturen. dat ik voor de buitenwereld over kom als iemand die gewoon af wacht zegt dus ook niet altijd wat.
maakt voor mij ook niet uit wat voor verhaal iemand heeft of dat er misschien geen verhaal is. ieder beleeft het op zijn eigen manier en het delen van die ervaringen vind ik alleen mooi
en niet eens een discussie waard
sorry

 

[Anoniem]

hoi,
heb je bericht met tegengestelde gevoelens gelezen , vind namelijk net als jij dat sommige er misschien ver in gaan maar aan de andere kant wat is ver.
ieder heeft zijn eigen manier om hier mee om te gaan. als ik over mezelf kan spreken dan doet het inerlijk heel veel pijn dat ik maar niet zwanger wordt en eigenlijk ben ik helmaal niet bezig met eitjes of tempraturen. dat ik voor de buitenwereld over kom als iemand die gewoon af wacht zegt dus ook niet altijd wat.
maakt voor mij ook niet uit wat voor verhaal iemand heeft of dat er misschien geen verhaal is. ieder beleeft het op zijn eigen manier en het delen van die ervaringen vind ik alleen mooi
en niet eens een discussie waard
sorry

 

[Anoniem]

je hebt wel een beetje gelijk hoor maar , als je niet weet wat je mist kun je er ook makkelijk afstand van nemen dan dat je zoals mij al 3 kids van hebt en ik ben nu al 20 maanden bezig voor nr 4 ( 2de voor mijn huidige man ) de eerste 8 maanden was ik er ook niet zoveel mee bezig maar , daarna begon ik bang te worden omdat de vorige kids in ! keer raak waren ja dan ga je automatisch piekeren waarom het nu niet wil
met alle respect voor jou maar hier kwets je heel veel vrouwen mee denk ik