Beste Inge en partner,
Ik wil je laten weten dat ik ontzettend met jou en je partner meeleef. Ik heb van dichtbij meegemaakt wat deze boodschap betekent, het verdriet, het hopen, het machteloze dat je niets kunt doen. Inmiddels al 10 jaar geleden hebben mijn broer en schoonzus te horen gekregen dat 1 kindje van hun tweeling was overleden. Mijn schoonzusje was toen 18 weken zwanger. Het andere kindje zou waarschijnljik binnen 14 dagen ook overlijden, maar had ook een kleine kans (20%) om te overleven. Omdat ze al 4 miskramen en een doodgeboren kindje hadden gehad, gaven de artsen hun weinig kans.
Het andere kindje ging niet dood, maar er was geen enkele rustige week. Als de foetus een keertje sliep, dan brak paniek los: leeft hij nog wel? Met 37 weken is mijn neefje gehaald en bleek het een kerngezonde baby te zijn, inmiddels een kerngezonde pre-puber van 10 jaar.
Een kans heeft altijd twee kanten en ik hoop dat ook voor jullie het de goede kant op mag gaan, wat het verlies van je ene kindje natuurlijk niet goed kan maken.
Ik wens jullie heel veel sterkte in de komende tijd.
